حضور ورزشکاران مطرح و شناخته شده در بدنه مدیریتی ورزش اتفاق بزرگ و مهمی است که باید قدر آن را دانست و از این فرصت به بهترین شکل استفاده کرد. درگیری‌های داخلی و اختلاف‌نظرها، اما این فرصت را از جامعه ورزش می‌گیرد. اتفاقی که متأسفانه گریبان کمیسیون ورزشکاران کمیته ملی المپیک را نیز گرفته و مانع از آن شده که چهره‌های مطرح ورزش ایران وظایف خود را جهت مرتفع ساختن گوشه‌ای از مشکلات موجود انجام دهند.
عمر کمیسیون ورزشکاران چند سالی بیشتر نیست، ولی در همین مدت کوتاه اعضای آن کوهی از حواشی را رقم زده‌اند. درحالی‌که تنها چند ماه از فعالیت اعضای فعلی باقی مانده، همه منتظرند تا انتخابات دوره جدید برگزار شود تا شاید تغییری در روند عملکرد کمیسیون ایجاد شود. طبق اساسنامه، ورزشکاران مطرح از رشته‌های مختلف و البته با دیدگاه‌های متفاوت اجازه ثبت‌نام در انتخابات کمیسیون را دارند تا اعضای جدید با کسب حداکثر آرا کارشان را شروع کنند، ولی تجربه نشان داده «چند پادشاه در یک اقلیم نگنجند»! نفرات انتخاب شده در یکی، دو دوره کمیسیون جوری با هم وارد فاز دعوا و درگیری شدند که احتمالاً هیچ‌کس انتظارش را نداشت. اعتراض به انتخاب برخی افراد یکی از علل درگیری‌ها بود، حتی در یک مورد فدراسیون کشتی اقدام به انتشار بیانیه اعتراضی کرد و به دو کشتی‌گیر ملی‌پوش حسن یزدانی و محمدرضا گرایی اجازه حضور در جلسه کمیسیون را نداد. در یک مورد دیگر هادی ساعی از مصاحبه زهرا نعمتی ناراحت بود و از حرف‌های بهداد سلیمی انتقاد کرد. احسان حدادی به سجاد گنج‌زاده لقب خجالتی داد و استعفای همزمان هفت نفر از قهرمانان از کمیسیون ورزشکاران، تنها گوشه‌ای از این حواشی بوده است.
تمامی این موارد باعث شده کمیسیون ورزشکاران عملاً کارایی خاصی نداشته باشد و به یک کمیسیون فرمالیته و صدالبته پرحاشیه بدل شود. این واقعیت غیرقابل انکار است و حتی علی‌نژاد، دبیرکل کمیته ملی المپیک نیز به آن ادغان داشته است: «این کمیسیون عملکرد مورد نظر را نداشته و کار به آن شکلی که باید پیش نرفته است. متأسفانه انسجام لازم بین اعضا وجود ندارد و تنها سه، چهار ماه دیگر از این دوره باقی مانده است.» جای تأسف دارد که همه از رو به پایان بودن عمر این دوره کمیسیون خوشحال باشند، هرچند که دلیل آن را باید در رفتار و عملکرد اعضای آن جست‌و‌جو کرد. تشکیل کمیسیون ورزشکاران قطعاً یکی از الزمات کمیته محسوب می‌شود و تشکیل آن را باید به فال نیک گرفت، اما اگر قرار باشد جمع شدن گروهی از ورزشکاران مدال‌آور کنار هم باعث درگیری و تنش شود، قطعاً دیگر تشکیل این کمیته باعث خوشحالی نیست. حواشی ایجاد شده بین ورزشکاران از زمان نامنویسی نامزد‌ها شروع و تا رأی‌گیری و مشخص شدن اعضای کمیسیون ادامه داشته است. به نظر می‌رسد در این سال‌ها هیچ اقدامی برای ایجاد روحیه همکاری و همدلی بین ورزشکاران رشته‌های مختلف نشده است. البته تمامی قهرمانان و مدال‌آوران ما در انجام مسئولیت‌های اجتماعی، اقدامات فرهنگی و همدلی با مردم همواره پیش‌قدم بوده‌اند، اما وقتی زمان اتحاد و انسجام بین خودشان می‌رسد، اختلافات موجود عیان می‌شود. انتظار می‌رفت ملی‌پوشان قدیمی و فعلی در کنار هم به یک هم‌افزایی نسبی برسند و با توجه به اشراف‌شان به شرایط ورزش کشور، قدمی در راه بهبود این حوزه بردارند. ولی رفتار‌های بحث‌برانگیز و واکنش‌های عجیب برخی چهره‌ها جای هیچ امیدی را برای کمیسیون ورزشکاران باقی نگذاشته است.
دوره فعلی آبان‌ماه به پایان خواهد رسید و پس از آن باید منتظر برگزاری انتخابات باشیم، اما امیدواریم قبل از برگزاری انتخابات جدید، کمیته‌ملی المپیک راهکاری برای نجات این کمیسیون پیدا کند. جمع شدن بدون برنامه و توجیه اعضا کنار یکدیگر قطعاً سودی به همراه نخواهد داشت و فقط باید منتظر جدال‌های لفظی و مصاحبه‌های انتقادی اعضا و تداوم انفعال کمیسیون ورزشکاران باشیم.
