وی معتقد است: سن ۱۵ سالگی سن مناسبی برای آغاز تربیت نیست و در این زمینه به سطح فرزندپروری در آموزه‌های اسلامی اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: طبق آموزه‌های اسلامی، هفت سال اول دوره آزادی، هفت سال دوم تربیتی و هفت سال بعد مشاوره است.
این مشاور تربیتی در توضیح کامل سطوح فرزندپروری می‌گوید: ما عمدتاً با دو سطح مهم محبت کردن و قانونمندی رو‌به‌رو هستیم، اما متأسفانه خانواده‌ها قادر به تنظیم مناسب هر دو سطح در سنین مختلف نیستند. در واقع از هر کدام این سطوح کجروی بیش از اندازه دارند که منتج به تربیت غلط می‌شود.
وی بهترین سبک تربیت فرزند را مقتدرانه می‌داند و درباره آن می‌گوید: در تربیت مقتدرانه هم قانونمندی و هم محبت همزمان باید وجود داشته باشد و اگر والدین به سطوح رشد شخصیتی فرزندان خود آگاه باشند و بدانند در هر برهه سنی چه شخصیتی خواهند داشت یا در هر مرحله رشد نیازمند چه ملاک‌های رفتاری هستند، بهترین عملکرد را در پیش می‌گیرند.
نعمت‌الله‌زاده بیان می‌کند: معمولاً بچه‌ها تا یکی دو سالگی سبک دلبستگی دارند و در این رده سنی اگر چیزی می‌خواهند باید در اختیارشان گذاشته شود، اما از این سن به بعد باید قناعت کردن و صبر کردن را یاد بدهیم، یعنی دقیقاً دو تا سه سالگی که از سن وابستگی فاصله گرفته و وارد سن استقلال می‌شوند.
وی درباره اصول تربیتی برای رفتار قناعت‌گونه در کودک می‌گوید: در این سن باید صبر و تأمل و قناعت را به کودکان آموزش داد. چنانچه به محض طلب، آن را در اختیارش قرار ندهیم بلکه یا دیرتر یا با فراهم ساختن شرایطی و موقعیت خاص آن را بدهیم. باید بدانیم که بچه‌ها در این برهه سنی خیلی زود قانع می‌شوند و با کمترین توضیح نسبت به شرایط ویژه و خاص، از خواسته خود صرف‌نظر خواهند کرد.
یکی دیگر از نکات مهم و مورد اشاره در اظهارات نعمت‌الله‌زاده به همان داستان قدیمی «پول تو جیبی» برمی‌گردد.
به اعتقاد وی تعیین پول معین در بازه زمانی مشخص، به کودکان و نوجوانان کمک خواهد کرد خواسته‌های خود را در چارچوب مشخص پیش ببرند، مدیریت مالی را فرا بگیرند و بیشتر از آن توقعی از والدین نداشته باشند. وی تصریح کرد: «پول تو جیبی» بچه را قانع بار خواهد آورد.
نعمت‌الله‌زاده با تأکید بر اینکه سن مؤثر تربیت دوران کودکی است، ادامه می‌دهد: متأسفانه در جامعه ما بسیاری از والدین از ۱۵ سالگی وارد چرخه تربیت می‌شوند، اما اگر این تربیت در همان سن کم اعمال نشود، هرگز یک نوجوان ۱۵ ساله متوجه «نداشتن» و «توانستن» نمی‌شود.
یکی دیگر از موضوعات مورد تأکید این روانشناس رعایت قناعت‌پیشگی توسط خود والدین است. وی در این‌باره می‌گوید: پدر و مادر‌ها باید در بحث قناعت اول خودشان رعایت کنند چراکه اگر پدر و مادری قانع نباشند، بچه نیز قناعت‌پذیر نمی‌شود.
وی با بیان اینکه قناعت‌پیشگی در تربیت کودک و زندگی آینده او اثرگذار است، می‌گوید: آموزه‌های کودکی در بحث قناعت باعث می‌شود در آینده افراد در مقابل نداشته‌ها افسرده نشوند و احساس ضعف و شکست نکنند. زندگی آینده ساده‌تر می‌شود و افراد به مسیر خلاف برای کسب درآمد و خواسته‌های خود روی نمی‌آورند.
