جوان آنلاین: مربی خارجی، مربی خارجی و مربی خارجی این اصلی‌ترین گزینه مانور‌های خبری مدیران باشگاهی فوتبال ایران است. مدیران باشگاه‌ها خیلی خوب یاد گرفته‌اند که ابتدا بگویند مربی خارجی می‌آوریم و بعد از آن هم عنوان کنند که این مربی با کارنامه است، نامدار است، صاحب سبک است و در نهایت قرار است با این مربی تیم مدارج ترقی را یکی پس از دیگری طی کند و ستاره پشت ستاره به لوگوی باشگاه اضافه شود.
همه خیلی خوب می‌دانیم که تمام این حرف‌ها فقط در همان قسمت اول خلاصه و تمام می‌شود، یعنی یک مربی خارجی می‌آید و بقیه ادعا‌ها در حد همان حرف باقی می‌ماند. تاریخ فوتبال باشگاهی ایران را که ورق بزنی شاید بتوان به تعداد انگشتان یک دست مربی خارجی با کیفیت پیدا کرد؛ مربیانی که واقعاً منشأ تأثیر و پیشرفت بوده‌اند؛ مربیانی که به ایران آمدند و کلاس فوتبال ایران را بالا بردند، مردانی که واقعاً چیزی برای ارائه داشتند.
مسئله حضور مربیان خارجی در فوتبال ایران با گسترش شبکه دلالی حاکم بر بازار نقل و انتقالات طی سال‌های اخیر وارد فاز تازه‌ای شد. طی این سال‌ها فوتبال ایران به لحاظ عدم برخورداری از قانون و مقررات درست در عقد قرارداد تبدیل به بهشت مربیان بی‌کیفیت خارجی و بیکار مانده شد تا جایی که همه می‌دانیم چه مربیان بی‌کارنامه‌ای سر از تیم‌های بزرگ فوتبال ایران درآوردند و کیسه خود و دلال‌شان را پر پول کردند و رفتند.
فصل پیش روی فوتبال هم از این قاعده مستثنی نیست و این روز‌ها با توجه به شرایط خاص کشور و در سایه رفتن مسائل فوتبال شبکه دلالی به طرز وحشتناکی مشغول فعالیت و قالب کردن مربیان و بازیکنان بی‌کیفیت خارجی به تیم‌های باشگاهی است، البته شرایط خاص کشور و پرهیز خارجی‌ها از سفر به ایران باعث شده است اغلب تمایلی به حضور در ایران نداشته باشند، اما به هر حال با تثبیت بیشتر اوضاع دلال‌ها حتماً این روز‌ها را جبران خواهند کرد. پس وظیفه فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و مدیران باشگاه‌هاست تا با اتخاذ یک تصمیم درست اجازه حضور خارجی‌های بی‌کیفیت به فوتبال باشگاهی را ندهند.
در اینکه فوتبال باشگاهی ایران برای عقب نماندن از رقبای آسیایی خود به ویژه تیم‌های عربی نیاز به ارتباط با سطح اول فوتبال دنیا را دارد هیچ شکی نیست، اما فقط یک نگاه به نام‌های مربیان خارجی که سر از ایران درآورده یا قراراست راهی کشورمان شوند، ثابت می‌کند تیم‌های کشورمان با این مربیان نه تنها راه به جایی نمی‌برند بلکه روزبه‌روز پسرفت هم خواهند کرد. فقط کافی است مقایسه کوچکی انجام دهیم و ببینیم رقبا چگونه مربی خارجی جذب می‌کنند و ما چگونه.
البته بحث ریخت و پاش‌های کشورهایی، چون عربستان، قطر و امارات در این خصوص سر جای خود قرار دارد و اصلاً توقع نمی‌رود که تیم‌های باشگاهی ایران هم دست به چنین ریخت و پاش‌هایی بزنند، اما می‌توان حداقل توقع داشت که با انتخاب درست کاری کنند که اول فوتبال و بعد از آن بیت‌المال ضرر نکند. در همین یکی‌دو دهه اخیر شاهد حضور مربیانی بوده‌ایم که خوب کار کردهاند و خوب هم نتیجه گرفته‌اند؛ مربیانی که اتفاقاً قیمت‌شان بالا هم نبوده و تا جایی هم که توانسته‌اند به پیشرفت فوتبال باشگاهی ایران کمک کردهاند، پس می‌توان به دور از شعارزدگی و خیالبافی و رفتن دنبال گزینه‌های محال از همان ابتدا با برنامه‌ریزی کار جذب مربی خارجی با کیفیت را به درستی سروسامان داد تا هم تأثیر آن را در رشد فوتبال کشور دید و هم نتیجه مناسب و موفقیت را به دست آورد، این کار فقط درایت و برنامه‌ریزی درست می‌خواهد و بس!
