جوان آنلاین: ناترازی‌های شدید در مصرف منابع کشور که به واسطه حضور گسترده افغانستانی‌ها شدت گرفته است، ضرورت تعامل قوای سه‌گانه را برای بازگشت آن‌ها به کشورشان شدت بخشیده است، خصوصاً اینکه طالبان برای پذیرش آن‌ها اعلام آمادگی کرده است.
سه سال از تسلط طالبان بر کشور افغانستان و افزایش آسیب‌های ناشی از حضور گسترده اتباع افغانستانی در ایران می‌گذرد. طالبان در همین مدت مراودات خود را با بسیاری از کشور‌های جهان برقرار کرده است و به نظر می‌رسد تا زمانی که سلطه آن در این کشور ادامه داشته باشد، ثبات خود را به همین منوال دنبال کند، از همین رو زمان آن فرارسیده تا یکی از پیامد‌های ناگواری که به دنبال سلطه‌اش به کشور ما تحمیل شده است، پذیرا باشد. کشور ما چند دهه است که به دلیل حسن همجواری و اشتراکات دینی و فرهنگی به ده‌ها میلیون نفر از اتباع افغانستانی این فرصت را داده است که از بستر امن کشورمان به صورت مقطعی استفاده کنند. آوارگان ناشی از جنگ‌ها که یک پای ثابت آن دخالت کشور‌های غربی است بدیهی‌ترین پیامد بروز ناآرامی هستند که به سمت مرز‌های کشور‌های همسایه راهی می‌شوند. با این حال با ایجاد ثبات نسبی در کشور جنگ‌زده، تلاش کشور‌های مبدأ و مقصد باید روی بازگشت مهاجران متمرکز شود. بنابراین در حال حاضر دولت باید بخش مهمی از توان خود را برای بازگشت سیل مهاجرانی که بعد از تسلط طالبان وارد ایران شدند، به کار گیرد.
کمبود منابع و پیامد امنیتی
حضور گسترده افغانستانی‌ها در کشور با پیامد‌های امنیتی دنبال خواهد بود و این نگرانی مدت زیادی است بدنه اجتماعی را به تکاپو واداشته و این مطالبه مطرح شده است که شرایط اجتماعی باید با بازگشت آن‌ها به کشورشان تغییر پیدا کند. به هر حال آمار رسمی از حضور مهاجران مجاز و غیرمجاز نزد افرادی که در حوزه تصمیم‌گیری دخالت دارند، محفوظ است. با این حال این آمار آنقدر قابل تأمل است که از مطرح کردن آن تاکنون پرهیز کرده‌اند.
فارغ از پیامد‌های امنیتی که به قوت خود باقی است، حضور آن‌ها سبب شده است ناترازی زیادی در مصرف منابع کشور ایجاد شود. براساس گزارش‌ها اگر شمار مهاجران ۱۰میلیون نفر فرض شود درحال حاضر ۱۰درصد جمعیت کشور را افغانیها تشکیل می‌دهند. بنابراین ۱۰ درصد انرژی کشور را مصرف می‌کنند. کشور ما در حال حاضر روزانه معادل ۹ میلیون بشکه نفت انرژی فسیلی تولید می‌کند، از این‌رو آن‌ها معادل ۹۰۰ هزار بشکه در مصرف انرژی سهیم می‌شوند که با در نظر گرفتن حامل‌های انرژی سالانه ۱۳ میلیارد دلار از منابع فسیلی کشور را که معادل ۲۰ درصد بودجه عمومی دولت است، می‌بلعند. از همین‌رو روشن است با صرف این مقدار انرژی شاهد ناترازی در مصرف برق، گاز و بنزین باشیم. همچنین با فرض همان ۱۰میلیون افغانستانی اگر هر کدام از آن‌ها در هر وعده یک قرص نان مصرف کند که قطعاً بیش از این است، آن‌ها روزانه ۳۰ میلیون قرص نان با یارانه پنهان مصرف می‌کنند. این موضوع سرانه بهداشت و درمان، آموزش، مسکن و به‌طور کلی همه منابع را شامل می‌شود.
بازگشت مجرمان
روشن است در وضعیت کنونی، کشور از ریاضت اقتصادی زیادی رنج می‌برد و تهیه شغل و مسکن برای بسیاری از جوانان در حالی دشوار شده که بسیاری از فرصت‌های شغلی و منازل توسط افغانیها اشغال شده است. بنابراین ساختار قانونی باید همه توان خود را به کار گیرد که از این پس به هر نحو شرایط ورود آن‌ها به کشور مسدود شود و در تعامل با سرپرست افغانستان، شرایط برای خروج آن‌ها به کشورشان فراهم شود. همچنین علاوه بر مشاغل و منازل، بخش زیادی از فضای زندان‌های کشور توسط مجرمان افغانی اشغال شده است که دولت به صورت رایگان از آن‌ها پذیرایی می‌کند. در حال حاضر که طالبان درخواست کرده این دسته از مجرمان برای ادامه دوران محکومیت‌شان به افغانستان تحویل داده شوند باید این موضوع دنبال شود. بدون تردید افغانستان هم مثل هر کشور دیگری برای رشد و اعتلای خود به نیروی کار نیاز دارد، از همین رو با اخراج افغانستانی‌ها از ایران باید به آن‌ها یاداور شد که به جای گریختن از سرزمین‌شان با انفجار هر ترقه‌ای باید شیوه ماندن و مقاومت کردن در سرزمین خودشان را یاد بگیرند.
افغان ها در داخل ایران به چه کارمان می آیند ، اینکه ایرانی تن بکار نمی دهند سخن درست و حقیقی نیست .ایران می بایست از شیعیان افغانستان در خاک افغانستان حمایت کند میز افغانستان شناسی ضعیف است . 
