سیدعبدالله احمدی‌قلعه در این باره اظهار کرد: قرار دادن تقدم و تاخر برای انجام امور روزمره یکی از مولفههای برنامهریزی و در نتیجه کاهش سطح اضطراب است. باید در نظر داشته باشیم که هر عملی به زمانبندی مشخصی نیاز دارد.
این روان‌شناس با تأکید بر اینکه برنامهریزی در امور روزانه زمینهساز احساس تعهد و مسوولیت نیز می‌شود، افزود: وقتی که تصمیم میگیریم به یک انسان بزرگ تبدیل شویم و به غولهای صنعتی و اقتصادی ایران و جهان فکر میکنیم یکی از اولین چیزهایی که به خاطر می‌آوریم، محدودیت زمان است خصوصا اگر به سن خودمان فکر کنیم و احساس کنیم تا این نقطه به‌اندازه کافی از عمر و وقت خودمان استفاده نکردهایم.
وی ادامه داد: در واقع مدیریت زمان و مسئله اولویتبندی در کارها و کمبود زمان ممکن است به دلیل مشکل در اولویتبندی کارها و فعالیتها باشد. اولویتبندی، مهارتی ضروری و در عین حال بسیار دشوار و چالش‌برانگیز است که در بسیاری مواقع ما را ترغیب می‌کند که با استفاده از مدیریت زمان و مهارتهای مشابه، ظرفیت و توانمندی خود را افزایش داده و صورت مسئله را پاک کنیم.
احمدی‌قلعه همچنین خاطرنشان کرد: مدیریت زمان و مشکل ما در کمبود زمان ممکن است ناشی از واگذار نکردن کارها به دیگران هم باشد. متاسفانه اکثر ما در واگذار کردن کارها به دیگران ضعیف عمل میکنیم یا کارها را به شکل نامطلوبی به دیگران واگذار میکنیم که در نهایت زحمت خودمان دوچندان می‌شود.
