سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: یکی از تأثیرگذارترین برنامههای تلویزیون سریالها و مجموعههای نمایشی آن است. پخش منظم و مستمر برخی سریالهای تلویزیون باعث شده است نمودار مخاطبان آن بالا رود و این نشان میدهد که هنوز سریالهای تلویزیونی پرمخاطبترینها هستند. مثلاً چند سال پیش با پخش فصل اول سریال «ستایش» بود که آمار نامهای ستایش و ثنا بین دختران بالا رفت. سریال ستایش کاستیها و به قولی گافهای زیادی دارد، اما همین سریال به نسبت سایر مجموعههای تلویزیونی تا حدودی با موازین شرعی همخوان است؛ موضوعی که متأسفانه در اکثر سریالها ضعف آن مشهود است. البته مقصود از شرعیات تنها رعایت حجاب به خصوص پوشش چادر نیست هرچند برخی رفتارهای دینی مانند نماز، روزه و احترام به پدر و مادر جایشان همیشه در سریالهای تلویزیونی خالی است ولی چیزی که در این میان ضعیفتر است و شاید بتوان گفت اصلاً شاهد آن نبودهایم احکام فقهی در مجموعههای تلویزیونی است.
مگر نه آنکه ما در جمهوری اسلامی زندگی میکنیم و تلویزیون باید دانشگاه عمومی باشد و سبک زندگی اسلامی را آموزش و نشر بدهد؛ پس چگونه است که سریالهای تلویزیونی بیشتر سرگرمکننده هستند تا آموزشی و این وقتگذرانی صرف در اسلام منع شده است. اگر سریالی مشاوران دینی دارد به خصوص سریالهای مناسبتی انتظار میرود احکام و نکات فقهی را در این مجموعهها ارائه و آموزش دهند، اما گویا کارکرد مشاوران دینی برای آن است تا محتوای تولیدات مغایر با اسلام نباشد نه آنکه آموزشی از اسلام داده شود، درحالی که اگر احکام فقهی به اشکال مختلف در سریالها گنجانده شود بدون صرف هزینه زیاد میتوان به دختران و پسران شیعه در قالب روایت داستان احکام و واجباتی مانند نماز، روزه، حجاب، حتی احکام فقهی کار و کسب را انتقال داد. مثلاً در سریال ستایش وقتی بار پرتقال به خاطر طوفان در آب ریخته شد و متضرر شدند خانمبزرگ شریک حشمت فردوس از پذیرش سود کاری امتناع کرد و این کار خوب او به عنوان معرفت و جوانمردی مطرح شد، درحالی که چه خوب بود به عنوان حکم فقهی تجارت هم از آن یاد میشد تا مخاطبان بیاطلاع نسبت به احکام کسب و کار مطلع شوند. چنین اصولی در اسلام وجود دارد. مگر نه اینکه ما شیعیان اهل بیت (ع) هستیم پس چرا هم و غمی برای آموزش این مسائل مهم فقهی نداریم؟! اینقدر که مستقیم و غیرمستقیم از شیرمرغ تا جان آدمیزاد تبلیغ داریم درباره امور مهم شرعی کاری صورت نمیگیرد و رسانه ملی به عنوان مهمترین و اصلیترین رسانه کشور در این راه کاری نمیکند. ظاهراً تصور عوام از احکام تنها نماز و روزه و احکام مربوط به آنهاست، درحالی که فقه دایره بسیار گستردهای در زندگی دارد و به عنوان یک مسلمان شیعه باید به امور فقهی آشنایی داشته باشیم. کلیگوییها در سریالهای تلویزیونی اعم از لقمه حلال و حرام، روابط محرم و نامحرم، مبانی تجارت و کسب و کار میتوانند با کمک مشاور فقهی توانای آشنا به کلاس آموزشی برای همه مردم تبدیل شوند.
آقایان قدر بودجهای که در دست شماست را بدانید و در راه اعتلای دینی جامعه قدم بردارید، چراکه فردای قیامت باید برای ریال به ریال همه اینها پاسخگو باشید. سرگرمسازی مخاطبان خوب است، اما باید در کنار سرگرمیسازی آموزش امور دینی و فقهی را هم به اشکال مختلف رسانهای ارائه داد. اینکه یک سریال تلویزیونی صرفاً با احکام اسلامی مغایرت نداشته باشد کمترین کاری است که نویسندهها میتوانند انجام دهند و بدیهی است که جامعه به آموزش فضائل هم نیاز دارد.