سادهزیستی یعنی انسان در شأن خود و در محدوده قابل توجیه و منطقی از توقعاتش زندگی کند و در این صورت آسودهتر زندگی خواهد کرد. انسان اگر خود را کاملاً آزاد بگذارد بینهایت حرص و ولع و خواسته دارد، هیچ انسانی از داشته بیشتر بدش نمیآید، این انسان است که باید نوع، جنس و سطح خواستههای خود را تعدیل و تناسب را رعایت کند. هر انسانی از مال بیشتر و خانه و ماشین بهتر لذت میبرد، اما تدبیر این قضیه برای رعایت حقوق خود و دیگران- به گونهای که دیگران در کنار او آزار نبینند- در دست او است، زیرا ممکن است دیگران از سوءاستفادههای او آه بکشند، افزون بر این نوع زندگی اقتصادی انسان ممکن است ایجاد فساد کند، بنابراین اگر توقعات به گونهای باشد که زندگی درحدود شأن هر فرد همراه با رعایت حقوق دیگران باشد، آنگاه خواستههایمان تعبیر شده و بهترین الگو و برنامهریزی برای سبک زندگی امروز ارائه میشود.
یکی از گامهای تجملگرایانه دنیای امروزی ایجاد احساس نیاز به بهترینهاست. شما در این تفکر به این نتیجه میرسید که هر روز باید از بهترین وسایلی که تولید میشود، بهترین ماشین، بهترین موبایل، بهترین و به روزترین لباس استفاده کنید. به این ترتیب میشود فهمید که وابسته شدن به تجملات در تضاد با سادهزیستی است. بسیاری هستند که وابسته به تجملات تکنولوژی شدهاند، هستند کسانی که تمام زندگیشان گوشی موبایل به روز و عجیب و غریبشان است و هر روز بیشتر به دام تجملات و حرص و ولع بیشتر و از بین رفتن آرامش میافتند.
یکی از سفارشهای دین مبین اسلام، توصیه به سادهزیستی است؛ در سیره ائمه اطهار (ع) به راحتی میتوان این سادهزیستی را مشاهده کرد؛ با نگاهی به روایاتی که از سیره ایشان وجود دارد میتوان به راحتی این موضوع را فهمید، اما متأسفانه زندگی بسیاری از ما به جای اینکه در محور اسلام باشد، کاملاً در محور تجملگرایی حرکت میکند. البته گاهی هستند کسانی که علت سادهزیستی آنها نداشتن تمکن مالی است.
سادهزیستی وقتی ارزش دارد که مانند امیرالمومنین (ع) نوع پوشش و زندگیها تفاوتی نکند. امروزه در زندگیهای ما این سادهزیستی وجود ندارد، حتی گاهی برای اینکه میهمانی برگزار کنیم به آب و آتش میزنیم که از سادگی بیرون بیاید و یکی از علتهای کم شدن ارتباطات خانوادگی، همین دوری از سادهزیستی است.
اسلام زیباییهایی دارد که در عین سادگی بسیار بر دل مینشیند. زندگی اهل بیت عصمت و طهارت (ع) الگو و راهنمای بسیار روشنی است برای کسانی که بخواهند به بهترین حیات دنیوی و اخروی دست یابند. به عنوان نمونه زندگی امام رضا (ع) که همه ما به ایشان ارادت داریم و میهمان سرزمین ماست مصداق بارز سادهزیستی است. آن حضرت کم خوراک بودند و غذای سبک میخوردند. در خانه جامهای ساده و غالباً پیراهنی از پارچههای ساده بر تن میکردند و فقط در مجالس عمومی و در میان مردم جبهای لطیف بر رویش میپوشیدند. احسان امام رضا (ع) نیز مرزی نداشت و ایشان حتی پیش از شروع به غذا خوردن نیز سهم مساکین را جدا میکردند.