جوان آنلاین: سریال «بوقچی» با نگاهی متفاوت به دنیای فوتبال ساخته شده که روایتگر داستانی جدید و جذاب در بستر یکی از پرطرفدارترین ورزش‌های کشور است. مخاطبان در این سریال شاهد تأثیر‌گذاری تصمیمات یک مربی فوتبال که سابقاً بوقچی بوده بر زندگی اطرافیانش هستند؛ تصمیماتی که نه‌تنها سرنوشت یک تیم، بلکه می‌تواند مسیر یک کارخانه، یک شهر و حتی روابط انسانی اطرافیانش را دستخوش تغییر کند.
به گزارش «جوان» سریال «بوقچی» بعد از وقفه‌ای چندماهه به دلیل همزمانی با وقوع جنگ تحمیلی ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه کشورمان و همچنین قرار گرفتن در ایام ماه‌های محرم و صفر، دوباره از شبکه ۳ سیما آغاز شد. این مجموعه تلویزیونی که به کارگردانی حسن حبیب‌زاده و تهیه‌کنندگی محمدجواد موحد ساخته شده‌است، پس از یک وقفه چندماهه حالا قرار است دوباره هر شب میهمان خانه‌های مردم شود. انتخاب زمان پخش این سریال درست در روز‌هایی که «عملیات مهندسی» به ایستگاه‌های پایانی خود رسیده، نشان می‌دهد مدیران شبکه ۳ در تلاشند جریان مخاطب‌پسندی را بدون وقفه ادامه دهند و سریالی پرهیجان و پرمخاطب را جایگزین کنند.
تصمیمات یک بوقچی!
«بوقچی» در ظاهر یک روایت فوتبالی است، اما در باطن چیزی بسیار فراتر از یک مسابقه در زمین سبز را بازتاب می‌دهد. شخصیت اصلی داستان، بهرام بوقچی، مربی‌ای است که تصمیماتش تنها سرنوشت یک تیم را رقم نمی‌زند، بلکه می‌تواند مسیر یک کارخانه، یک شهر و حتی روابط انسانی اطرافیانش را دستخوش تغییر کند. شاید بتوان گفت که در لایه‌های زیرین این سریال مخاطب می‌تواند دلایل احتمالی شرایط غیر‌قابل قبول فعلی جامعه و بروز برخی مشکلات اجتماعی و اقتصادی منبعث از تصمیمات مدیران را مشاهده کند. این زاویه دید تازه، سریال را از دیگر آثار ورزشی متمایز کرده و آن را به بستری برای اندیشیدن درباره زندگی، اخلاق و انتخاب‌های دشوار بدل ساخته‌است. شاید همین ویژگی است که باعث شده «بوقچی» خیلی زود در میان مخاطبان جای خود را پیدا کند و منتقدان نیز به آن نگاه ویژه‌ای داشته باشند. انتخاب مناسب بازیگران در کنار فیلمنامه‌ای خوب باعث‌شده حتی لحظات طنز سریال نیز جنبه سطحی پیدا نکند. به کلام بهتر طنزی که در «بوقچی» دیده می‌شود، از جنس شوخی‌های موقعیت نیست، بلکه در عمق روابط انسانی کارکتر‌ها جریان دارد و همین امر سبب‌شده مخاطب ضمن خندیدن، همزمان به موقعیت‌های مشابه در زندگی واقعی خود نیز فکر کند. بازگشت «بوقچی» در شرایطی اتفاق می‌افتد که سریال «عملیات مهندسی» با استقبال قابل‌توجهی روی آنتن رفت و حالا در آستانه پایان قرار دارد. این همزمانی، فرصتی ویژه برای شبکه ۳ ایجاد کرده‌است پیوستگی مخاطب حفظ شود. سریالی که با هیجان و ماجرایی جذاب ادامه پیدا می‌کند، می‌تواند جای خالی اثر قبلی را پر کند و جریان داستانی متفاوتی را آغاز کند. این تدبیر نشان‌دهنده نگاهی آینده‌نگر در برنامه‌ریزی‌های رسانه ملی است؛ نگاهی که تلاش می‌کند اعتماد و علاقه مخاطب را پیوسته تقویت کند.
شباهت بوقچی با تد لاسو!
