جوان آنلاین: اثری که هم‌اینک در معرفی آن سخن می‌رود، همانگونه که از نام آن پیداست، به بازخوانی «انقلاب اسلامی در شیراز» پرداخته است. این پژوهش از سوی منصور نصیری طیبی انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به انتشار آن همت گماشته است. تارنمای ناشر در معرفی این کتاب، نکات پی آمده را نگاشته است: «پرداختن به تاریخ منطقه‌ای انقلاب اسلامی با نگاهی ژرف، بازتاب فعالیت و تلاش‌های اسلامی و انقلابی مردم منطقه خاصی از کشور می‌باشد. تاریخ منطقه‌ای بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ‌نگاری کلان انقلاب اسلامی به حساب می‌آید که تدوین آن یکی از اولویت‌های مرکز اسناد انقلاب اسلامی است. در این راستا برای ثبت و ضبط رشادت‌ها، مبارزات و مجاهدت‌های بی‌امان مردم مسلمان و انقلابی خطه شیراز در تکوین انقلاب اسلامی، کتاب حاضر تألیف و منتشر شده است. شیراز از جمله شهر‌های ایران است که مردم ولایتمدار آن از شروع نهضت اسلامی حضرت امام (ره) تا به ثمر رسیدن آن، به رهبری عالمان متعهد و مبارز دینی از جمله مرحوم آیت‌الله محلاتی و شهید آیت‌الله دستغیب به ایفای نقش پرداخته و در طول تاریخ، همواره در صف نخستین مبارزه علیه استبداد و استعمار در کنار روحانیت بوده‌اند که همراهی آن‌ها با عالم مبارز آیت‌الله علی‌اکبر فا‌ل‌اسیری در مواجهه با واقعه‌رژی یکی از این نمونه‌ها می‌باشد. در انقلاب اسلامی نیز شیراز به دلیل فعالیت‌های گسترده مردم خداجوی آن دیار علیه حکومت طاغوت مستوجب حکومت نظامی شد....»
«انقلاب اسلامی در شیراز» در بخشی از خود واکنش زنده‌یادان آیت‌الله شیخ‌بهاء‌الدین محلاتی و آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب به رویداد جشن هنر شیراز را اینگونه روایت کرده است: «پانزدهم مرداد، مطابق اول رمضان ۱۳۹۹ هجری بود. امام‌خمینی چند روز قبل از حلول ماه رمضان با صدور پیامی راهبرد‌هایی را جهت استفاده بهینه از این ماه، خطاب به ائمه جماعات، وعاظ و گویندگان مذهبی ارائه دادند. هر سال رژیم پهلوی جشن هنر را در تابستان و در شیراز برگزار می‌کرد، آیت‌الله دستغیب برای پیشگیری از برگزاری این مراسم، سلسله سخنرانی‌هایی را در شیراز آغاز کرد و شدیداً رژیم و شخص شاه را به ویژه در ارتباط با جشن هنر مورد انتقاد قرار داد. وی در یکی از سخنرانی‌های خود اظهار داشت: این شاه نمی‌تواند زمام امور مسلمین را در دست بگیرد، ما جشن بی‌هنری را محکوم کرده و نمی‌گذاریم امسال برپا شود... ماه رمضان فرصت مناسبی برای افشاگری علیه رژیم بود و هر روز، تظاهرات ضدحکومتی در خیابان‌ها برپا بود. در تاریخ ۲۸ تیر ۱۳۵۷ بعد از سخنرانی آیت‌الله دستغیب در مسجد جامع، مردم به خیابان‌ها ریختند و با پخش عکس‌هایی از امام‌خمینی دست به تظاهرات زدند. پلیس دست به تیرانداری زد که در نتیجه آن یک نفر به شهادت رسید. روز پنجم ماه رمضان (۱۹/۵/۱۳۵۷) هم بنا به دعوت آیت‌الله شیخ بهاء‌الدین محلاتی برای همدردی با خانواده‌های شهدای مردم اصفهان و کازرون، جمعیت زیادی تجمع و پس از اتمام جلسه دست به تظاهرات زدند. پلیس روی آن‌ها آتش گشود که در نتیجه ده‌ها تن مورد اصابت گلوله قرار گرفته و چند تن از آنان شهید و تعداد زیادی هم دستگیر شدند. آیت‌الله محلاتی طی اعلامیه‌ای، آن روز را عزای عمومی اعلام کرد. شورای تأمین استان فارس مساجد نو و جامع شیراز را به عنوان پایگاه اصلی انقلابیون شیراز بست. این اقدام موجی از اعتصاب، تعطیلی بازار و دیگر مساجد و نیز کارگران و کارمندان و دانشجویان را در پی داشت. وسعت و سرعت اقدامات مردمی در نیمه اول سال ۱۳۵۷ رژیم را به این نتیجه رساند که شاید با شدت سرکوب بتوان بحران روزافزون را مهار کند....»
