جوان آنلاین: اولین روز‌های شهریورماه سال‌های ۱۳۵۹ و ۱۳۶۷ شرایط کاملاً متضادی در مرز‌های جنوب کشور برقرار بود. سال ۵۹ مرزنشین‌ها متوجه شروع یک جنگ قریب الوقوع شده بودند و سال ۶۷، پس از هشت سال جنگ تحمیلی، آتش بس و آرامشی نسبی در مرز‌ها برقرار شده بود.
شهریور ۵۹
برای رزمندگان یا مردمی که در مرز‌های جنوبی و غربی کشورمان زندگی می‌کردند، شهریورماه سال ۱۳۵۹ مسجل شده بود عراق بعثی به زودی به ایران حمله خواهد کرد. در آن روز‌ها تجاوز مرزی واحد‌های ارتش عراق تقریباً هر روز ادامه داشت و کمتر روزی را می‌توانستی بیابی که یکی از جنگنده‌ها یا قایق‌های جنگی و همچنین نیرو‌های زمینی ارتش بعث صدام به حریم مرزی کشورمان تجاوز نکند.
برخی تجاوزات ارتش عراق در هفته اول جنگ به این شرح هستند: اول شهریورماه ۵۹: نیروی دریایی عراق در کنار اروند رود در منطقه پاسگاه دریایی خرمال به خاک ایران تجاوز کرد. همچنین هواپیماهای عراقی حریم آسمان خرمشهر و پاسگاه کیلومتر ۲۵ خرمشهر را شکستند. دوم شهریورماه: نیروی هوایی عراق به آسمان خرمشهر تجاوز کرد. سوم شهریورماه: سپاه پاسداران وقوع یک جنگ تمام عیار را پیشبینی کرد. در همین روز نیروی دریایی عراق به بندر خرمشهر حمله کرد و تعداد ۴۳ فروند ناوچه گارد ساحلی ایران را که متعلق به شرکت اروندان بود به غنیمت برد، ضمناً نیروی هوایی عراق به آسمان خرمشهر تجاوز کرد. همچنین صدور فرمان آمادهباش از سوی فرمانده ارتش عراق، تقویت پاسگاه‌های مرزی و حمل مهمات فراوان به پایگاه هوایی شعیبیه در روز سوم شهریورماه بر نزدیک بودن حمله عراق دلالت میکرد.
روز چهار شهریورماه ۱۳۵۹ هم بر اثر گلوله باران نیرو‌های عراقی به هویزه، جاده به روی مسافران بسته شد و یک نفر به شهادت رسید. در همین روز رژیم عراق اعلام کرد موضعگیری ایران در ادامه اشغال جزایر سه‌گانه عربی مخالفت آشکار با قوانین بین‌المللی است که گرفتن زمینهای دیگران را با توسل به زور نفی میکند. روز ششم شهریورماه هم نیرو‌های عراقی به طرف پاسگاه طلائیه قدیم تیراندازی و همچنین هواپیماهای آن کشور به آسمان سوسنگرد تجاوز کردند.
۸ سال بعد
در آخرین روز شهریور ۱۳۵۹ جنگ تحمیلی به صورت رسمی و با تجاوز نیروی هوایی عراق به ۱۰ فرودگاه کشورمان آغاز شد. پس از هشت سال جنگ که فراز و فرود‌های بسیاری نیز داشت، نهایتاً در ۲۷ تیرماه ۶۷ ایران قطعنامه ۵۹۷ را پذیرفت و روی کاغذ آتش بس برقرار شد. اما سه روز بعد دوباره عراق به مرز‌های جنوبی و غربی کشورمان حمله کرد. سلسله درگیری‌هایی که در پی تجاوز مجدد عراق انجام گرفت تا مردادماه ادامه یافت. سپس با حمله منافقین به مرز‌های غربی ایران، درگیری‌ها دوباره شدت گرفت و تا ۱۰ مردادماه وقایعی، چون شکست منافقین، تعقیب باقیمانده آنها و همچنین سرکوب تحرکات دشمن در مرز‌های جنوبی رخ دادند. نهایتاً ۳۰ مرداد ماه آتش بس چه روی کاغذ و چه در مرز‌ها رسماً برقرار شد.
شهریور ۶۷
پس از فراز و فرود‌های روز‌های آخر جنگ، در اولین روز‌های شهریور ۱۳۶۷، آتش بس به صورت کامل در مرز‌ها برقرار شده بود. نیرو‌های یونیفل (سازمان ملل) نیز در همین زمان به نوار حائل مرزی آمده و آنجا مستقر شده بودند. خطوط مرزی همچنان در اختیار دو طرف بود، اما نیرو‌های یونیفل چه از طریق بالگرد و چه از طریق گشت زنی با وسایل نقلیه به مرز‌ها سرکشی می‌کردند تا از هرگونه تخطی در اجرای آتش بس جلوگیری کنند. به این ترتیب شهریورماه ۵۹ و ۶۷، روز‌های کاملاً متضادی در مرز‌های مشترک بین ایران و عراق برقرار بود. جنگ به اتمام رسیده بود و دو سال بعد نیز صدام به دلیل حمله به کویت، با تمام شروط ایران موافقت کرد و با آزادی اسرا و عقب‌نشینی به مرز‌های بین‌المللی، عراق بعثی هیچ دستاوردی از هشت سال جنگ و تجاوز به دست نیاورد.
