فلسفه معلمی: پرکردن انبان ذهن یا روشن‌کردن شعله خرد؟

جوان آنلاین: احمدحسین شریفی در کانال شخصی خود در پیام‌رسان ایتا نوشت: هدف اصلی آموزش و تعلیم، پرکردن انبان ذهن آموزش‌پذیران از مفاهیم و معلومات نیست، بلکه آموزش راستین، «روشن‌کردن» شمع وجودی متعلمان و «برانگیختن» توانایی‌ها و استعداد‌های خاموش و نهفته آنان و «فعالسازی» قدرت خرد‌های آنان است. از مهم‌ترین کارویژ‌ه‌های پیامبران به عنوان بزرگ‌ترین معلمان بشریت «برانگیختن عقول و خردها» بوده است. امیرمؤمنان در نخستین خطبه نهج‌البلاغه در تبیین کارویژه‌های پیامبران می‌فرماید: «فَبَعَثَ فِیهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ إِلَیْهِمْ أَنْبِیَاءَهُ لِیَسْتَأْدُوهُمْ مِیثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ یُذَکِّرُوهُمْ مَنْسِیَّ نِعْمَتِهِ وَ یَحْتَجُّوا عَلَیْهِمْ بِالتَّبْلِیغِ وَ یُثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ وَ یُرُوهُمْ آیَاتِ الْمَقْدِرَة؛ پس هر چند گاه پیامبرانى فرستاد و به وسیله آنان به بندگان هشدار داد تا حق میثاق الست بگزارند و نعمت فراموش کرده را به یادشان آرند. با حجت و تبلیغ، چراغ معرفت‌شان را بیفروزند تا به آیت‌هاى خدا چشم دوزند.»