جوان آنلاین: در فرهنگ ایرانی اسلامی، معلم جایگاهی بسیار مهم و ارزشمند دارد. او نه تنها به عنوان یک منبع دانش و اطلاعات تلقی می‌شود، بلکه به عنوان یک الگو اخلاقی و راهنما برای پرورش و هدایت جوانان و جامعه نیز در نظر گرفته می‌شود. در فرهنگ اسلامی، نقش معلم با نقش پیامبران الهی مقایسه می‌شود. معلمان به عنوان افرادی که با الهام از پیامبران به آموزش و پرورش جامعه می‌پردازند، در جایگاه بالایی قرار دارند. اخلاق و رفتار معلم، نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت دانش‌آموزان دارد. حالا و در دل روستایی دورافتاده، جایی که فقر و کمبود امکانات آموزشی زندگی را دشوار کرده، معلمی با دستان خالی، اما قلبی سرشار از عشق، مدرسه را از نو ساخته و دانش‌آموزانی تربیت می‌کند تا مثل خودش به سراغ هموطنان نیازمندشان بروند و در همه ابعاد یاری‌رسان آنها باشند.
در سرزمین پر رمز و راز تعلیم و تربیت، معلم همچون فانوسی است که در تاریکی جهل می‌درخشد و راه را به سوی نور دانش می‌کشاند. کسی که نه تنها آموزگار علم، بلکه پرورش‌دهنده روح و جان انسان‌هاست. در هر گوشه‌ای از این سرزمین، معلمانی هستند که با عشق و ایثار، آینده‌سازان کشور را تربیت می‌کنند.
یکی از این معلمان فداکار، مهدی رضایی، مدیر و آموزگار مدرسه شهید رضایی در روستای ایده‌لوی خلیفه از توابع شهرستان هشترود در استان آذربایجان شرقی است. او با بیش از ۹ سال سابقه فعالیت در آموزش و پرورش، نمونه‌ای بارز از معلمان جهادگر در مناطق محروم کشور است.
جهاد در دل محرومیت‌ها
رضایی که خود را عاشق کمک به هموطنان و به‌خصوص پرورش روح کودکان و نوجوانان معرفی می‌کند، به گذشته و نحوه ورودش به آموزش و پرورش و شروع کارش گریزی می‌زند و می‌گوید: «از کودکی فکر می‌کردم چطور می‌توانم پای تخته بایستم و به بچه‌ها درس بدهم. وقتی به این موضوع فکر می‌کردم خیلی آرام می‌شدم. با همین آرزو‌ها درسم را تمام کردم و از سال ۱۳۹۷ وارد آموزش و پرورش شدم. از همان ابتدا متوجه مشکلات و کمبود‌های سیستم آموزشی، به‌ویژه در مناطق محروم شدم. با توجه به اینکه رفع این مشکلات از عهده اداره آموزش و پرورش خارج بود، تلاش کردم با جلب مشارکت مردمی و خیرین و استفاده از ظرفیت‌های اولیای دانش‌آموزان، بر این مشکلات غلبه کنم.»
این معلم جهادگر ادامه می‌دهد: «به اعتقاد من برای تدریس نمی‌توان ساعت گذاشت، زیرا معلمی شغلی جهادی و ۲۴ساعته است. معلم نمی‌تواند در برابر نواقص و کمبود‌های مدرسه و دانش‌آموزان بی‌تفاوت باشد. برخلاف سایر مشاغل، معلم باید نواقص را برطرف کند و به هر طریق ممکن به مشکلات مدرسه و دانش‌آموزان رسیدگی کند.»
وی به مدرسه شهید رضایی و وضعیت آن در هنگام ورود به این مرکز آموزشی اشاره کرده و توضیح می‌دهد: «سال ۱۳۹۸ بود، مدرسه شهید رضایی روستای ایده‌لوی خلیفه را تحویل گرفتم که وضعیت مناسبی نداشت. از وقتی وارد مدرسه شدم، فهمیدم کمبود‌ها خیلی زیاد است و مشکلات ریز و درشت و نواقص سیستم آموزشی کار را سخت خواهد کرد. با این حال نمی‌توانستیم منتظر انجام همه کار‌ها از طرف اداره آموزش و پرورش باشیم. بنابراین به سراغ والدین، مردم، خیرین و افرادی رفتیم که در این مسیر می‌توانستند یاری‌رسان ما باشند. فقط یک چیز راه را هموار می‌کرد و آن هم اقدامات جهادی بود. بنابراین در کنار وظایف مشخص شغل آموزگاری سعی کردم در حد توان در زمینه‌های دیگر هم تلاش کنم.»
