در ۴۰ سالی که از انقلاب اسلامی می‌گذرد سازمان صدا و سیما درصدد تأکید بر ارزش‌های خانواده بوده است، کما اینکه قدیمی‌ترین برنامه تلویزیونی اجتماعی نیز به همین نام در شبکه یک سال‌هاست روی آنتن می‌رود، اما برنامه‌سازان کمتر به عمق و کنه موضوع خانواده و «ازدواج» دست یافته‌اند. یک‌شنبه شب، ۱۸ شهریور آخرین قسمت از فصل دوم برنامه تلویزیونی «وقتشه» از شبکه نسیم روی آنتن رفت. این فصل بیش از ۱۵۰ قسمت را شامل می‌شد که در هر کدام موضوع گسترده و پیچیده‌ای همچون «ازدواج» به نوعی مورد واکاوی و موشکافی قرار گرفت.
شروع این فصل به اوایل اسفند بازمی‌گردد و درست مقارن است با همان روز‌هایی که از بالا رفتن ناگهانی نرخ دلار دچار شوک شده بودیم و البته در آن تاریخ هنوز بی‌خبر بودیم که این نرخ به فاصله چند ماه، عجیب و غریب‌تر هم می‌شود. در چنین مواقعی که بحران اقتصادی سایه شومش را بر سر جامعه می‌اندازد، اولین تصمیمی که از دایره فکر مردم خارج می‌شود تصمیم ازدواج و شروع زندگی مشترک یا فرزندآوری است، گویی که همگان فراموش می‌کنند «خانواده» چه نهاد کوچک، اما مهم و ارزشمندی برای ساخته شدن یک اجتماع مطلوب است. در چنین وانفسایی گروهی بر آن شدند که یک برنامه تلویزیونی بسازند و به دقت درباره موضوع مهمی که متأسفانه به شیوه‌ها و دلایل مختلف به حاشیه کشیده شده و از اصالت خود دور مانده صحبت کنند.
رویکردی که «وقتشه» برای توضیح و تبیین موضوعات خود به کار گرفت، به نسبت دیگر برنامه‌های تلویزیونی، رویکردی جدید و جالب بود؛ سوای دعوت از زوج‌هایی که هر کدام قصه‌های ریز و درشت زیادی را در زندگی مشترک پشت سر گذاشته بودند، این برنامه از ایده‌هایی همچون تئاتر تعاملی، گپ و گفت: با تماشاگران حاضر در استودیو، برگزاری مسابقات هدفمند و متناسب با سوژه برنامه و دعوت از کارشناس در دقایق پایانی برنامه برای صحه گذاشتن روی مطالب، سود برد. جالب آنکه حتی وقتی از زوج‌های شناخته شده جامعه مثل بازیگران یا مجریان تلویزیونی یا ورزشکاران دعوت می‌شد، گفت و گو حول محور چگونگی ازدواج آنان و نه حرف‌های رایج و مرسوم درباره شغل و حرفه ایشان می‌چرخید. این دستاورد، محصول وجود یک اتاق فکر پویا بود که تنوع خوبی داشت و اعضای آن از جوانان متولد نیمه دوم دهه ۷۰ گرفته تا جامعه‌شناس میانسال تشکیل می‌شد.
اگر فرآیند ازدواج و زندگی مشترک را به چند بخش مختلف شامل آشنایی، نامزدی، عقد و ازدواج، پدر و مادر شدن و در انتها به پای هم پیر شدن یا از سوی دیگر، طلاق یا بیوه شدن تقسیم کنیم، «وقتشه» در فصل دوم به تک تک این دوره‌ها پرداخت و روی موضوعاتی تمرکز کرد که شاید تا پیش از این برنامه دیگری به این جدیت به آن توجه نکرده بود؛ موضوعاتی از قبیل: «آسیب‌هایی که طولانی شدن دوران تجرد به فرد می‌رساند»، «آشنایی‌هایی که از فضای مجازی ایجاد می‌شود به کجا می‌انجامد» و «چگونه با مرگ همسر خود کنار بیاییم» و ده‌ها موضوع دیگر که هر کدام مخاطب را با خود همراه می‌کرد. بهره‌گیری از کامران تفتی به عنوان یک مجری- بازیگر هم تا حد زیادی به جذابیت بییشتر برنامه کمک می‌کرد، چراکه مخاطب تلویزیون که همواره او را در قالب نقش‌های ساختگی دیده بود حالا با شمایلی از خود حقیقی او رو به رو می‌شد و اساساً به نظر می‌رسد سیاست کلی «وقتشه» مبنی بر بررسی حقیقی و عریان همه موضوعات بوده باشد، کما اینکه در شب‌هایی شاهد بودیم مهمان برنامه درباره اشتباهات زندگی خود هم صمیمانه و بی‌رودربایستی صحبت می‌کرد.
روی هم رفته جا دارد به ابوالفضل صفری، تهیه‌کننده اثر و تیم او خسته نباشید گفت و البته منتظر ماند و دید که این گروه در فصل بعدی برنامه که بعد از پایان ماه صفر روی آنتن خواهد رفت چه حرف‌های دیگری برای گفتن دارد و البته به گواه آمار‌های موجود و اظهارنظر شخصی شماری از مخاطبان در استودیو و صفحات مجازی برنامه، «وقتشه» تا امروز موفق شده است در جزم شدن عزم جوانان برای شروع زندگی مشترک، سهم داشته باشد و به یادشان بیاورد که حقیقتاً دیگر «وقتش» شده است.