از منظر محتوایی، «بوقچی» را می‌توان نمونه‌ای موفق از بومی‌سازی روایت‌های جهانی دانست. شاید برخی با دیدن موضوع فوتبال و روابط مربی با بازیکنان، یاد مجموعه‌های بین‌المللی همچون «تد لاسو» بیفتند، اما «بوقچی» در لایه‌های درونی خود داستانی کاملاً ایرانی را روایت می‌کند تا جایی که حسن حبیب‌زاده، کارگردان این سریال در گفتوگو با رسانه‌ها می‌گوید: «ایده اولیه، شباهت آشکاری با سریال معروف «تدلاسو» داشت که هر کسی آن را دیده‌بود، متوجه این شباهت می‌شد. ما مشکلی با این موضوع نداشتیم و حتی قرار شد ارجاع و الصاقش به «تدلاسو» به صورت آشکار بیان شود. من «تدلاسو» را دیده‌بودم و بعد از پیشنهاد کارگردانی، چند بار دیگر به اشکال مختلف آن را مشاهده کردم، اما شباهت سریال «بوقچی» به «تدلاسو» فقط مربوط به ایده اولیه و آغاز داستان است و تفاوت‌های اساسی در گسترش داستان وجود دارد، به طوری که «تدلاسو» راهی دیگر می‌رود و «بوقچی» مسیر متفاوتی را دنبال می‌کند. البته در طراحی برخی شخصیت‌های فوتبالی و همچنین شخصیت بهرام بوقچی و فرامرز دستیارش، نگاهی به «تدلاسو» داشتم. داستان سریال با موضوع فوتبال و روایت شخصیتی بازنده است که موقعیتی برایش ایجاد شده تا آخرین شانس خود را برای رسیدن به موفقیت امتحان کند که این موضوع به نظر جذاب می‌آمد. در عین حال، وجه خانوادگی شخصیت‌ها پررنگ‌تر شد و دو، سه خط پی‌رنگ فرعی عاشقانه هم به داستان اضافه شد.»
تضاد‌ها و کشمکش‌های درون کارخانه، دغدغه‌های اجتماعی مردم یک شهر کوچک و حتی نوع نگاه به فوتبال، همه ریشه در فرهنگ و سبک زندگی ایرانی دارند. این ویژگی به سریال هویتی مستقل می‌بخشد و نشان می‌دهد تلویزیون می‌تواند در چارچوب بومی، اثری سرگرم‌کننده و در عین حال اندیشه‌برانگیز خلق کند. یکی دیگر از نقاط قوت «بوقچی» ترکیب متناسب ریتم و روایت است. سریال توانسته میان لحظات پرهیجان فوتبالی، صحنه‌های دراماتیک خانوادگی و لحظات طنزآلود تعادل قابل‌قبولی ایجاد کند. همین تنوع، مخاطب را در طول روایت همراه نگه می‌دارد و اجازه نمی‌دهد روند داستان به یکنواختی کشیده‌شود. به همین دلیل است که مخاطب هر قسمت را با اشتیاق دنبال می‌کند و در پایان نیز چشم به راه قسمت بعدی می‌ماند. برخی منتقدان رسانه‌ای معتقدند بازگشت «بوقچی» در شهریورماه ۱۴۰۴ می‌تواند یکی از اتفاقات خوب روی آنتن و کنداکتور تلویزیون باشد. این بازگشت نه‌تنها از منظر جذب مخاطب اهمیت دارد، بلکه نشان می‌دهد رسانه ملی سعی دارد تا به خواست و انتظار مخاطبان نزدیک‌تر شود و به نوعی انعکاس درخواست‌های آنها باشد.
بوقچی؛ لحظاتی برای تأمل و اندیشه
در شرایطی که سریال‌های خارجی در فضای مجازی به راحتی در دسترس‌اند، ارائه اثری جذاب، پرکشش و متناسب با فضای اجتماعی کشورمان می‌تواند نقش مهمی در حفظ جایگاه فرهنگ ایرانی رسوخ کرده در فضای فوتبالی و علاقه‌مندان این رشته پر طرفدار ورزشی ایفا کند؛ خاصه اینکه چنین اتفاقی از طریق آنتن تلویزیون به عنوان گسترده‌ترین رسانه تعاملی دیداری و شنیداری که سعی دارد با عبور از فضای برودکست به شرایط برودبند نزدیک شود می‌تواند ضمن ایجاد فضای رقابت به خواست و دیدگاه مخاطبانش نزدیک‌تر گردد. در نهایت، می‌توان گفت «بوقچی» فراتر از یک سریال سرگرم‌کننده است. این مجموعه، صدایی است که از دور شنیده می‌شود؛ صدایی آشنا که بار دیگر قرار است در خانه‌های ایرانی طنین‌انداز گردد. صدایی که یادآوری می‌کند فوتبال فقط یک بازی نیست، بلکه آینه‌ای از زندگی، روابط انسانی و اخلاقیات ماست. حالا با بازگشت این سریال، مخاطبان نه‌تنها آماده‌اند دوباره با ماجرای تیم و مربی محبوبشان همراه شوند، بلکه فرصتی یافته‌اند از دل خنده‌ها و هیجان‌ها، لحظاتی برای تأمل و اندیشه نیز به دست آورند.
