حملات ۱۲ روزه ائتلاف غربی–صهیونی به ایران، برخلاف اهداف تضعیف و تجزیه کشور، موجب تولد یک هویت بی‌سابقه شد، «ملی‌گرایی شیعی». وحدتی که غرب از آن به عنوان پدیده‌ای انفجاری یاد کرده بود، امروز در ایران به نقطه بلوغ رسیده است.
آن چیزی که همواره نظام سلطه غرب از آن وحشت دارد، این است که «ادغام ناسیونالیسم ایرانی با تشیع انقلابی می‌تواند قدرتی خطرناک برای غرب خلق کند»؛ و امروز، این کابوس غرب به حقیقتی سیاسی– اجتماعی بدل شده است. اما نه در نتیجه یک اتحاد برنامه‌ریزی‌شده، بلکه به‌سبب همان تجاوز نظامی که طراحانش انتظار فروپاشی ایران را داشتند.
این تهاجم، عامل هم‌افزایی «غیرت ملی» و «ایمان شیعی» شد، دو عنصر بنیادین که حالا در قالب «هویت شیعی–ایرانی» به میدان آمده‌اند، مقاوم، مقتدر و برخاسته از عمق فرهنگ و تاریخ این ملت.
ایران عزادار نبود، ایران مدافع بود
با رهنمود فرهنگی رهبر معظم انقلاب و خلق نوحه‌ای ایران‌محور از حاج محمود کریمی، عاشورای امسال فقط یادآور کربلا نبود بلکه مظهر دفاع از وطن شد. شیعه‌ای که در روز عزای حسین علیه‌السلام، هم‌زمان عزادار کربلا و مدافع تهران بود. این ترکیب فرهنگی–سیاسی، وحدتی بی‌سابقه میان اسلام و ایرانیت رقم زد.
دشمن برای تفرقه آمده بود، اما خود به عامل اتحاد ملی و انسجام اسلامی بدل شد. نخبگان، جریان‌های سیاسی، منتقدان و مردم، همگی حول محور ولایت فقیه گرد آمدند. وحدتی که نه در هیچ نظرسنجی خارجی پیش‌بینی شده بود، نه در محاسبات الگوریتم‌های غربی.
دستاورد‌های راهبردی ایران، فراتر از دفاع
ایران تنها از مرز خود دفاع نکرد، بلکه دستاورد‌هایی خلق کرد که با هیچ کمپین تبلیغاتی قابل تکرار نیست. اهم این دستاوردها:
۱. بازتعریف جایگاه روحانیت شیعه به‌عنوان مدافع هویت ملی
۲. افزایش مشروعیت داخلی نظام در برابر فشار جهانی
۳. تبدیل «ملی‌گرایی شیعی» به چتر وحدت‌آفرین برای جامعه ۹۰ میلیونی ایران
۴. ارتقای موقعیت ایران در افکار عمومی جهان
۵. رنگ باختن اتهام تضاد میان اسلام و ایرانیت
۶. اتحاد سیاسی و اجتماعی حول محور رهبری
۷. فروپاشی دکترین چهاروجهی بن‌گوریون و نابودی تفکر دروغین امنیت مطلق در سرزمین‌های اشغالی.
۸. خنثی شدن توطئه انگلیسی جنگ شیعه و سنی، دفاع علمای اهل‌سنت از ایران، از جمله شیخ الازهر، و تقویت حرکت تقریب
۹. بازسازی سریع ساختار نظامی با سرعتی حیرت‌انگیز در شرایط جنگی
۱۰. بی‌اعتباری کامل تبلیغات اپوزیسیون خارج‌نشین در افکار عمومی
۱۱. رد ادعا‌های غربی درباره عدم حمایت مردمی از جمهوری اسلامی.
۱۲. لمس واقعی مقاومت و قدرت ایران در برابر غول قدرت‌های نظامی غربی.
۱۳. تبدیل سرزمین‌های اشغالی به آزمایشگاه اقتدار موشکی ایران
۱۴. تبدیل تاریخ ثبات و امنیت رژیم صهیونی به «قبل و بعد از این جنگ»
۱۵. رشد چشمگیر انسجام اجتماعی و اتحاد ملی
۱۶. شکل‌گیری نسل جدیدی از جوانان شیفته اسلام و ایران
۱۷. نهادینه شدن مقاومت در برابر تجاوز، به‌عنوان بخشی از فرهنگ ملی–اسلامی.
آنچه شکل گرفت، واکنش آنی به تجاوز نبود، بلکه نقطه عطفی در تاریخ هویتی ایران بود. ترکیبی از میراث کوروش و پیام عاشورا، در قالب «ملی‌گرایی شیعی»، هویتی که خاک وطن را با ایمان دینی پیوند زده و ایرانی مسلمان را در قامت مقاوم و انقلابی بازتعریف کرده است.
دشمن به‌دنبال تفرقه بود، اما وحدت آورد. به‌دنبال فروپاشی بود، اما تولد آگاهی خلق کرد. این بار، ایران نه در مقام بازمانده، بلکه در قامت پیش‌قراول ایستاده است.
ایران امروز، نه اسیر تفرقه است و نه درگیر تقابل سنت و مدرنیته، او حالا در قامت «شیعه‌ای به رنگ وطن» قد برافراشته است، هم‌تبار با سیاوش، هم‌رزم با سلیمانی.
