سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: قلیان نشانه یک تیپ خاصی از جوانها بود و اغلب پایه ثابت تفریحاتشان محسوب میشد. هر وقت اراده میکردند قلیان را زیر بغل میگذاشتند و با یک بسته زغال راهی تفریحات میشدند. هرچند این وسیله فقط برای جوانها نیست و در خانوادههای زیادی کنار تفریحات و سرگرمی خانگیشان قلیان هم محبوبیت خودش را دارد. حتی بسیاری از والدینی که با سیگار و مواد مخدر زاویه دارند نظرشان در مورد قلیان کشیدن مثبت است و آن را یک تفریح خانوادگی میدانند. شاید به همین سبب است که هر کجا عدهای برای پیکنیک ساکن شدهاند کنارشان بساط چای و قلیان هم دیده میشود. با وجود همه این تفاسیر عده زیادی از خانوادهها خبر از قلیان کشیدنهای فرزندشان دارند، اما به رویشان نمیآورند. به قول خودشان به مرگ میگیرند که به تب راضی شوند. مادرها از فرزند بزرگتر یا همسرشان میخواهند مراقب نگاه کنجکاو کودکان باشند و جایی دور از آنها سیگار و قلیان استعمال کنند. اما کرونا که آمد همه رشتهها را پنبه کرد. جوانهای بیکار بیکارتر شدند و دورهمیشان از پارک و باشگاه و جلوی خانه به درون خانه منتقل شد. حالا باید تفریحات سالم را در میان خانواده سپری کنند.
والدین خوب میدانند نگه داشتن جوان در خانه با وجود همه حساسیتها و بیحوصلگیشان چقدر دشوار است. مخصوصاً اگر ویروس کشندهای بیرون ِخانه جانشان را تهدید کند و آنها مجبور شوند به هر قیمتی شده دختر یا پسرشان را در خانه جلوی چشم خودشان نگه دارند. در چنین شرایطی اوضاع متفاوت شده و بعضی عقاید موقتاً تغییر میکند. مادر به فرزند و همسر اجازه کشیدن قلیان در خانه را صادر میکند و همسر اجازه دارد بیتوجه به نگاه کودک توی خانه سیگار بکشد.
ایام خانهنشینی مهم است و اگر توسط والدین به درستی کنترل نشود میتواند خسارات جبران ناپذیری را ایجاد کند. میتواند خط تربیت و پرورش کودک و نوجوان را در همان روزهای بحرانی تغییر دهد و میتواند در مقابل محافظت از ویروس کرونا هزاران ویروس ناشناخته دیگر به اهالی خانه تزریق کند. اگر کنترل نشود کودکان پس از این مدت به تلویزیون معتاد میشوند. پرخاشگری و تماشای فیلم بزرگسالان در روند تکاملشان تأثیر میگذارد و میتواند قبح سیگار کشیدن را برای آنها کم کند.
بعد از کرونا به سختی میتوان برای کودک توضیح داد که سیگار بد بوده و قلیان از آن هم خطرناکتر است. کرونا همه آموزشها را برای شناساندن مضرات قلیان خنثی کرد و آنقدر مقوله «در خانه بمانیم» جدی شد که دیگر فرقی نمیکرد افراد با چه شرایطی در خانه بمانند. کنترل اوقات فراغت و تفریحات اعضای خانه با کیست؟! آیا بیحوصلگی و نگه داشتن جوانها به هر قیمتی در خانه اصولی است؟!