سرویس ایران جوان آنلاین: با اینکه شالیزارهای شهرهای شمالی کشور همیشه مورد علاقه ویلاسازان بوده و هر سال آمار زیادی از تغییرکاربریها در این زمینها منتشر میشود، اما در این آشفته بازار نباید از گندمزارهای رودبار که تیغ ویلاسازان روی زمینهایشان به حرکت درآمده غافل باشیم. براساس گزارشهای رسیده کار بهجایی رسیده که برخی گندمکاران زمینهای خود را میفروشند و بعد از ساخته شدن ویلا، در همان زمین خود سریدار صاحب خانه میشوند. رودبار ۱۷ هزار هکتار اراضی گندمکاری دارد که باید از همین الان فکری برای حفظ آنها کرد، در غیر این صورت تغییرکاربریها رنگ طلایی این منطقه را با رنگ سیاه سیمان و آهن عوض خواهد کرد.
سالهاست در مورد ویلاسازی در مناطق مختلف استانهای شمالی کشور صحبت میشود و کارشناسان نیز بارها در اینباره هشدار داده و فاجعه از بین رفتن شالیزارها و باغات و گندمزارها را گوشزد کردهاند. اما حقیقت این است که جای خالی قانون بازدارنده در این زمینه و نبود دستگاههای نظارتی و متولی قدرتمند موجب شده تا معدود کارمندانی با همدست شدن با دلالان و زمینخواران، عطش ویلاسازیها را بالا برده و در این میان با از بین بردن زمینهای زراعی به ثروتهای نجومی بدون زحمت برسند.
در علم زمین شناسی عنوان شده که تشکیل هر سانتیمتر خاک کشاورزی نیاز به حدود ۷۰۰ سال زمان دارد. اما حفظ کاربری زمینهای کشاورزی به ویژه شالیزارها و گندمزارها از اهمیت ویژهای برخودار است. این وظیفه نظام و دولتهاست که برای حفظ امنیت غذایی مردم و حفظ محیطزیست، از تغییر کاربری زمینهای کشاورزی به ویژه شالیزارهای کمیاب شمال جلوگیری کند و اجازه ندهد زمینهای با ارزش که در حکم کارگاه تولید غذا برای مردم به شمار میآیند، زیر تیغ ویلاسازیها قرار گیرند و برای همیشه از لیست زمینهای ثمرده خارج شوند.
خانههای دوم بلای جان گندمزارها
رودبار با دارا بودن حدود ۱۷ هزار هکتار اراضی گندم کاری یکی از مناطق مهم در تولید این محصول استراتژیک به شمار میآید. زمینهایی که سالهاست زیر ذره بین ویلاسازان قرار دارند و حملات زیادی هم به آنها شده، اما به خاطر وجود مجریان ضعیف، هنوز قانون نتوانسته برای برخورد با متجاوزان وارد عمل شود و قدرتش را به رخ بکشد. مدیر جهاد کشاورزی رودبار با بیان اینکه تغییر کاربری و ساخت خانههای دوم در گندمزارهای این شهرستان کم شده و باید به صفر برسد، گفته: «برای حفاظت از این اراضی و جلوگیری از هرگونه تغییرکاربری اکیپهای گشت و نظارتی را افزایش دادهایم.»
سروش ابراهیمی با تأکید بر اینکه در حال حاضر تلاش میکنیم از ساخت هرگونه ویلا در این اراضی ارزشمند از همان ابتدای کار جلوگیری کنیم، ادامه داد: «اغلب طمع کنندگان تغییرکاربری و سازندگان خانههای دوم در گندمزارها از استانهای دیگر میآیند و مشکلات زیادی ایجاد میکنند.» این مسئول چنان در مورد افراد دیگر استانها صحبت میکند که گویی قانون هر منطقه و ساکنان آن با قانون مناطق دیگر و ساکنانش فرق میکند و قوانین رودبار نمیتوانند جلوی تخلفات افرادی که از استانهای دیگر آمدهاند را گرفته و با آنها برخورد کند.
مسئولان فقط هشدار میدهند
به گفته مدیر جهاد کشاورزی رودبار، برخی گندمکاران مزرعه خود را به دلیل مشکلات اقتصادی میفروشند و بدون زمین میشوند و تأسفبار اینکه در بعضی مواقع همین افراد مجبور میشوند در همان زمین خود سریدارِ صاحب ویلا شوند. ابراهیمی با بیان اینکه به همین دلیل از کشاورزان میخواهیم منافع آنی را فدای منافع آتی خود نکنند، معتقد است: «تغییر کاربریهای گندمزارهای رودبار اگرچه نسبت به سال گذشته کمتر شده است، اما برای به صفر رسیدن در این مورد تلاشها باید مضاعف شود.»
وی گفت: «صاحبان خانههای دوم علاوه بر موانع برای افزایش تولید گندم رودبار، مشکلات فرهنگی و اجتماعی برای مردم این شهرستان به وجود میآورند. اجازه نمیدهیم کسی در خاکهای مزارع گندم رودبار سیمان بریزد و این خاک را برای همیشه نابود کند.»
ابراهیمی تأکید کرد: «گندمزارها و همه اراضی کشاورزی این شهرستان فقط باید به تولید محصولات کشاورزی در جهت امنیت غذایی کشور اختصاص یابند.» حالا معلوم شده وجود خانههای دوم در روستاها برای روستاییان رنج فراوانی به همراه دارد و فضای امن و پاک روستایی را به خطر انداخته است. در این میان مسئولانی که باید به عنوان سدی در برابر متجاوزان به زمینهای زراعی و تغییرکاربری دهندگان باشند، فقط حرف میزنند و هشدار میدهند و همه چیز را به گردن مردم و کمبود نیرو و بودجه میاندازند.