سرویس ورزشی جوان آنلاین:
جنگ علنی
شمشیر را از رو بسته‌اند، بی‌هیچ ابایی از قانون یا شرمساری از اوضاع این روز‌های فوتبال که نتیجه حضور آنهاست. حضور تک‌تک نفراتی که نه فقط خود را محق می‌دانند برای ادامه این حضور پرضرر و زیان، بلکه با قیافه‌های حق‌به‌جانب در محافل خصوصی با حربه سوءاستفاده از فیفا خط و نشان می‌کشند و حریف می‌طلبند! شاید، چون به‌خوبی می‌دانند که با ویرانه‌هایی که به واسطه حضور بیش از یک دهه آن‌ها در فوتبال به‌جا مانده، چاره‌ای نیست جز ورود مستقیم وزارت برای آزاد کردن فوتبال از چنگال متخاصمانی که وقیحانه در تلاشند تا نتیجه لابی‌ها و اقدامات غیرقانونی خود را غیرمستقیم به گوش وزیر ورزش برسانند.
چماق فیفا
استفاده از چماق فیفا بهترین حربه برای عقب راندن وزارت ورزش و بستن دهان منتقدان و مخالفانی است که با روخوانی قانون منع به کارگیری بازنشسته‌ها، طی روز‌های گذشته غیرقانونی بودن بازنشسته‌های فدراسیون در انتخابات ۲۵ اسفند را به روی آن‌ها زدند. حربه امتحان پس‌داده‌ای که اعضای فدراسیون بهتر از هر کسی نتیجه دستاویز قرار دادن آن را می‌دانند. وزارت بار‌ها به همین بهانه پاپس کشیده برابر آقایانی که سال‌هاست فوتبال را ملوک‌الطوایفی اداره کرده‌اند و قصد ندارند دست از این سلطنت ظالمانه و دیکتاتورانه بکشند. شاید هم به واسطه همین تکرار استفاده از این حربه است که آقایان با علم به اینکه دیگر حنایشان رنگی ندارد، ساز سفر به مقر فیفا را کوک کرده‌اند. در واقع دار و دسته بازنشسته‌های فوتبال این‌بار به چیزی بیش از مطرح کردن زبانی داستان تکراری و همیشگی نیاز دارد. به همین دلیل است که بعد از تهدید‌های علنی که برخی کاندیدا‌های کسب مقام ریاست در محافل غیررسمی پیش کشیدند، سرپرست دبیرکلی فدراسیون فوتبال نیز امروز عازم مقر فیفا در زوریخ سوئیس شد!
عملی کردن تهدید‌های تکراری
بدون تردید فیفا مخالف دخالت مستقیم دولت‌ها در امور فدراسیون‌هاست، اما این بدان معنا نیست که فدراسیون‌ها نمی‌توانند از قوانین داخلی کشور‌ها تبعیت کنند و قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها قانونی است که به تصویب مجلس رسیده و همه ارگان‌ها موظف به اجرای آن هستند و فدراسیون فوتبال نیز در این زمینه مستثنا نیست. مگر اینکه شکوری در سفر به سوئیس و دیداری که قرار است با مسئولان فیفا داشته باشد، داستانی جز این را برای مطرح کردن و دست‌آویز قرار دادن آماده کرده باشد و برای نیل به هدفی که او را این‌گونه ضرب‌الاجل راهی سوئیس کرده است. ضرب‌الاجلی که بی‌شک اگر در دیگر مسائل فوتبال رخ می‌داد، امروز شاهد این حجم از اتفاقات ناگوار نبودیم. اتفاقاتی، چون بازی در زمین بی‌طرف در رقابت‌های لیگ قهرمانان، عدم دریافت هزینه بازی در زمین بی‌طرف از سعودی‌ها و داستان تیم ملی که بعد از کسب نتایج ضعیف، همچنان نیمکت آن بلاتکلیف است.
اما تکاپوی آقایان و دست به دامن شدن فیفا نشان می‌دهد که حفظ موقعیت و قدرت برای آقایان از هر چیز دیگری مهم‌تر است که بی‌هیچ شرمندگی و واهمه‌ای سخنگوی فدراسیون را برای دادن راپرت دولت و برداشتن قوانین دست و پاگیری که می‌تواند دست آن‌ها را برای همیشه از فوتبال کوتاه کند و شرشان را کم، راهی سوئیس کرده‌اند!
سکوت نهاد‌های نظارتی
مسئله مهم امروز، اما وقاحت آقایان در فدراسیون فوتبال است که بی‌هیچ خجالتی در محافل مختلف حریف می‌طلبند و علناً می‌گویند که گزینه وزارت اگر می‌تواند حتی ۱۰ رأی بگیرد جلو بیاید. آن‌ها از این طریق سعی دارند قدرت لابی‌ها و اقدامات غیرقانونی خود را غیرمستقیم به رخ وزارت ورزش بکشند و هیچ‌گونه ابایی ندارند از اینکه در لفافه این مسئله را جا بیندازند که انتخابات را از هفته‌ها قبل از برگزاری برنامه‌ریزی و حساب همه جوانبش را کرده‌اند و برای آنکه مو لای درز نقشه‌ها و بازی‌هایشان نرود نیز به مقر فیفا قاصد فرستاده‌اند و دست به دامان اینفانتینو هم شده‌اند که می‌خواهیم با نادیده گرفتن قانون و دور زدن آن همچنان به تاخت و تازمان در فوتبال ادامه دهیم، اما قوانین داخلی اجازه نمی‌دهد!
بدون تردید نهاد‌های نظارتی باید جلوی این گردن‌کشی‌های علنی را بگیرند و گوش آقایانی را که فکر می‌کنند با دست‌آویز قرار دادن بهانه محرومیت از فیفا می‌توانند حرف‌ها و خواسته‌های غیرمنطقی و غیراصولی خود را به کرسی بنشانند، بکشند تا نه فقط کورسوی امیدی برای آینده‌ای متفاوت در فوتبال باقی بماند و درس عبرتی هم شود برای سایرینی که در آینده روی کار خواهند آمد تا نخواهند دم به دقیقه برای فرار از قوانین و رسیدن به خواسته‌های غیراصولی خود فیفا را چماقی کنند بر سر مسئولان بالادستی که هرگونه دخالتی محرومیت فوتبال را به دنبال دارد که این‌گونه نیست، خصوصاً تا زمانی که داخلی‌ها به دلایلی جز صلاح، مصلحت و اهمیت فوتبال راپرت‌های دروغین به فیفا و فدراسیون جهانی ندهند و آن‌ها را به دلایل کاملاً شخصی حساس نکنند.
