پرستو عسگرنژاد در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: شما هزاربار بگویید تبعیض جنسیتی در غرب بیداد می‌کند. صدتا دلیل بیاورید که بسیاری از زنان شاغل در غرب، در محیط کار رنج روانی می‌برند. از اعتراضات زنان جراح امریکایی بگویید که در اتاق عمل مورد تعرض جراحان مرد قرار می‌گیرند؛ حال‌آن‌که هر دو دسته عضو سطوح نخبگانی جامعه هستند! از افشاگری‌های زنان بازیگر امریکایی بگویید که به‌تعدد در مصاحبه‌هایشان گفته‌اند بی‌ساق پای کشیده و بالاتنه جذاب و چهره دلربا، جایی بر پرده نقره‌ای هالیوود نداشتند. این‌ها همه را بگویید، اما من قول می‌دهم اگر هشت دقیقه وقت بگذارید و انیمیشن «پرل» را ببینید و ببینانید، اثرش از تمام این گفتن‌ها بیشتر است.
انیمیشن پرل در ناف امریکا ساخته شده، در بزرگ‌ترین، معروف‌ترین و‌ای بسا محبوب‌ترین شرکت انیمیشن‌سازی امریکایی، پیکسار. کارگردانش، کریستن لستر هم یک زن امریکایی است که این شانس را پیدا کرده یکی از برندگان طرح «اسپارک‌شورتس» پیکسار باشد، طرحی که به کارگردان‌های کاراولی کمک می‌کند اولین اثر کوتاهشان را در پیکسار بسازند و لستر از این فرصت برای بیان دردی استفاده کرده که ته قلب خیلی از زنان هموطن اوست.
پرل درون‌مایه‌ای بزرگسالانه دارد و اثر کودکانه نیست. با زبانی کاملاً استعاری و نمادگرایانه، در ژانری که پهلو به کمدی می‌زند، ساخته شده. روایتی از یکی از هزاران دفتر کار مردسالارانه امریکایی است. با ورود یک زن به این دفتر، همه معادلات عوض… نمی‌شود! این زن می‌خواهد معادلات را عوض کند و خبر ندارد برای این‌کار، ناچار است خودش را عوض کند و به کسوت مردانی دربیاید که او را در جمع کاری خودشان تحقیر می‌کنند، زنی که یک گلوله کامواست!
یوتوب را باز و پرل را پیدا کنید و هشت دقیقه با هنر دمخور باشید. اگر نوجوانی در خانه دارید، حتماً او را هم کنار دست خودتان بنشانید. بعد تماشا، خیلی حرف‌ها دارید که با هم بزنید. فقط حین تماشا به این توجه کنید که غرب حتی برای حل مشکلی بدین‌حد ریشه‌دار و جنسیتی، دست‌به‌دامن انیمیشن شده! ببینید این‌ها چطور ظرفیت کلان انیمیشن در تربیت نسل را درک کرده‌اند. ببینید چطور مخاطب بزرگسال‌شان را حتی وادار می‌کنند پای تماشای انیمیشن بنشیند و تفکرش را تغییر دهد. اجازه بدهید از این طرف ماجرا که ما هستیم، چیزی نگوییم.
