سرويس ايثار و مقاومت جوان آنلاين: نام دزفول در دوران دفاع مقدس تنها برای ایران و عراق آشنا نبود، بلکه دیگر کشورهای منطقه این شهر را به واسطه موشکهایی که به تن شهر مینشست و جان و روح مردمانش را زخمی میکرد، میشناختند. کشورهای حوزه خلیج فارس به دزفول «بلد الصواریخ» یعنی «شهر موشکها» میگفتند و روزی نبود که خبری از بمباران شهر از سوی رسانهها مخابره نشود. با وجود تمام سختیها و فشارهای دشمن، دزفول قهرمانانه مقاومت کرد تا در تقویمها روزی به نام روز مقاومت، روز دزفول ثبت شود.
بمباران دزفول از اولین روزهای جنگ شروع شد، اما موشکباران این شهر در سالهای بعدی با شدت بیشتری انجام گرفت. ساعت ۱۵:۳۵ روز ۱۸ آذرماه سال ۱۳۶۱ دو فروند موشک زمین به زمین به دو نقطه پرجمعیت دزفول اصابت و بیش از ۲۰۰ منزل مسکونی و مغازه را ویران، ۶۲ نفر را شهید و ۲۸۷ نفر را مجروح کرد. پس از این بمباران نام دزفول بر سر زبانها افتاد و شرح مقاومتهایش در میان مردم پیچید.
دشمن شکستخورده در دو عملیات بزرگ فتحالمبین و الی بیتالمقدس ناامیدانه به دنبال ضربه زدن به ایران بود. رژیم بعثی عراق، هر بار که در رویارویی مستقیم با رزمندگان در میادین نبرد، شکست میخورد برای جبران ضعفها و همچنین اعمال فشار بر جمهوری اسلامی ایران، شهرها و مناطق مسکونی را موشکباران و بمباران میکرد و در همین راستا، در روز ۲۸ آذر ۱۳۶۱، دزفول برای چندمین بار هدف یورش بیرحمانه موشکی رژیم بعث عراق قرار گرفت.
اگرچه قبل از این جنایت، هواپیماهای عراقی بارها شهرهای ایران را بمباران کرده بودند، اما حمله به دزفول، نخستین حمله در ابعاد گسترده به وسیله موشکهای زمین به زمین بود. دزفول در نقطه سوقالجیشی و استراتژیک که به عنوان گلوگاه خوزستان و کلید فتح خوزستان و ایران به شمار میرفت، قرار گرفته بود و با تخلیه و اشغال دزفول رابطه خوزستان با تهران و صدور نفت و گاز و دیگر فرآوردههای صنعتی و نفتی و کشاورزی قطع میشد و درنتیجه ایران شکست میخورد. نظامیان عراق بارها اعلام کرده بودند که هدفشان این است مردم شهر را تخلیه کنند؛ ولی هیچ گاه موفق نشدند.
سران رژیم بعث یک هدف دیگر از بمباران متعدد دزفول داشتند؛ آنها میخواستند با بمباران و موشکباران شهرها بهویژه شهر دزفول، با از بین بردن زیرساختهای اقتصادی و ناامن کردن شهرها، به مردم ایران بگویند که از مقاومت دست بردارید. اما هیچ کدام از این اهداف در طول هشت سال جنگ به وقوع نپیوست تا دزفول به الگویی برای مقاومت و پایداری تبدیل شوند.
مردم شهر علاوه بر اینکه رزمندگانشان را به جبههها میفرستادند، خودشان نیز به پشتیبانی از جبههها میپرداختند. درِ خانههای مردم به روی رزمندگان باز بود و با بخشندگی تمام پذیرای رزمندگان میشدند. نیروهای سپاهی، بسیجی و ارتشی هرگاه وارد شهر میشدند جنبوجوش را در شهر و مردم میدیدند و از اینکه زندگی در دزفول جریان دارد، روحیه میگرفتند. دزفول محل عبور رزمندگان بود و اگر شهر خالی و سوتوکور میشد رزمندگانی که از شهر عبور میکردند یأس و دلمردگی بر آنها حاکم میشد. با مقاومت دزفول چراغ امید در دل رزمندگان روشن میشد.
شهر دزفول در دوران دفاع مقدس شهری نمونه در همه ابعاد بود. مردم در این شهر یک مؤلفه، استراتژی و تاکتیک را به نمایش گذاشتند و توانستند در زیر توپ زندگی و بهسرعت نسبت به بازسازی مناطق تخریب شده اقدام کنند.
پس از مقاومت مثالزدنی مردم این شهر بود که خبرگزاریهای جهان لب به تحسین گشودند. یکی از رسانههای خارجی در همین خصوص گفته بود: «شهری که تنها یک بیمارستان و یک جراح دارد با تمام قوا ایستاده است و مقاومت میکند.»
دزفول در طول جنگ تحمیلی ۱۷۲ بار توسط انواع موشکهای ۳ متری و ۹ متری اسکاد B. ساخت شوروی، ۲۵۰۰ بار توسط توپ و ۳۰۰ بار مورد حملات هواپیماهای دشمن قرار گرفت و در این حملات بیش از ۱۹ هزار واحد مسکونی تخریب شد ولی استوار به مقاومت خود ادامه داد و حسرت خالی کردن شهر به دست مردم را بر دل صدام و ارتش بعث عراق گذاشت.