مردی برای تمام فصول
یکی از ویژگی‌های رضایی این است که چندین کار را با هم انجام می‌دهد و با انرژی و توانی که می‌گذارد، اکثر مشکلات را رفع می‌کند.
او از ابتدای فعالیت آموزشی‌اش به‌عنوان مدیر آموزگار شناخته می‌شد و چند پایه را تدریس می‌کرد.
وی می‌گوید: «با توجه به دور افتادگی روستای ایده‌لوی خلیفه و نبود راه ارتباطی مناسب سال‌ها مدرسه روستا از سوی سرباز معلم اداره می‌شد. سال ۱۳۹۸ بنده این توفیق را پیدا کردم به‌عنوان مدیر آموزگار در مدرسه روستای خودم شروع به خدمت کنم. بازسازی محوطه مدرسه، سرویس‌های بهداشتی، رنگ‌آمیزی کل مدرسه، موکت‌پوش‌کردن کلاس‌ها، خرید دستگاه پرینتر و کپی، نصب پرده و... از جمله کار‌هایی بود که با جلب کمک‌های مردمی و بخشی با هزینه شخصی انجام شد.»
شاید یکی از سخت‌ترین دوران کاری رضایی ایام کرونا بوده باشد؛ ویروسی که با ورودش سیستم آموزش را با چالش‌های زیادی مواجه کرد.
در آن زمان بچه‌ها نمی‌دانستند چطور باید وارد فضای مجازی شوند و حتی در روستا‌ها و مناطق دور افتاده، دانش‌آموزانی بودند که به موبایل و تبلت دسترسی نداشتند.
معلم جهادگر با بیان اینکه دوران کرونا واقعاً چالش‌برانگیز بود، می‌گوید: «با توجه به نبود گوشی و اینترنت در دسترس دانش‌آموزان روستا، مجبور بودیم درس‌نامه چاپ و بین دانش‌آموزان پخش کنیم. کلاس‌های سیار رفع اشکال در کوچه‌ها و دم در خانه‌ها تشکیل می‌دادیم. هر روز کلاس را ضدعفونی می‌کردیم و با وجود نگرانی از ویروس به دانش‌آموزان و خانواده‌ها دلگرمی می‌دادیم تا آموزش تعطیل نشود.»
او به یکی از خاطرات دوران تدریسش اشاره می‌کند و می‌گوید: «زیباترین خاطراتم زمانی است که دانش‌آموز گوشه‌گیر و ضعیفی را به کمک خدا و تلاش خودش تبدیل به دانش‌آموز شاد و رو به پیشرفت کردم. تماشای شوق زندگی در چشمان او زیباترین لحظه عمرم بود.»
رضایی با تأکید بر اینکه معلمی شغل نیست، می‌گوید: «با ایمان به این مسئله و اینکه کار برای خدا خستگی ندارد؛ لحظات بد در کار ما نه اینکه وجود ندارد، بلکه نباید آنها را ببینیم. گاهی قضاوت‌ها و سنگ‌اندازی‌ها موجب رنجش می‌شود و بدتر از آن مشاهده مشکلات دانش‌آموزان و اینکه کاری از دست‌مان بر نمی‌آید، زجرآور است، اما من و همکارانم در تمام ایران مجبور هستیم خم به ابرو نیاوریم و تحمل کنیم.»
الگویی برای مناطق دیگر
کار‌های مهدی رضایی به عنوان معلم نمونه جهادی می‌تواند در بسیاری از نقاط ایران به عنوان یک الگوی موفق معرفی و مورد استفاده قرار گیرد. وی در مقابل این سؤال که آیا الگوبرداری از اقدامات شما در منطقه صورت گرفته است، جواب مثبت داده و می‌گوید: «سال ۱۳۹۸ کلاس‌ها را موکت‌پوش کردم و با الگوبرداری از این کار، تعدادی از کلاس‌های منطقه ما نیز موکت‌پوش و فرش‌پوش شدند. این کار باعث ایجاد محیطی امن و راحت برای دانش‌آموزان شد.» این معلم جهادی می‌گوید: «هر ریالی که در امر آموزش و پرورش صرف می‌شود، هزینه نیست، بلکه سرمایه‌گذاری برای آینده روشن کشور عزیزمان است. امیدوارم مسئولان با حمایت‌های بیشتر، زمینه را برای فعالیت معلمان در مناطق محروم فراهم کنند.»
