سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: تلویزیون هرچند تولیدات زیادی مختص ماه رمضان دارد ولی سیاستگذاری جالبی برای سریالهایش در این ماه ندارد چه اینکه سالهاست هیچ کدامشان بوی ماه رمضان نمیدهد، شاید المان کلی را مدیران صداوسیما برای سیر تکاملی شخصیت در ماه رمضان از گناه تا توبه و انابه گذاشته باشند یا اینکه فرد در مسیر پرپیچ و خم سریال تمام بلاهای عالم به سرش میآید و در آخر پیروز میدان همچون سیاوش در عید فطر جشن میگیرد، اما حقیقت امر این است که داستان بسیاری از سریالها همین طور کلیشهای شده است و پایان خوش یک مجموعه ۳۰ قسمتی دلیل بر خوب بودن یک مجموعه ویژه ماه رمضان نیست.
اگر توانایی قدرت فکری و اعتقادی ساخت سریالهای مذهبی برای عید رمضان را نداریم یا نویسندگان و کارگردانان جور دیگری میبینند و کار میکنند و نمیتوانند این ماه را درک کنند تا تاثیرگذاری خودش را داشته باشد باز هم راهحل برای بهتر شدن هست چراکه هرچند برای قضاوت و تحلیل مجموعههای ماه رمضانی زود است، اما شاید به همین خاطر است که در دهه قبل، سالها تلویزیون هنرمندانه مجموعههای مرتبط با ماه رمضان تولید میکرد و موفق شده بود مخاطبان را بر سر سفره افطار همراه خود کند، به طوری که پس از سالها همچنان تکرار آن سریالها دیدنی هستند چه آنکه تم ماه رمضانی هم داشتند و مواردی همچون روزهداری در آن ایام رعایت میشد.
مطمئناً باید در این اوضاع فشار اقتصادی و فساد اداری که گریبانگیر همه ماست، تلویزیون هنر آن را داشته باشد تا لحظاتی در پای سفره افطار لبخندی نه صرفاً از سر لودگی، به لب خانوادهها بنشاند که به خصوص برای روزه اولیها خاطرهساز شود.
شاید بعد از رضا عطاران از سریالهای به یاد ماندنی ماه رمضانی که تاکنون داشتهایم، یکسری از مجموعه چندگانه «پایتخت» بوده باشد که به زیبایی نشان داد ایام عید و شادمانی فقط بهار طبیعت و نوروز نیست، بلکه میتوان به زیبایی ماه رمضان را شیرین نشان داد.
قابل درک است که تلویزیون به طور مشخص در قحطی نویسندگان متدین و متخصص قرار دارد، اما همیشه رویشهایی برای اتفاقات جدید وجود دارد، البته جدای از این مسئله باید مراقب افراط و تفریطها نیز بود، چنانچه درباره پخش سریالهای ماه رمضانی اخیراً سیدحسن نصرالله هم به نکات خوبی درباره شبکه المنار اشاره کرده است؛ اینکه نباید زیادهروی داشت تا مزه عبادت در ماه رمضان از مردم گرفته نشود، لذا بهتر است صداوسیما در این ماه ذائقه عموم را فقط به نویسندگان نسپارد و برای تولیدات نمایشی رمضانی رویکردی پژوهشگرانه در اتاق فکری جامع تشکیل دهد.
ماه مبارک رمضان، بهار مومنان است پس باید بوی طراوت و بهار را هم بدهد و این هنر رسانه است تا اشتیاق ورود به ماه مهمانی خدا را در دل تکتک مردم جامعه ایجاد کند، مانند زمانی که بهار طبیعت و نوروز فرا میرسد، البته هر کس بر اساس شناخت و ظرفیت خودش این ماه آسمانی را درک میکند یک نفر با روزهداری و عبادت خدا روحش تازه میشود و فرد دیگر در سطحی پایینتر با همان حس و حال رمضانی میشود، اما اکنون که زندگی بسیاری از ما در فضای مجازی و رسانهها خلاصه شده است، اهمیت نوع نگاه و دیدگاه به این فضا در ماه مبارک دوچندان شده است، چه اینکه تولیدات رسانه ملی بازخوردهای غیرقابل انکاری در فضای مجازی اعم از کلیپ، دستنوشته و... به صورت نظرات مثبت و منفی دارد.