اثری که در این مجال به شما معرفی میشود، فعالیت ۴۰ ساله فرقه بهایی در خطه آذربایجان را مورد روایت و تحلیل قرار داده است. این پژوهش از سوی اصغر حیدری انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به انتشار آن همت گمارده است. تارنمای ناشر در یادداشتی کوتاه، موضوع و فصول این کتاب را اینگونه معرفی کرده است: «مؤسسه فرهنگی هنری مرکز اسناد انقلاب اسلامی برای تبیین نقش بهائیت در تاریخ معاصر ایران با ارائه کتاب بهائیت در آذربایجان به بررسی حیات سیاسی این فرقه در طول ۴۰ سال، یعنی سالیان ۱۳۲۰ تا ۱۳۶۰ در آذربایجان پرداخته است. فعالیت و توسعه روزافزون فرقه بهائیت در دوران پهلوی، ابعاد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را در برمیگرفت. نفوذ بهائیت در ارکان حکومت پهلوی در عالیترین سطوح که نخستوزیر و وزرا و حتی پزشک مخصوص شاه را نیز شامل میشد، این موقعیت را برای آنان فراهم میکرد تا بدون مانع به تبلیغ مرام خود پرداخته و امکانات مادی و موقعیتهای فراوانی را به نفع خود ایجاد کنند. این کتاب که بر پایه اسناد محرمانه و سری شهربانی رژیم پهلوی و ساواک به نگارش درآمده، مشتمل بر ۱۸۰ برگ سند در رابطه با این فرقه مرموز است. بهائیت در آذربایجان از دو بخش تشکیل میشود؛ بخش اول با عنوان مدخل پژوهشی، مربوط به آشنایی با بهائیت، پیشینه و رهبران آن فرقه است. در همین بخش به تکاپو و فعالیتهای بهائیان در دوران پهلوی اول و دوم پرداخته میشود و نیز مبارزه و مقاومت مردم با راهبری روحانیون علیه این فرقه به تصویر کشیده میشود. بخش دوم کتاب براساس خاطرات مبلغان بهایی و اسناد برجای مانده، چگونگی گسترش بهائیت در آذربایجان از زمان عبدالبهاء تا اواخر عمر رژیم پهلوی را بررسی میکند. نحوه مقابله مردم آذربایجان با فرقه بهائیت، صفحات دیگری از این بخش را شامل میشود. با ارائه اسناد و تصاویر در صفحات انتهایی کتاب پایان مییابد. در برشی از کتاب با اشاره به بهائیان سیسان (یکی از روستاهای قدیمی آذربایجان) میخوانیم: بهاییهای سیسان، حداقل سه برابر مسلمانان بودند. بین مسلمانان و بهائیان آمد و رفت بود. بیشتر همسایههای ما بهایی بودند و در خیر و شرهای هم شرکت میکردند. حتی دخترانشان را هم به ازدواج جوانان یکدیگر درمیآوردند! هر سال با نظر محفل بهائیان تبریز چند تا پزشک به سیسان رفته و به مداوای بیماران بهایی و مسلمان میپرداختند....» بهائیت در آذربایجان در شمارگان هزار نسخه، در ۴۶۴ صفحه با قیمت ۵۲ هزار تومان عرضه شده است....»
در اشارتی دیگر در تارنمای فوق آمده، درباره این تحقیق میخوانیم: «فرقهبهائیت از ابتدای تشکیل خود کوشید، نفوذ خود را در نواحی گوناگون ایران و از جمله آذربایجان بگستراند و مردم مسلمان و جوانان کشور را به سوی اهداف پلید فرقه سوق دهد. طبق اسناد، تشکیلات این مسلک ضاله در تمامی شهرهای آذربایجان و حتی روستاها، شعب خود را دایر کرد و در امر تبلیغ، از سوی حکومت پهلوی مورد پشتیبانی و حمایت بیدریغ قرار گرفت، اما مؤمنان آگاه به رهبری روحانیونِ مبارز خطه آذربایجان، به مقابله با فرقه ضاله بهائیت پرداختند. در این مبارزهمقدس، بسیاری از مبارزان از جمله علمای بزرگی، چون شهید آیتالله قاضی طباطبایی و... به حبسها و تبعیدها رفتند تا پرچم اسلام و تشیع علوی همچنان در این خطه در اهتزاز بماند. با پیروزی انقلاب اسلامی، بساط فرقه از آذربایجان برچیده شد. با این همه داستان توطئههای این گروه همچنان باقی است. بهائیت در هر موقعیتی چهرهای از خویش نشان میدهد، در موضعی خود را دین معرفی میکند، یکجا حزب سیاسی، یکجا گروه مدنی و... این تذبذب بهائیان به خوبی نمایانگر ماهیت انحرافی آنان است. با این همه و به جد میتوان گفت بهاییت یک تشکیلات سیاسی و به دنبال حکومتی در سطح جهان است. افندی، یکی از بزرگان بهاییت اذعان دارد که این جریان هفت مرحله دارد، از مجهولیت تا حکومت جهانی. بعضی کشورها مثل عراق این خطر را درک و اساساً در قانون اساسی خود چنین جریانی را ممنوع اعلام کردند....»