جوان آنلاین: تیم ملی فوتبال ایران در حالی عصر سهشنبه مقابل قرقیزستان در آغاز دور برگشت مرحله گروهی مسابقات انتخابی جام جهانی قرار میگیرد که صدرنشین مقتدر گروه اول این مسابقات است. تیمی که با ۱۳ امتیاز حاصل از چهارپیروزی خوب و یک تساوی، حالا تنها به دو پیروزی دیگر برای صعود زودهنگام و مستقیم به جام جهانی ۲۰۲۶ نیاز دارد، دو بردی که به احتمال زیاد یکی از آنها شامگاه سهشنبه کسب خواهد شد.
اما جای تأسف است که تیم ملی با این نمایش مقتدرانه این روزها به ناحق سیبل انتقاد شده است، انتقادهایی که اگر خوب توجه کنیم اغلب آنها با بغض و کینه خاصی مطرح میشود و به جرئت میتوان گفت هیچ رگ و ریشهای از عرق ملی یا دلسوزی برای فوتبال ملی در آن دیده نمیشود. انتقادهایی که باعث شده حتی صدای مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال هم دربیاید و پیش از اعزام تیم ملی به قرقیزستان اعلام کند در مقابل این هجوم ناجوانمردانه علیه تیم پیروز ایران کوتاه نخواهد آمد: «ما جواب حرف بیجا را میدهیم. صحبتهای آقای فریادشیران و حرفهای آقای خیابانی را جواب میدهیم. بعضی حرفها تهمت و دروغ است. چه اتفاقی میافتد که صداوسیما چنین میهمانانی را میآورد! همه این حرفها تهمت و دروغ است.»
در اینکه تیم ملی با مشکلاتی روبهروست، هیج شکی نیست. در اینکه تیم ملی در بعضی بازیهای خود که اتفاقاً همراه با پیروزی هم بوده دچار ضعفهای زیادی بوده هم هیچ شکی نیست، اما در این هم شکی نیست که این تیم با قدرت صدرنشین گروه است و باید حمایت و تشویق شود تا بتواند ایرادهای کوچک خود را برطرف کند. مهمتر از همه اینکه ایران با کادر فنی ایرانی در آستانه یک تاریخسازی است، اما گویا برخی مشکلات شخصی خود با سرمربی تیم ملی و کادر فنی را دستاویز قرار دادهاند و به این تیم برنده ناجوانمردانه حمله میکنند.
شاید بهترین جواب به این منتقدان زیادهگو و پرحرف که گاهی اوقات حتی خودشان هم نمیدانند چه میگویند و بیشتر آلودگی صوتی ایجاد میکنند را هومن افاضلی، عضو کادر فنی تیم ملی داده است: «ما مردم را در خیابان میبینیم، این مردم فقط در رسانه نیستند. ما مردم را در خیابان و فرودگاه میبینیم که از داشتن این تیم ملی خوشحال هستند. تعداد آدمهای راضی از تعداد آدمهای ناراضی بیشتر است و هیچ وقت نمیتوانید همه را راضی نگه دارید. تیمهای باشگاهی ما شرایط خوبی ندارند و نتایجشان را در آسیا میبینید. ما شرایط سختافزاری خوبی نداریم، با این حال، تیم ملی در سطح آسیا موفق است. در رنکینگ فیفا جایگاه خوبی دارد و به ندرت در رده نوزدهم بوده است. در آسیا تیم دوم هستیم و فکر نمیکنم در بقیه جاها دوم باشیم. به چه علت باید اینها را از مردم بگیریم؛ بازیکنان از جاهای مختلف دنیا میآیند و با افتخار برای مردم کشورشان بازی میکنند و منتی هم ندارند. چه اصراری داریم که بگوییم این چیزها خوب نیست!»
در این میان جای پاسخ یک سؤال مهم همچنان خالیست و آن اینکه چگونه ممکن است این انتقادهای ناسالم و غرضورزانه برای بیان شدن تریبون داشته باشند؟ چگونه ممکن است شخصی که با نوع گزارشهای خود روی اعصاب و روان میلیونها بیننده تلویزیونی مسابقات فوتبال راه میرود، به راحتی و بدون اینکه کسی او را بازخواست کند، اجازه هر اظهارنظری را در خصوص تیم ملی داشته باشد یا برخی مثلاً کارشناس که سوابق آنها هم مشخص است به راحتی میآیند و هرچه دلشان میخواهند میگویند؟!
نکته مهم دیگر اینکه ظاهراً برخی از این منتقدان دوست دارند همچنان در فضای سالهای دور زندگی کنند. این افراد که همگی نسل خودشان را برترین نسل فوتبال ایران قلمداد میکنند، میگویند «همه نقد دارند» و این جمله درست را با برداشتهای غلط خود پیش میبرند. از نظر این گروه همه نقد دارند، اما فقط نقدهایی که آنها به زبان میآورند نقدهای کارساز و درستی است که باید به آنها توجه شود! اینکه عنوان شود قبلاً جام جهانی ۱۶ تیمی یا ۲۴ تیمی بوده و بعد با همین دستاویز عملکرد تیم ملی و صعود آن به جام جهانی را زیر سؤال ببرند تنها نشان از عقبافتادگی اطلاعاتی و فنی این عده دارد که هنوز هم در زمانه خود ماندهاند و نمیتوانند بپذیرند که این مسئله فقط شاملحال فوتبال ایران نمیشود، بلکه کل قاره آسیا را با خود درگیر کرده است.
بدخواهان و منتقدان غرضورز بهتر است بدانند که تیم ملی با وجود تمام مشکلات درونی و بیرونی و با وجود تمام ایرادهایی که در کار فنی وجود دارد، در حال حاضر و بعد از گذشت پنج هفته از مرحله مقدماتی جهانی در آستانه کسب جواز صعود به این رویداد مهم قرار گرفته و احتمالاً یکی از مقتدرانهترین نتایج تاریخ فوتبال ایران در مرحله مقدماتی رقم خواهد خورد. پس حداقل این تیم و کادر فنی آن شایسته تمجید و احترام هستند و علاقهمندان واقعی فوتبال به احترام آنها از جا برمیخیزند.