هرچند نتایج به دست آمده در مسابقات دوستانه نمی‌تواند ملاک مناسبی برای تجزیه و تحلیل فنی یک تیم باشد، اما می‌تواند دورنمایی از وضعیت تیم را ارائه دهد. به همین خاطر هم هست که مسابقات دوستانه فرصتی برای کادر فنی تیم‌ها محسوب می‌شود تا بتوانند بدون اینکه مورد انتقاد قرار گیرند، نقاط ضعف و قوت تیم خود را شناسایی کنند.
فوتسال ایران به عنوان قدرت بدون رقیب قاره کهن هم از این قاعده مستثنا نیست. تورنمنت چهارجانبه برزیل یکی از همین فرصت‌ها بود که در اختیار وحید شمسایی و شاگردانش قرار گرفت. شمسایی بعد از کسب عنوان قهرمانی در آسیا و حضور نسبتاً موفق در جام جهانی فوتسال تغییرات زیادی را در ترکیب تیم ملی ایجاد کرد و بازیکنان جوان را به میدان فراخواند. مسابقات برزیل اولین فرصت برای تیم تغییر یافته ایران محسوب می‌شد. مسابقاتی که هرچند دو حریف نه‌چندان سخت، یعنی گریلند و افغانستان هم در آن حضور داشتند، اما حضور برزیل میزبان در این مسابقات برای ایران از اهمیت بالایی برخوردار بود.
از ابتدا هم مشخص بود که قهرمان از بین ایران و برزیل معرفی می‌شود، اما نتیجه‌ای که در بازی ایران مقابل افغانستان به دست آمد چیزی نبود که تصورش می‌شد. ایران موفق شد افغانستان را شکست دهد، البته نه با اقتدار همیشگی.
دریافت سه گل از تیمی که تقریباً تمام بازیکنانش در ایران فوتسالیست شده‌اند و از دانش سرمربی ایرانی هم بهره می‌برد، درست است که در تورنمنتی دوستانه رقم خورده، اما یک زنگ خطر جدی محسوب می‌شود.
شاگردان شمسایی در دو بازی مقابل برزیل مغلوب برترین تیم فوتسال جهان شدند. دو شکست که به هیچ کس برنخورد، چون حریف برزیل بود و ایران هم با تمام توان مقابل تیم برتر فوتسال جهان مبارزه کرد. دو بازی که حتماً تجربه بسیار ارزشمندی را هم برای کادر فنی و هم برای بازیکنان تیم ملی، به‌خصوص جوانان آن به همراه داشته است، اما برتری سخت و مشکل مقابل افغانستان نتیجه‌ای نیست که به این راحتی‌ها فراموش شود. یادمان نرود که افغانستان به عنوان یکی از رقبای همیشگی ما در آسیا مطرح بوده و اگر امروز تا این حد خودش را بالا کشیده که فوتسال ایران را با چالش روبه‌رو کند، قطعاً در آینده خطرناک‌تر هم خواهد شد.
شمسایی به عنوان نفر اول کادر فنی تیم ملی مطمئناً درس‌های لازم را از این مسابقات گرفته است و حتماً حالا بهتر از قبل متوجه شده که دست‌کم گرفتن تیمی، چون افغانستان و دیگر رقبای آسیایی هم‌سطح این تیم تا چه میزان می‌تواند فاجعه‌بار باشد. اینکه دروازه ایران حتی در یک بازی تدارکاتی سه بار مقابل افغانستان باز شود، نشان از ایراد کار دارد.
ایران از برزیل در مجموع دو بازی هشت گل خورد، اما باید تابوی برزیل هم شکسته شود که با استمرار این قبیل بازی‌ها حتماً خواهد شکست، ولی با وجود این نباید از تیم‌هایی، چون افغانستان غافل شد و آنها را دست‌کم گرفت.
نباید یادمان برود که فوتسال آسیا با سرعت در حال پیشرفت است و دیگر زمان کیسه گل شدن رقبای قاره مقابل ما تمام شده است، هرچند فوتسال ایران به لحاظ فنی همچنان یک سروگردن از تمام قاره آسیا و حتی برخی رقبای اروپایی و امریکای جنوبی بالاتر است، اما نباید اشتباه کنیم و اجازه قدرت‌نمایی به رقبا را بدهیم.
مسابقات چهارجانبه برزیل تمام شد، مسابقاتی که درس‌های زیادی برای فوتسال ایران داشت. مسابقاتی که نشان داد ما چقدر با سطح اول فوتسال جهان فاصله داریم و مهم‌تر اینکه رقبای آسیایی چقدر به ما نزدیک شده‌اند. این درس‌ها را باید جدی بگیریم.
