سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: کامبوزیا پرتوی، فیلمنامهنویس و کارگردان سینمای ایران بعد از مدتها دست و پنجه نرم کردن با بیماریهای متعدد، به دلیل ابتلا به کرونا چشم از جهان فروبست.
پرتوی، فیلمساز و فیلمنامهنویس سینمای ایران که از کارهای او میتوان فیلمنامه فیلم سینمایی «محمد رسولالله (ص)» ساخته مجید مجیدی را نام برد، دیروز در بیمارستانی در تهران درگذشت.
پرتوی که متولد سال ۱۳۳۴ در رستمآباد گیلان بود، تحصیلات سینمایی را نیمهکاره رها و در اوایل دهه ۶۰، سینما را با فیلمنامهنویسی و فیلمسازی در حوزه سینمای کودک آغاز کرد. از کارهای مهم پرتوی در دهه ۶۰ میتوان به «گلنار»، «شیرک»، «خانه انتظار»، «گربه آوازهخوان» و «بازی بزرگان» اشاره کرد. بخشی از فعالیتهای سینمایی پرتوی در همکاری با فیلمسازان سرشناسی، چون داریوش مهرجویی، عباس کیارستمی، رسول صدرعاملی و مجید مجیدی رقم خورد. نویسندگی فیلمنامه «من ترانه ۱۵ سال دارم»، آغازی بر همکاریهای مشترک پرتوی و صدرعاملی بود که در سالهای بعد به ساخت فیلمهای «دیشب باباتو دیدم آیدا»، «هر شب تنهایی» و «شب» منجر شد.
از مهمترین پروژههای سینمایی دهه اخیر در سینمای ایران تولید فیلم سینمایی «محمدرسولالله (ص)» بود که نگارش فیلمنامه آن را پرتوی انجام داد. این فیلم سینمایی نگاهی به تولد پیامبر (ص) تا دوران نوجوانی آن حضرت دارد.
نظر پرتوی درباره مرگ
پرتوی در سیوسومین جشنواره بینالمللی فیلم کودک و نوجوان تقدیر شد. وی در مصاحبه ویدئویی که به مناسبت آن مراسم انجام داده بود، به مسائل مختلفی از جمله فیلمسازی برای کودک و نوجوان و خاطراتش از فیلمهایی که در گذشته ساخته بود، پرداخت. از بخشهای جالب توجه در این مصاحبه کوتاه، اشاره پرتوی به نگاهش به مرگ است. وی در آن ویدئو گفت: «مرگ فلسفه زندگی است، میتواند تصادف باشد، میتواند سیل باشد، میتواند آتشفشان باشد، اما هنوز خیلی کارها دارم که بکنم و این خیلی ناراحتم میکند. چند تا کار دارم، چند تا فیلم و فیلمنامه دارم که دارم رویشان کار میکنم، هزار بار در ذهنم ساختمشان ولی هنوز فرصت ساخت آن پیش نیامده و شرایط فیلمسازی خیلی سخت شده است. آدم با کلی طرح نساخته از دنیا برود، حسرتبار است.»
مرد دلسوز سینمای کودک
بخش عمده کارهای سینمایی مرحوم پرتوی در سینمای کودک رقم خورد. این فیلمساز فقید پیش از مرگ درباره بازگشت مجدد به سینمای کودک گفته و از کمکاری در سینمای کودک انتقاد کرده بود. وی همچنین یکی از منتقدان فیلمهای کودک خارجی بود که سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارند.
در شب تقدیر از پرتوی در جشنواره فیلم کودک و نوجوان، علیرضا تابش دبیر جشنواره با خواندن متنی درباره آن هنرمند گفت: «در مورد پرتوی میگویند که شاید او اکسیری کشف کرده که همچون پسربچههای خلاق و باهوش جلوه کند، با اینکه به ظاهر قد و قامت بزرگترها را دارد. شاید هم دلیل لبخند مهربان همیشگی او همین باشد. او راوی دنیایی است که ما در قیل و قال زندگی گمش کرده ایم. او نگهبان تصاویری است که شادی دنیای کودکی را در سیاهبارترین دوره زندگی ما معنی میکند؛ تصاویری آنقدر زنده که انگار به همین تازگی از دنیای خیال به دیار ما آمدهاند. با وجود کسانی، چون او، دنیای شلوغ ما جای زیباتری برای زندگی است؛ جایی برای دیدن همه آنچه خودمان را از لذت تماشایش محروم کردهایم و این مگر همان راز اکسیر سینما، این فانوس خیال جادویی نیست؟»
نگاه دلسوزانه پرتوی به سینمای مهجور کودک، باعث شد تا وی در تمام سالهای فعالیتهای هنریاش حتی در فیلمهایی مانند «کامیون» که برای مخاطب بزرگسال تولید شده است، به مشکلات کودکان و نوجوانان توجه داشته باشد.