جوان آنلاین: با نزدیک‌شدن به آغاز زمان نقل‌و‌انتقالات فوتبال مثل همیشه نگرانی بابت افزایش بی‌رویه قیمت بازیکنان در بازاری که دلال‌ها نقش اول و آخر را در آن ایفا می‌کنند، زیاد شده است.
سال‌هاست که فوتبال ایران با این معضل حل نشدنی روبه‌روست و جالب اینجاست که هر چقدر هم تلاش می‌شود تا جلوی این زیاده‌خواهی وحشتناک گرفته شود، فایده‌ای ندارد. انواع و اقسام قانون‌ها هم گذاشته شده، اما باز اتفاق خاصی رخ نداده است. به جرئت می‌توان گفت که در نقل و انتقالات پیش‌رو هم اوضاع مانند سال‌های گذشته خواهد بود و باشگاه‌ها برای عقب نماندن از رقبا تا هر کجا که بتوانند مبالغ را بالا می‌برند.
اما یک نکته بسیار جالب در این میان وجود دارد و آن اینکه خود فوتبالی‌ها معتقدند سطح فوتبال ایران به هیچ عنوان با پرداختی‌های آن همخوانی ندارد. به عنوان نمونه می‌توان به حرف‌های رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس اشاره کرد که می‌گوید: «آیا رشد و پیشرفت فوتبال ما نسبت به پنج یا شش سال قبل آنقدر بوده که ۲ یا ۳ هزار درصد، مبلغ قرارداد‌ها رشد کرده است؟!»
پاسخ قطعاً منفی است، اما ماجرا وقتی جالب‌تر می‌شود که خود همین جناب مدیرعامل پرسپولیس برای عقب نماندن از دیگران حاضر می‌شود زیر بار این افزایش وحشتناک قیمت‌ها برود و وقتی با فلان بازیکن عکس یادگاری می‌گیرد، قطعاً به این موضوع فکر نمی‌کند که آیا رشد و پیشرفتی حاصل شده یا می‌شود!
بد نیست برای درک بهتر فضای حاکم بر فوتبال به حرف‌های مجتبی جباری، سرمربی استقلال هم توجه کنیم. سرمربی تازه‌کار آبی‌ها همین هفته پیش سرخوش از اینکه تیمش بعد از مدت‌ها ناکامی و شکست یک برد به دست آورد، گفت که «بازیکنان هر چقدر که می‌گیرند نوش جانشان باشد» و هرگز نگفت که این بازیکنان همراه مدیریت بی‌کفایت، تیمی به نام استقلال را به این حال و روز انداخته‌اند که وقتی از رده دوازدهم به رده هشتم جدول صعود می‌کند، جشن می‌گیرد.
بدون تردید تا وقتی چنین نگاهی بر فوتبال غالب است و بازیکن، مربی و مدیر هیچگاه بابت عملکردشان به‌لحاظ فنی نه ارزیابی می‌شوند و نه توبیخ اوضاع بر همین منوال خواهد بود. درویش درست گفته فوتبال ایران هیچ پیشرفتی نداشته، ولی توبیخی هم در کار نیست، در عوض رقم قراردادهایش بالا می‌رود. پرسپولیس با مدیریت او بعد از سال‌ها قهرمانی به زیر کشیده شده، اما خودش که توبیخ نمی‌شود بماند، رقم بازیکنانش هم بالا می‌رود. استقلال نابود شده، ولی خب قرار نیست اتفاقی برای قرارداد‌های بازیکنانش بیفتد. در چنین شرایطی دلال‌ها فرصت پیدا می‌کنند که حتی بازیکنان بی‌کیفیت داخلی را هم با قیمت‌های سرسام‌آور وارد بازار نقل و انتقالات کنند، چون اساساً قرار نیست پیشرفتی حاصل شود و تنها قرار است جیب آقایان پر پول شود.
تصور کنید تیمی یک فصل فاجعه‌بار را پشت سر گذاشته، اما بازیکنانش با خیال راحت قرارداد‌های میلیاردیشان را می‌گیرند، در حالی که حتی ارزش درصدی از این مبالغ را هم ندارند، ولی خب «نوش جانشان» یا در نظر بگیرید مدیری می‌داند تیم تحت امرش هیچ پیشرفتی نداشته، اما باز هم در همان مسیر اقدام به جذب بازیکن می‌کند. در چنین شرایطی قطعاً ارقام بالا می‌رود و رقابت برای این عقبگرد عمومی هم افزایش پیدا می‌کند.
شکست‌های پی‌درپی فوتبال باشگاهی ایران در آسیا در کنار فوتبال بی‌کیفیت لیگ (چه لیگ برتر و چه لیگ‌های دسته‌های پایین‌تر) یک واقعیت تلخ را فریاد می‌زند؛ واقعیت پسرفت فوتبالی که جز ادعا چیز دیگری ندارد، ولی در عوض تا جایی که دلتان بخواهد از پول مردم و بیت‌المال خرجش می‌شود.
برخی کارشناسان معتقدند فوتبال برای برون‌رفت از این حاشیه نیازمند شفاف‌سازی مالی و ارائه صورت‌های مالی و حسابرسی است، ولی واقعیت این است که حتی اگر روزی تمام موارد مالی فوتبال شفاف هم شود، چون به‌لحاظ فنی پیشرفتی نداشته باشد باز هم اوضاع همین است. فوتبال ایران عادت کرده که خوب نباشد، اما از همه بیشتر هزینه کند. فوتبال ایران ۵۰ سال است که رنگ المپیک به خود ندیده، باشگاه‌های حاضر در لیگ‌های نخبگان و قهرمانان آسیا چیزی جز تحقیر و سرافکندگی عایدمان نکرده‌اند و در رده‌های سنی هم هیچ حرفی برای گفتن نداریم. با تمام این حرف‌ها هنوز برای فوتبال خرج می‌شود و هنوز هم به اسم اینکه این رشته تأثیر اجتماعی دارد و تنها دلخوشی مردم است از جیب مردم برایش خرج می‌تراشند.
فصل نقل و انتقالات در پیش است و باید متحیرانه فقط نگاه کنیم که چگونه برای بی‌کیقیت‌ترین فوتبال آسیا که چیزی جز حاشیه، بی‌اخلاقی و ضعف‌های فنی ندارد، میلیارد‌ها میلیارد پول مردم به باد می‌رود.
