نشست خبري اورهان پاموك نويسنده سرشناس تركيه و برنده جايزه نوبل ادبيات روز گذشته در كاخ نياوران برگزار شد. پاموك در ابتداي اين نشست درباره حضورش در ايران گفت: «دومين بار است كه به ايران مي‌آيم و خوشحالم در طول ۲۵ سال گذشته آثارم در ايران ترجمه شده است. به باور من تاريخ و فرهنگ ايران و تركيه در هم آميخته است، به ايران كه مي‌آيم برايم همان حس بودن در استانبول تداعي مي‌شود و اينجا را مانند وطن خودم مي‌دانم.» در ادامه اين نشست نوبت به سؤالات خبرنگاران از پاموك رسيد، اين نويسنده در پاسخ به سؤالي درباره زماني كه جايزه نوبل ادبيات را دريافت كرد، گفت: «جايزه نوبل زماني به من اهدا شد كه در امريكا بودم و پس از دريافت خبر با نماينده آژانس ادبي‌ام تماس گرفتم و تأكيد كردم كه اين جايزه زندگي‌ام را تغيير نمي‌دهد و بيشتر از اين كار خواهم كرد. نكته اين است كه اينگونه نشد و زندگي ام تغيير كرد، خواننده‌هايم افزايش يافتند و كار به جايي كشيد كه به هر جا سفر كردم همه فكر مي‌كردند كه من ديپلمات سياسي تركيه‌ام و اين برايم خوشايند نبود.» برنده نوبل ادبيات در پاسخ به پرسش ديگري مبني بر ميزان شناخت مردم تركيه از نويسندگان ايراني، توضيح داد: «متأسفانه در تركيه شناختي از نويسندگان اخير و معاصر ايراني وجود ندارد و طي اين سال‌ها تنها كتاب «بوف كور» نوشته صادق هدايت تا حدي براي مردم آشناست.» او با اشاره به تأثيري كه از نويسندگان ايراني گرفته است، گفت: «من براي نوشتن رمان آثار دكتر شريعتي را كه در آن اسلام انقلابي معرفي شده، خواندم و از آن تأثير گرفتم.» پاموك درباره ايران و كشورهايي كه موفق به دريافت جايزه نوبل نشده‌اند، توضيح داد: «من به كشورهايي كه سفر مي‌كنم همه اين سؤال را از من دارند كه چرا برنده نوبل ادبيات نمي‌شويم و به همين دليل فكر مي‌كنند اين جايزه سياسي است. قبل از آنكه من جايزه نوبل را بگيرم به چين رفتم و با مو يان دوست شدم. زماني كه او نيز اين جايزه را گرفت، گفتند او هم سياسي شده است و از دولت و حاكميت انتقاد نمي‌كند. من نيز چون در تركيه حاكميت را نقد مي‌كنم به دردسر افتادم، اما او به دليل نقد نكردن به دردسر افتاد. از مو يان مي‌پرسيدند كه چرا نسبت به دولت نقد نمي‌كند و او در پاسخ گفت، فكر كردم جايزه نوبلي كه من گرفته‌ام به ادبيات مربوط مي‌شود و در واقع من يك جايزه ادبي گرفته‌ام.»
او در پايان درباره علت علاقه‌مندي‌اش به ايران توضيح داد: «بخشي از علاقه ام به آثار مكتوب ايران بازمي‌گردد، ولي علاقه اصلي ام به ايران تأثير نپذيرفتن فرهنگي ايران است.»
