جوان آنلاین: موسی بیات در کانال شخصی خود در پیام‌رسان بله نوشت: ویکتور هوگو در اثر برجسته «بینوایان» نوشته شده در سال ۱۸۶۲ در توصیف خانه اجاره‌ای ژان والژان و کوزت در باغ‌های اطراف پاریس آورده است که این خانه مجلل، مزین به فرش ایرانی است. میخائیل بولگاکف اثر معروف خود به نام «دل سگی» یا «قلب سگی» را در سال ۱۹۲۵ در مسکو نوشته است. شخصیت اصلی این رمان پروفسور پزشکی به نام فیلیپ فیلیپویچ است که در آپارتمانی گران قیمت در مسکو زندگی می‌کند و گولکاکف در توصیف این آپارتمان آورده است که فرشی ایرانی سالن آن را آراسته است. این دو نویسنده که هیچ‌کدام فرش ایرانی را در ایران ندیده است به طور قطع آوازه فرش ایرانی را در مسکو و پاریس شنیده‌اند و این نام، نشان از کیفیت و ارزش بالای این کالا دارد که خانه‌های ثروتمندان را می‌آراید. این برند خوشنام حاصل سال‌ها حضور فرش باکیفیت و اصیل ایرانی در بازار‌های اروپا بوده است به طوری که جای خود را در اذهان جامعه اروپایی باز کرده و خوش‌نشین آثار ادبی بزرگان آن سامان شده بود. اینک، اما متأسفانه صادرات فرش ایرانی رونق روزگاران گذشته خود را از دست داده است طوری که گفته می‌شود میزان صادرات فرش ایرانی از ۲میلیارددلار در دهه ۷۰ به ۴۰میلیون دلار کاهش یافته است. این کاهش صادرات فقط اثر اقتصادی ندارد بلکه حضور آن در فرهنگ عمومی و روزمره مردمان دیگر کشورها کاهش و گاهی حذف می‌شود و این یعنی کاهش قدرت نرم ایران.
