كمتر از يك هفته ديگر، تبليغات رسمي اولين انتخابات پس از فتنه ۸۸ در ايران آغاز مي‌شود؛ انتخاباتي كه صرف نظر از حساسيت‌هاي هميشگي يك انتخابات و مباحث هميشگي پيرامونش، ويژگي‌هاي خاص تري را با خود يدك مي‌كشد؛ ويژگي هايي كه به نظر مي‌رسد نيازي بيش از انتخابات گذشته به مردم دارد، به حضور پرشورتر. براي جمهوري اسلامي كه برخاسته از يك انقلاب مردمي است و در همه ۳۳ سال عمرش، روي شانه‌هاي همين مردم برپا مانده است، انتخابات فرصتي است براي نمايش حضور مردم و نشاني از وفاداري شان به جمهوري اسلامي، يعني كه مردم هنوز هستند و پاي انقلاب ايستاده‌اند و همين باعث مي‌شود دشمناني كه چند ماه است براي اين انتخابات دندان تيز كرده‌اند، چند قدمي عقب بنشينند. اين نوشتار بررسي مجملي است از ويژگي‌هاي انتخابات مجلس نهم و چرايي نياز به حضور بيشتر مردم.
اولين انتخابات پس از فتنه ۸۸
اين «اولين انتخابات پس از فتنه ۸۸ بودن» اولين ويژگي انتخابات مجلس نهم است. همين، يعني كه خيلي چشم‌ها به اين انتخابات خيره شده؛ چشم هايي كه از پس سرخوردگي از نرسيدن به خواسته خود در سرنگوني نظام از مجراي فتنه ۸۸، حالا اميدوار ماهي‌گيري‌اند و از سر همين هم، مي‌خواهند آب را گل كنند. گرچه خود مي‌دانند از اين تنور، آبي برايشان گرم نمي‌شود، اما اميدوارند كه حداقل بتوانند در محدوده حرف و كلام براي خود نمدي دست و پا كنند!
از پس چنين اميدواري‌اي هست كه آنها از مدت‌ها قبل دست به كار شدند تا ساز انتخابات را در ايراني كه تقريباً هر ساله شور يك انتخابات را تجربه كرده است، ناكوك كنند و براي نيل به چنين هدفي، چند مورد را در دستور كار داشته يا دارند:
اول آنكه از سويي براي اعمال قدرت و تحت فشار قرار دادن جمهوري اسلامي دست به تحريم‌هاي اقتصادي، تا حد تحريم بانك مركزي و تحريم نفتي عليه جمهوري اسلامي مي‌زنند و از سويي با جنگ رواني، سعي در بحراني معرفي كردن وضعيت اقتصادي جمهوري اسلامي دارند. ناكارآمد جلوه دادن طرح تحول اقتصادي و ايجاد بي‌ثباتي در بازار از جمله اقداماتي است كه رسانه‌هاي اين جمع براي بحراني نشان دادن وضعيت اقتصادي ايران پي مي‌گيرند.
دوم آنكه تلاش مي‌كنند بر جمهوري اسلامي ايران فشار سياسي وارد كنند. حجم مخالفت‌ها عليه نظام جمهوري اسلامي بالا رفته، دست به صدور قطعنامه عليه جمهوري اسلامي مي‌زنند، سعي در ايجاد ناامني در ايران دارند و خلاصه آنكه مي‌كوشند جمهوري اسلامي را در دنيا منزوي نشان دهند و اين را تاواني بر پاي‌بندي نظام و ملت بر ارزش هايشان نشان دهند. اين امر تا مرز تهديد به حمله نظامي به ايران هم پيش رفته است. سوم آنكه مي‌كوشند با كوبيدن بر طبل فرمايشي بودن انتخابات، حضور مردم را بي‌فايده قلمداد كنند؛ امري كه جرقه آن در سال ۸۸ و در انتخابات دهم رياست جمهوري زده شد و ساده انگاري است كه فكر كنيم مقصد فقط همان انتخابات بوده است. چه آنكه هم اينك براي انتخابات مجلس نهم نيز همان خط دنبال مي‌شود و به نظر مي‌رسد جرقه‌اي را در سال ۸۸ روشن كرده‌اند تا آتشش همه انتخابات‌هاي پس از آن را تحت تأثير قرار دهد و جمهوري اسلامي را از اين سلاح مؤثرش خلع سلاح كنند.
چهارم آنكه چشم‌هاي ديگري هم به اين انتخابات كه هيچ، به اين نظام است؛ چشمان مردمي كه با الهام از انقلاب اسلامي مردم ايران، رودرروي ديكتاتورهاي خود ايستاده‌اند و حالا اگر مردم ايران را در صحنه نبينند، آن اميدشان و آن ايران را مدل خود قرار دادنشان كمرنگ مي‌شود؛ اتفاقي كه دشمنان جمهوري اسلامي خيلي دوست دارند بيفتد تا مباد جمهوري‌هاي اسلامي ديگري در منطقه شكل بگيرد.
