جوان آنلاین: پس از تصرف شهر الفاشر در سودان به دست شبه‌نظامیان پشتیبانی سریع (RSF)، کشتار غیرنظامیان همچنان ادامه دارد. تصاویر ماهواره‌ای اجساد بی‌شماری را در خیابان‌های شهر نشان می‌دهد. همزمان تعداد افرادی که در مسیر اردوگاه پناهندگان طویله در فاصله ۷۰ کیلومتری مرکز ایالت دارفور شمالی حرکت می‌کنند، بسیار کمتر از آن تعدادی است که سازمان‌های امدادی محلی انتظار داشتند. در این مورد، یک منبع آگاه در تماس تلفنی با روزنامه تاگس آنتسایگر اینطور توضیح داد: «ظاهراً بسیاری از ساکنانی که از شهر فرار کرده‌اند، برای اخاذی از بستگانشان به اسارت گرفته شده و برخی دیگر نیز درجا به ضرب گلوله کشته شده‌اند.» مرکز ابتکار سودانی (CIR) تعداد زیادی از شبه نظامیان پشتیبانی سریع را که ویدئو‌هایی از کشتار غیرنظامیان غیرمسلح را در تیک تاک و سایر رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته‌اند، شناسایی کرده است. شواهد این جنایات، بعداً به دادگاه جنایات جنگی در لاهه تحویل داده خواهد شد. برآورد‌ها حاکی از این است که تاکنون ۱۵۰ هزار نفر در این جنگ جان خود را از دست داده‌اند، اما به طور ویژه، ویدئو‌هایی از فرماندهان پشتیبانی سریع مانند «ابولولو» باعث خشم جهانی شده و به مشکلی برای متحدان شبه‌نظامیانی تبدیل شده است که به جنگ و ناآرامی در سودان، دامن می‌زنند. بنا بر آنچه در یک ویدئو دیده می‌شود، پس از سقوط الفاشر، بیش از ۲هزار غیرنظامی به قتل رسیده‌اند و رسانه‌های اجتماعی آن را به نسل‌کشی علیه جمعیت غیرعرب دارفور تعبیر کرده‌اند.
تغذیه نسل کشی با سلاح اروپایی
اروپا در برابر همه اینها سکوت کرده و صرفاً نظاره‌گر این است که چگونه حرص و طمع برای منابع معدنی سودان به چپاول منطقه‌ای به وسعت جنوب قاره سبز در این کشور منتهی می‌شود. در پی بحران به وجود آمده در سودان، بیش از ۱۰ میلیون سودانی به کشور‌های دیگر پناهنده شده‌اند و افزون بر یک میلیون نفر در سواحل مدیترانه‌ای لیبی زندگی می‌کنند. با وجود این تحولات، اروپایی‌ها و در رأس آنها برلین و بروکسل، همچنان بر این موضوع تأکید دارند که تقویت گارد ساحلی شمال آفریقا، مانع از مهاجرت و آوارگی مردم سودان خواهد شد آن هم در شرایطی که اروپایی‌ها به طور غیرمستقیم در شکل‌گیری این آوارگی نقش دارند. طبق تحقیقات سازمان‌های حقوق بشری، در ماه‌های اخیر بیش از ۲۸۰ هواپیما پر از سلاح از امارات به مقصد دارفور، لیبی و چاد پرواز کرده و همین هواپیما‌ها با طلا از معادن دارفور بازگشته‌اند. برای ابوظبی، این اقدامات، تجارت خوبی است به خصوص که همچنان از آلمان و دیگر کشور‌های اتحادیه اروپا سلاح دریافت می‌کند. روزنامه بریتانیایی گاردین گزارش می‌دهد سلاح‌های ارسال شده از این کشور به دبی، در شهر «ام درمان» پیدا شده و این شهر، همان جایی است که نیرو‌های پشتیبانی سریع مجبور به عقب‌نشینی از آن شدند. نقش آفرینی اروپا در بحران کنونی سودان و پشتیبانی از امارات در حالی صورت می‌گیرد که امارات متحده عربی، شریکی راهبردی برای اروپا نخواهد بود، دست‌کم تا زمانی که قتل ده‌ها هزار نفر، خونب‌های طلایی است که ابوظبی در مقیاس وسیع از سودان به سوئیس ارسال می‌کند و افراد بانفوذ برجسته در امارات متحده عربی با اظهاراتی مانند «صد مرد از دارفور به اندازه یک مرد از امارات ارزش دارند»، ابوظبی، شریک اروپایی‌ها نخواهد بود. در پس این قتل عام‌ها یک چیز نهفته است و آن چیزی نیست غیر از نژادپرستی. اروپایی‌ها از یک‌سو، پاک‌سازی قومی جمعیت‌های غیرعرب مانند ماسالیت، فور و زغاوه را توجیه می‌کنند و همزمان حفتر در لیبی، حاکمان خلیج فارس و شرکای راهبردی آنها در اتحادیه اروپا و اسرائیل از اماراتی‌ها برای دسترسی به منابع طبیعی استفاده می‌کنند. به عبارتی، کشور‌های غربی که دائماً خواستار پایبندی به نظم حقوقی بین‌المللی هستند، دقیقاً همین نظم را در سودان نادیده می‌گیرند.
