بالگرد رئیس‌جمهور رئیسی که سقوط کرد، خبر شهادت او که رسید، موج حقی از بیان خوبی‌های او فضای رسانه‌ای و سیاسی و اجتماعی ایران را فرا گرفت. گویی حالا که او نبود و رقیب محسوب نمی‌شد، گفتن از خوبی‌هایش سهل‌تر می‌نمود. شهید رئیسی دیگر برای هیچ کس خطری نداشت!
تشییع چندین میلیونی شهید سید ابراهیم رئیسی که برگزار شد، تحلیل‌هایی سیاسی از قدرشناسی مردم نسبت به رئیس‌جمهور شهید منتشر شد، گرچه جامع‌شناسانی که بر استقبال طبیعی تعداد افراد اندکی از فلان فوتبالیست خارجی ده‌ها یادداشت و تئوری و تحلیل بیرون دادند، تغافل و سکوت کردند و همچون همیشه مردم را نخواستند ببینند، گرچه در هر حال آن اجتماعات عظیم از چشم جهان هم پنهان نماند و خبرنگاران غربی هم به آن اذعان کردند.
در این میان، اما یک موضوع شاید بیش از هر چیز بیان نشد و در ازدحام اخبار بالگرد و سوگواری و انتخابات گم شد. حالا در چهلمین روز شهادت آیت‌الله رئیسی، می‌توان این بخش مورد غفلت قرار گرفته را کمی تبیین کرد.
رهبر انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، در دیداری که با اعضای خانواده و نزدیکان شهید رئیسی در منزل او داشتند، حضور مردم در تشییع رئیس‌جمهور فقید را به معنای دلبستگی مردم به انقلاب و شعار‌های انقلاب دانستند. دلیل بیان چنین تحلیلی از سوی رهبری هم در عبارات قبلی‌شان بیان شده بود؛ اینکه «ایشان مظهر شعار‌های انقلاب بود؛ یعنی همان حرف‌های اصلی انقلاب از دهان ایشان خارج می‌شد و این شعار‌ها را ایشان شعار‌های خودش قرار داده بود و مردم این‌ها را از ایشان شنیده بودند.»
رهبری رئیس‌جمهور شهید را مظهر شعار‌های انقلاب دانستند و باید گفت این ظهور و بروز شعار‌های انقلاب در سیره و قول و فعل سید ابراهیم رئیسی، خود برخاسته از تربیت انقلابی او بود، تربیتی که او در مسیر انقلاب اسلامی و سپس در عمر چهل ساله جمهوری اسلامی کسب کرد.
رئیسی را می‌توان یک نمونه ویژه از نیرو‌هایی دانست که انقلاب اسلامی تربیت کرد و به دنیا شناساند که منظور ما از یک نیروی پرورش یافته در مکتب امام خمینی و مکتب انقلاب اسلامی چیست. رئیسی روحانی‌زاده‌ای بود که از خردسالی طعم یتیمی و تجربه فقر را حس کرد. با این حال، اسلام مبنای تربیت خانوادگی او بود و در فضای اجتماعی هم اسلام و بعد انقلاب خمینی کبیر او را تربیت کرد و رئیسی با پخش اعلامیه‌های حضرت امام در دوران طاغوت، قدم به فعالیت اجتماعی گذاشت.
انقلاب اسلامی چگونه نیرویی می‌خواهد و تربیت می‌کند؟ فعال در اجتماع و مسئولیت پذیر نسبت به وضعیت کشور که رئیسی این‌گونه بود؛ درس خوانده و اهل دانش و مطالعه که رئیسی در حوزه تا درجه اجتهاد و در دانشگاه تا درجه دکترا پیش رفت؛ کارآمد و فعال و پرتلاش، معتقد به مبانی انقلاب اسلامی، ولایت‌پذیر، خدمتگزار نسبت به مردم، دغدغه‌مند نسبت به حل مشکلات، پاکدست و در عین حال حساس نسبت به فساد، اخلاق‌مدار، مردم‌دوست، اهل فداکاری، مدیر و مدبر و..؛ و رئیسی همه این‌ها را با هم داشت و در منش و اخلاق و عملش هویدا بود.
جمهوری اسلامی این قاضی جوان را از دادستانی شهری کوچک، پله پله به معاون اولی قوه و دادستان کل کشور و ریاست سازمان بازرسی و از تولیت امامزاده صالح به تولیت حرم رضوی و سرانجام، ریاست قوه قضائیه و ریاست جمهوری اسلامی ایران رساند.
حال حق بدهیم که چرا رهبر انقلاب در دل سوگواری برای فقدان سید ابراهیم رئیسی، فخر وجود چنین رئیس‌جمهوری را هم می‌فروشد و او را چنان نمونه‌ای خاص به مخاطبان معرفی می‌کند. شهید سید ابراهیم رئیسی نمونه یک نیروی تربیت شده انقلاب اسلامی است و از همین رو همه حضور مردم در بدرقه پیکر او، به پای همراهی ملت با نظام و انقلاب نوشته می‌شود.
