در روزهایی مردم شکم شان گرسنه است و آب هم معلوم نیست در ماه های آتی به کجا و نا کجا آباد ما را سوق دهد و وضعیت اقتصادی مردم ،نای صبر و بردباری از کف بُریده ،گویا بعد از مظلومیت مردم غزه در تاریخ باید از سکوت و مظلومیت ایران نیز سخن گفت و ندای "هیهات منّالذله " به مسئولین فهمیده و سخندان و سربه آخور علم داد
الان چه حق بدانیم چه ناحق تیمی با هزینه و جیب مردم به سمت مذاکره رفته و نیاز به حمایت ۱۰۰ درصد مردم است که تیم مقابل را متوجه شرایط سخت مردم خود کنند و بفهمانند ما مردم نخبه و فهمیده ای داریم البته بماند که جبهه منفعت در تحریم نیز نمی نشینند تا برای شان تصمیمی بگیرند و طبعا در صدا و سیما با سُخره گرفتن و تشبیه کشور دوست به گاو ،نمای پوپولیست و آلترناتیو شان را بر پیشانی سیاسی خود متشخّص می کنند و صدای بی پروایی سیاست را دوبرابر می کنند .
و اما امیر تتلو ، حیات هنری و اجتماعی و سیاسی امیر تتلو در ده سال اخیر، حواشی فراوانی را تولید کرده است که آخرین برگ آن، حکم اعدام صادره علیه ایشان به اتهام سبّ النبی است.
صرف‌نظر از ادله اتهامی علیه وی و محتوای پرونده تشکیل‌شده، از منظر دیگری بایستی به موضوع نگریست. شخصی در خارج از کشور بسیاری از خطوط قرمز قانونی و شرعی را زیر پا گذاشت اما با پای خود به کشور بازگشت و از کردار سابق خود ابراز پشیمانی نمود. باید با او چه کرد؟ بازداشت موقت و جداسازی مطلق او از جامعه و خانواده و سپس صدور یک حکم ده ساله و در نهایت صدور حکم اعدام؟ آیا چنین برخوردی با کسی که داوطلبانه و با پای خود -و لو بر فرض بازگشت اضطراری- به کشور برگشته است صحیح است؟