لزوم محاکمه امارات به دلیل جنایات جنگی
تصرف الفاشر، فاجعه‌ای در روابط امارات متحده عربی به عنوان حامی اصلی شبه نظامیان پشتیبانی سریع و رهبر آن محمد دغلو حمدان است. اگرچه حاکمان این کشور حاشیه خلیج فارس، تأمین سلاح شورشیان را انکار می‌کنند، اما تحلیلگران پرواز‌های منظم هواپیما‌های حمل و نقل نظامی بین دبی، لیبی و چاد را گواه وجود چنین ارتباطی می‌دانند. تحقیقات ابتکار سودانی نشان می‌دهد حساب فیس‌بوک ابولولو و دیگر افسران عالی رتبه نیرو‌های پشتیبان سریع را امارات متحده عربی مدیریت می‌کند. عمادالدین مصطفی عدوی، سفیر سودان در مصر معتقد است: «آژانس‌های ارتباطی در دبی که در مورد جنگ سودان کار می‌کنند، چنین راهبردی را پیشنهاد داده‌اند.» او از سازمان ملل متحد خواست تا ابوظبی را به خاطر جنایات جنگی نیرو‌های پشتیبانی سریع در دادگاه‌های بین‌المللی محاکمه کند. در واکنش به این رویکرد، دولت امارات در بیانیه‌ای مطبوعاتی، صرفاً کشتار غیرنظامیان را محکوم کرد و از کمک۱۰۰ میلیون دلاری به سودان خبر داد.
پاک‌سازی قومی ناشی از استراتژی قدرت
در ماه‌های اخیر، مزدورانی از آفریقا در نزدیکی معادن طلای دارفور دیده شده‌اند. شاهدان عینی نیز وجود مزدوران کلمبیایی را تأیید کرده‌اند که ظاهراً در طول محاصره ۱۸ ماهه الفاشر در کنار نیرو‌های پشتیبانی سریع جنگیده‌اند. وزارت امور خارجه سودان ادعا کرد اسنادی را یافته که استقرار متخصصان توپخانه و پهپاد از چندین کشور امریکای لاتین را اثبات می‌کند. نیرو‌های پشتیبانی سریع سودان اکنون منطقه‌ای تقریباً به اندازه فرانسه را کنترل می‌کنند. دارفور نه تنها به دلیل معادن طلای فراوانش مورد توجه امارات متحده عربی و عربستان سعودی است، بلکه از این جهت اهمیت دارد که برای دهه‌ها، دام و گندم از بزرگ‌ترین منطقه کشاورزی منطقه از طریق سودان به سراسر جهان صادر شده است. حتی در بحبوحه جنگ داخلی، شمار زیادی دام همچنان در منطقه تردد می‌کنند. یسرا البخیر روزنامه‌نگار اهل خارطوم گفت: «بسیاری در غرب این تصاویر را به عنوان کشتار بدوی در جریان جنگی داخلی در آفریقا تفسیر می‌کنند، اما این جنگ و پاک‌سازی قومی در دارفور نتیجه یک استراتژی قدرت است که هدف آن تصرف مکان‌های استراتژیک و منابع رو به کاهش در منطقه‌ای است که به شدت تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار دارد.» در یک کلام باید گفت بدون حمایت خارجی، این جنگ قدرت، بزرگ‌ترین بحران پناهجویان جهان را رقم نمی‌زد.
میرکو کیلبرت/ خبرنگار و پژوهشگر
روزنامه آلمانی تاگس آنتسایگر، ۸ نوامبر ۲۰۲۵
ترجمه: زهرا سادات آفرینی
