سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: کووید ۱۹ یا همان کرونا ویروس عجیب و غریبی که به طرز عجیبی زندگی تمام مردم دنیا را دستخوش دگرگونی کرده و سبک رفتار، سبک زندگی و سبک بهداشت فردی را چنان در جامعه دچار تغییرات کرده است که باور نکردنی نیست. تمام جامعه کار‌ها و رفتار‌هایی را انجام می‌دهند که تحت هیچ شرایطی هیچ انجمن و نهادی نمی‌توانست آن‌ها را وادار به انجام آن کند. مردم بیشتر از قبل حواسشان به سلامتی خود و عزیزانشان است. بیشتر از قبل می‌شویند و نظافت می‌کنند. بیشتر از قبل دلتنگ یکدیگر می‌شوند و خلاصه اینکه یک ویروس نامرئی ولی بسیار مسری و خطرناک کاری با مردم دنیا کرده است کارستان!
این ویروس همانطور که می‌دانیم در برخی از افراد کشنده است و به همین علت هم بسیاری از عزیزان هموطن جان خود را از دست داده‌اند. به همین خاطر همه از این ویروس با بدی یاد می‌کنند، اما بد نیست بدانیم و توجه داشته باشیم که این ویروس مقداری هم ویژگی خوب داشته و شاید به نوعی تلنگری برای همه ما باشد. این ویروس معنی واقعی خانواده را دوباره به افراد جامعه یادآوری کرده است. این ویروس درست است که مانع تجمع و اجتماع افراد در یک مکان سرپوشیده و غیر سرپوشیده شده، ولی خانواده‌ها را دور هم جمع کرده و افراد یک خانواده بعد از مدت‌های مدیدی، همدیگر را بدون مشغله و گرفتاری می‌بینند. در این ایام کرونایی نمی‌توانیم به بزرگان خانواده و افراد سالمند سر بزنیم و صله رحم را مانند سال‌های قبل بجا بیاوریم و اقوام و فامیل خود را ببینیم، بار سنگین این ندیدن بر دوش ما سنگینی می‌کند.
این کاملاً درست است ولی بیشتر از قبل نگران سلامتی سالمندان خانواده هستیم. مراقب هستیم تا مبادا مبتلا شده و آن‌ها را از دست بدهیم. یکی دیگر از برکات حضور کرونا شناخت اعضای خانواده از یکدیگر است. والدین فرزندان خود را بیشتر از قبل می‌بینند و تازه متوجه بسیاری از اخلاق و رفتار‌های خوب یا بد فرزندانشان می‌شوند. در مقابل هم بچه‌ها والدین خود را بیشتر می‌بینند و از حضور و وجودشان در خانه استفاده می‌کنند. شاید ابتدا کمی دچار تنش و چالش هم شده باشند، اما به مرور زمان به حضور هم عادت و راه زندگی مسالمت‌آمیز را پیدا کرده‌اند.
فراموش نکنیم همین وقت گذاشتن برای یکدیگر از مشکلات بزرگ خانواده‌ها بود که اکنون دیگر نیست.
این کرونا به همه این نکته را یادآوری کرده است که قدر با هم بودن را بدانیم و به یکدیگر محبت کنیم. در واقع در زندگی پرسرعت و همراه با پیشرفت تکنولوژی امروزی که زمان معنی واقعی زندگی کردن را از انسان امروزی گرفته، کرونا به ما این مجال را داده است تا کمی به خود و زندگی خود بیندیشیم و تأملی داشته باشیم. به رابطه‌ها و وابستگی‌هایی که زمانی برایمان زیاد مهم و پررنگ نبود، این‌بار با نگاهی متفاوت‌تر به آن‌ها بنگریم. وابستگی‌هایی که اکنون و در این شرایط فقط با یک بی‌احتیاطی می‌تواند به خطر بیفتد و دیگر آن عزیز خود را نداشته باشیم، بیشتر دقت کنیم. قدر با هم بودن‌ها و دورهمی‌هایی که زیاد دوست نداشتیم را در این شرایط بیشتر می‌دانیم و برای یک لحظه از آن دورهمی‌ها دلمان پر می‌زند.
سرگرمی‌های پیش پا افتاده و دلخوشی‌های کوچکی که اکنون به آرزو‌های بزرگ تبدیل شده است. همین قدم زدن و لولیدن در بین جمعیت اکنون بزرگ‌ترین تهدید برای سلامت انسان است. بی‌پروا و رها بودن امروزه تهدیدی بیش نیست. دلمان برای یک لحظه همان دورانی که بی‌دغدغه از آلوده شدن به ویروسی یا هرچیز دیگری زندگی می‌کردیم پر زده است. اکنون کرونا این ویروس عجیب، به ما می‌گوید حواستان به خود و عزیزانتان باشد دیگر نباید بی‌پروا زندگی کنید، چون من در کمین شما هستم.
