خانواده از دیر باز در جامعه ایران مهم‌ترین نهاد اجتماعی محسوب می‌شده تا جایی‌که مردم ما تشکیل خانواده را مترادف با تشکیل زندگی می‌دانند. در فرهنگ عمومی و گفت‌و‌گو‌هایمان نیز همیشه این باور را تکرار و به جوانان مجرد تأکید می‌کنیم که زودتر ازدواج کنند و تشکیل زندگی بدهند. خانواده ایرانی به رغم تغییرات این نهاد در عرصه جهانی و به‌ویژه در کشور‌های غربی و صنعتی همچنان به حیات با اصالت خود ادامه می‌دهد و از این منظر توجه بسیاری از جامعه‌شناسان مطرح غرب را به خود معطوف ساخته و از سویی رشک و حسرت گردشگرانی را که از اقصی نقاط جهان به سرزمین ما می‌آیند برمی‌انگیزد. توریست‌های جوامع دیگر و مخصوصاً غربی‌ها وقتی به ایران می‌آیند از نشاط و سرزندگی، صفا و صمیمیت، محبت و میهمان‌نوازی، صبر و انسجام خانواده ایرانی شگفت‌زده می‌شوند. اهالی برخی کشور‌ها علاقه زیادی به ازدواج با دختران و پسران ایرانی دارند، زیرا می‌دانند جوان ایرانی اهل تعهد و مهرورزی به خانواده است و تمام تلاش خود را در این زمینه به کار می‌گیرد، اما جنگ ۱۲ روزه و پرالتهابی که از سر گذراندیم چهره‌ای دیگر از جلوه‌های شگرف و متفاوت خانواده ایرانی به جهانیان نشان داد. خانواده‌ای که در اوج تهدید و خطر، استحکام و آرامش خود را حفظ و به تمام دنیا ثابت کرد در هر شرایطی، جنگ و صلح، ثبات و بحران، خوشی و ناخوشی، خانواده‌ای بی‌مثال است. آری بی‌دلیل نیست که خانواده ایرانی توانسته است در ادوار تاریخ و در تمام تلاطم‌ها اصالت خود را حفظ کند.
