اگر كسي توي اين مسائل و اوضاع و احوال خبرنگارها نباشد، وضعيت مالي‌ات را به قولي خيلي توپ برمي‌شمارد و فكر مي‌كند كه شب‌ها سرت را روي بالشتي از پَر قو مي‌گذاري و صبح‌ها با سر و صداي مستخدم منزل از خواب ناز بلند مي‌شوي، اما نمي‌داند صبح‌ها، عنر عنر، وقتي كه توي آمپاس شديد هم باشي، راهي دفتر روزنامه‌اي مي‌شوي كه ديگر برايت تكراري شده است.
بدتر از اين هم مي‌تواند باشد كه دلت را به هديه‌اي خوش كني كه هيچ‌وقت، با تمام سابقه‌اي كه داري، به دستت نمي‌رسد. دلت را به اين خوش مي‌كني كه حداقل چاله‌اي از اقساط جامانده‌ات را با آن پر مي‌كني اما زهي خيال باطل!
وقتي مي‌روي تأمين اجتماعي و برگه‌ي پرداخت بيمه را دوماهه مي‌گيري، به اين فكر مي‌كني كه اين ماه ديگر از خرج كردن يارانه خبري نيست و بايد باد هوا بخوريم.
به اين فكر مي‌كني اين‌ها كه با وضعيت متأهلي در خانه‌ي پدري‌شان زندگي نمي‌كنند، كرايه‌خانه و پول آب و برق و ... را از كجا مي‌آورند؟ به اين هم بيشتر فكر مي‌كني كه راستي، قرار بود به خبرنگارها وام مسكن بدهند، پس چه شد؟!( البته با شرايطي كه فكر نكنم شامل حال ما توسعه‌نيافته‌ها باشد.)
از شغل دوم هم كه خبري نيست تا لااقل مرهمي بر زخمي بگذاري و اين گونه است كه دغدغه‌ها نمي‌گذارند نوشته‌هايت را آن جور كه دلت مي‌خواهد به نگارش درآوري. دغدغه‌ها همانند پيام‌هاي بازرگاني در لابلاي روزمرگي‌هايت (البته به صورت رايگان!) پخش مي‌شوند و ايست و دوباره نقطه سر خط...
سالي سيصد و شصت و پنج روز است و يك روزش را به نام «روز خبرنگار» در تقويم تعيين كرده‌اند تا خبرنگارها هم دلشان خوش باشد كه به يادشان هستند، اما تفاوت يك خبرنگار با يك بازارياب و يك خبرنگار فعال با يك خبرنگار نيمه فعال به درستي مورد سنجش قرار نمي‌گيرد و هيچ رده‌ي خاصي براي معرفي خبرنگاران در نظر گرفته نشده و نمي‌شود. عده‌اي به نام خبرنگار مورد تجليل قرار مي‌گيرند و عده‌اي خبرنگار در همان حال خود گمنام باقي مي‌مانند و دوباره بعد از روز خبرنگار مي‌روند سر همان «آش و كاسه»ي اول.
در استان ايلام كه كمبودها همانند خون در رگ‌ها جاري‌اند و زندگي بدون آن‌ها امكان‌پذير نيست!! گرداندن يك نشريه با وجود نشريات متعدد به قولي براي خودش تراژدي جداگانه‌اي دارد. شغل يك خبرنگار تنها تهيه‌ي خبر نيست، بلكه از دم كردن چاي گرفته تا توزيع نشريه در سطح شهر در واقع جزئي از وظايفش است كه بايد به انجام برساند (اين جا همه‌ي امور سرويس‌ها از قبيل سرويس ادبي، سياسي، اجتماعي و ... در پشت يك ميز انجام مي‌گيرد). البته ناگفته نماند بعضي از دفاتر از وجود سرويس بهداشتي هم محروم هستند!
از خداي منان مي‌خواهيم حالا كه روز خبرنگار با آخرين روزهاي ماه مبارك رمضان تقارن پيدا كرده است، به بركت اين ماه، بركت و فزوني را در جام خبرنگاران واقعي بريزاند و در پي آن در دولت جديد دكتر روحاني كه به دولت «اميد» و «تدبير» نامگذاري شده، تدبير و راهكاري درست و منطقي انديشيده شود تا اميد به زندگي خبرنگاران بلاتكليف وارد شود و مسير را براي ترقي و رشد آنان هموار سازد تا بتوانند به دور از دغدغه‌ها و حاشيه‌ها به وظيفه‌ي خطير اطلاع‌رساني خود بيشتر از بيش اهميت داده و مرهمي باشند بر آلام مردمان ديار آلامتو.
