جوان آنلاین: در شهری که نفس‌هایش زیر بار آلودگی سنگین‌تر می‌شود، هر درخت یعنی یک امید، یک فرصت، یک نفس تازه. امید به هوایی سالم‌تر، سایه‌ای آرام‌تر و خیابان‌هایی که هنوز نشانی از زندگی دارند. تهران سال‌هاست که در حصار دود و آسمانی خاکستری گرفتار شده‌است؛ روز‌هایی که تنفس سخت می‌شود، هر درخت نقشی حیاتی دارد؛ ریه‌ای برای شهری که در حال خفه‌شدن است، اما حالا، میدان آزادی یکی از همین نفس‌ها را از دست داده‌است؛ درختانی که سالیان سال ایستادگی کرده‌بودند، ریشه در دل خاک داشتند و سایه‌بخش روز‌های گرم بودند، حالا دیگر نیستند. آنها خشک شدند، بی‌صدا فرو ریختند و سرانجام، تیغه‌های سنگین شهرداری کارشان را تمام کرد!
یک عضو شورای شهر، در واکنش به قطع درختان میدان آزادی، خواستار پاسخگویی شهرداری شد و مردم نیز در فضای مجازی و خیابان‌ها، سؤال‌هایی را مطرح کردند، اما شهرداری پاسخی داد که بار‌ها شنیده شده است؛ کلیشه‌ای و بدون توضیح قانع‌کننده. انگار هر سال، هر بار، هر درخت که از زمین ریشه‌کن شود، فقط با چند جمله رسمی و بدون هیچ اقدام عملی، پاسخ داده خواهد شد!
اعتراض عضو شورای شهر
پس از انتشار تصاویر درختان خشک‌شده و قطع‌شده در میدان آزادی، سوده نجفی، عضو شورای اسلامی شهر تهران، در توئیتی به این موضوع واکنش نشان داد. او با اشاره به اهمیت این میدان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نماد‌های پایتخت، تأکید کرد که فضای سبز پیرامون این مکان باید مورد توجه ویژه قرار گیرد.
نجفی در توییت خود از خشک شدن درختان، زرد شدن چمن‌ها و در نهایت، قطع درختان این منطقه ابراز نگرانی کرد و شهرداری را مسئول این وضعیت دانست. او خواستار پاسخگویی درباره عدم آبیاری مناسب فضای سبز در این میدان شد: «میدان آزادی یکی از مهم‌ترین نماد‌های ایران و پایتخت است که ضرورت دارد به صورت ویژه به آن توجه و رسیدگی شود. متأسفانه با بی‌توجهی صورت گرفته، شاهد بحران خشکی درختان، زرد شدن چمن‌ها و در نهایت، قطع درختان در این میدان هستیم؛ شهرداری باید پاسخگوی عدم آبیاری مناسب فضای سبز باشد.»
پاسخ شهرداری منطقه ۹؛ توجیه یا توضیح؟
روز گذشته و پس از بالا گرفتن اعتراض‌ها به خشک شدن درختان میدان آزادی، روابط عمومی شهرداری منطقه ۹ در اطلاعیه‌ای رسمی به این مسئله واکنش نشان داد. این اطلاعیه قطع سه اصله درخت خشک در این مکان را تأیید و علت این اقدام را «حفظ جان و مال شهروندان» و جلوگیری از انتشار آلودگی و آفت به سایر درختان سالم اعلام کرد.
شهرداری اعلام کرد که این اقدام با نظارت کارشناسان متخصص انجام‌شده و در سامانه مربوطه ثبت شده‌است. همچنین، در ادامه اطلاعیه وعده داده شد که ۲۲ نهال چنار جایگزین درختان قطع‌شده خواهد شد.
با این حال، این توضیحات نتوانست بسیاری از شهروندان را قانع کند. در فضای مجازی، سؤال‌های جدی درباره کوتاهی در نگهداری فضای سبز، تأخیر در رسیدگی به درختان خشک، و نبود برنامه‌ای مشخص برای پیشگیری از چنین بحران‌هایی مطرح شد.
مسئولیتی که نمی‌توان نادیده گرفت
این اتفاق، بار دیگر نشان داد که مدیریت فضای سبز شهری، نه‌تنها نیازمند توجه، بلکه به یک اقدام فوری نیاز دارد. درختان میدان آزادی، قربانی خشکی، بی‌توجهی و در نهایت، تیغه‌های سنگین قطع‌شده‌اند، اما مسئله تنها محدود به این نقطه از شهر نیست.
کارشناسان محیط‌زیست بار‌ها هشدار داده‌اند که درختان به‌عنوان ریه‌های یک شهر عمل می‌کنند و حذف آنها، تأثیر مستقیم بر افزایش آلودگی هوا، کاهش رطوبت شهری و تشدید موج گرما دارد. درختان کهنسال، برخلاف نهال‌های تازه‌کاشته‌شده، ظرفیت بالایی در تولید اکسیژن و جذب آلاینده‌های هوا دارند؛ از دست دادن آنها، با کاشت چندین نهال جایگزین به سادگی جبران نمی‌شود.
چرا شهرداری، قبل از خشک‌شدن این درختان، اقدامی برای حفظ آنها نکرد؟ اگر خشکی درختان به دلیل کم‌آبی بوده‌است، چه کسی مسئول مدیریت و نظارت بر آبیاری فضای سبز شهری است؟ و مهم‌تر از همه، آیا شهرداری قصد دارد در آینده، اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از اتفاقات مشابه انجام دهد؟
بی‌تردید فضای سبز تهران، نه یک گزینه تزئینی، بلکه یک ضرورت حیاتی برای سلامت شهروندان و پایداری محیط‌زیست شهری است. تهران هوای سالم می‌خواهد، نه وعده‌های توخالی؛ شهری زنده می‌خواهد، نه خیابان‌هایی بی‌سایه.
این حادثه، یک تلنگر است؛ هشداری که نباید نادیده گرفته‌شود. درختان تهران، دیگر فرصت اشتباه ندارند. حفظ فضای سبز، حفظ جان شهروندان است و این شهر نمی‌تواند در برابر نابودی درختانش بی‌تفاوت باشد.