سيبل تهديدات و تحريم‌ها مردم هستند
بهانه همه تهديدها و تحريم‌ها عليه جمهوري اسلامي، فشار بر دولت ايران براي تن دادن به خواسته‌هاي آنان است. اما واقعيت آن است كه سيبل چنين تهديداتي مردم ايران هستند و نه مسئولان. ضرر همه اين تهديدها و تحريم‌ها (گرچه معتقديم نهايتاً ضرري زودگذر و ظاهري است) به مردم مي‌رسد و نه مسئولان. چه آنكه هر قدر حجم تهديدات و تحريم‌ها عليه اين نظام بالا رود، خود تأييدي است بر آنچه مسئولان جمهوري اسلامي در مورد دشمني امريكا و عوامل اروپايي‌اش با ايران مي‌گويند، يعني آنكه استكبار جهاني، بي‌آنكه خود بخواهد كلام مسئولان جمهوري اسلامي را مورد تأييد قرار مي‌دهد.
اينكه چرا چنين اعمال فشارهايي عليه ملت ايران صورت مي‌گيرد هم امري است كه با كمي تأمل در عملكرد مردم روشن مي‌شود. مردم ايران هرجا كه بايد به صحنه مي‌آمدند، حضور داشته اند، چه انتخابات، چه راهپيمايي‌هاي روز قدس و ۲۲ بهمن، چه استقبال از حضرت آقا در سفرهاي مختلف يا نماز فطر و جمعه پشت سر ايشان، چه در مقابل فتنه و راهپيمايي بي‌نظير ۹ دي، چه در تشييع شهدا و. . .
هر كدام اين حضورها، قدر يك رفراندوم مي‌ارزد و نتيجه مي‌دهد. حالا رسانه‌هاي غربي گرچه حضور ملت را سانسور مي‌كنند، گرچه ميليون‌ها نفر را ده‌ها هزار نفر مي‌نامند، گرچه حضور مردم را حكومتي مي‌خوانند، گرچه پادوهاي رسانه‌اي‌شان بهانه چنين حضورهايي را دادن كيك و سانديس عنوان مي‌كنند يا اضافه حقوق، پاداش و. . . اما واقعيت آن است كه اين اظهارنظرها فقط براي لوث كردن اتفاق بزرگ حضور مردم است و فقط براي آن دسته از مردم عوام همين كشورهاست كه چشم و گوششان به اين رسانه‌هاست و سران امريكا و اروپا، يعني آنان كه بايد تصميمات نهايي را بگيرند، به حضور مردم چشم مي‌دوزند و بر مبناي اين حضور ميليوني تصميم مي‌گيرند، نه اينكه خود دل به بهانه هايي دهند كه خود براي فريب مردم‌شان ساخته‌اند. اين است كه طبيعتاً به دشمني با ملت ايران برمي‌خيزند؛ ملتي كه مي‌خواهد آزاد و مستقل و در سايه جمهوريتي اسلامي زندگي بگذراند.
از حضور مردم مي‌ترسند
همه ماه‌هاي پس از فتنه، آن سوي آبي‌ها گفته‌اند كه مردم از نظام جمهوري اسلامي خسته شده‌اند. گفته‌اند كه مردم ديگر اين نظام را نمي‌خواهند! اين عمليات رواني مي‌كوشد تا براي اثبات خود، حضور مردم در انتخابات حداقلي باشد. با اين همه، تجربه آنچه بر جمهوري اسلامي گذشته است، به‌خصوص رويدادهاي اين دو سال و نيم اخير نشان مي‌دهد كه اين طور نيست. مردم ايران خوب آموخته‌اند كه اگر اختلافي هست، اگر شكايتي هم است، امري است درون گروهي و اصلاً لازم نيست به گرگ‌هايي روبياورند كه براي دريدن اين انقلاب و اين ملت، سال هاست دندان تيز كرده‌اند. اين است كه گرچه نارضايتي هايي هم باشد، در انتخابات شركت مي‌كنند. اين شركت در انتخابات، نظام را بيمه مي‌كند و حداقل آن سوي آبي‌ها مي‌فهمند كه جرقه‌اي را روشن كرده‌اند كه همان سال ۸۸ ميان حضور مردم و ولايتمداري شان خاموش شده است.
تهديدها و تحريم‌ها ملت ايران را نشانه رفته است و راه ايستادن مقابل آنها هم همين حضور مردم است تا نشان وحدت و يكپارچگي ملتي باشد كه از همه سمت و سوهاي مختلف سياسي در يك راه واحد، از خود و نظام‌شان دفاع مي‌كنند. واقعيت آن است كه استكبار جهاني خلاف همه شلوغ بازي‌هاي رجزگونه اش، از حضور مردم بيشتر مي‌ترسد تا از بمب اتم نداشته مان و بستن تنگه هرمز و شهاب ۳ و. . . براي همين هم ۳۳ سال كوشيده‌اند ميان مردم و مسئولان فاصله بيندازند؛ انديشه‌اي كه حضور گسترده مردم در انتخابات مجلس نهم بار ديگر بطلان آن را فرياد خواهد زد.
