اثری که هم اینک در معرفی آن سخن می‌رود، «یک سال مبارزه برای سرنگونی رژیم شاه» نام دارد که توسط زنده‌یاد حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله حسینیان رئیس فقید مرکز اسناد انقلاب اسلامی تألیف شده و توسط همان نهاد نیز نشر یافته است. مؤلف فقید در دیباچه این پژوهش و در معرفی محتوای آن چنین آورده است: «انقلاب اسلامی ایران سال ۱۳۵۷، پدیده‌ای شگفت‌انگیز، بزرگ و درخور اهمیت فراوان است، زیرا توازن قوا را در روابط بین‌الملل به هم زد، موجب بیداری اسلامی در جهان اسلام شد، نظام‌های مرتجع منطقه را متزلزل کرد و امریکاییان را به شدت تحقیر نمود. به رغم تمامی نظریه‌پردازی‌های مرسوم در حوزه انقلاب‌ها، در پیروزی انقلاب اسلامی سه عنصر ایدئولوژی اسلام شیعی، رهبری امام خمینی و مجاهدت مردم ایران نقش اصلی را داشتند. این کتاب به تشریح رهبری امام خمینی و جانفشانی و جهاد مردم ایران برای به ثمر رساندن انقلاب اسلامی می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه رهبری خردمندانه‌امام خمینی با اندیشه شیعی، مردم را به خودباوری رساند و موجب شد آنان برای سرنگونی رژیم شاه و برقراری جمهوری اسلامی، از هیچ کوششی دریغ نورزند....»
مؤلف فقید در بخشی از این تحقیق، در باب ابتکار مردم در سردادن فریاد الله‌اکبر بر بام‌ها در دوره اوج‌گیری انقلاب اسلامی در سال ۵۷ می‌نویسد: «یکی از ابتکارات نیرو‌های مذهبی که روحیه دشمن را درهم شکست، فریاد الله‌اکبر در شب‌های‌محرم [سال ۱۳۵۷]بر بالای پشت‌بام‌ها بود. به‌گزارش استمپل وابسته سیاسی سفارت امریکا، مردم که توسط بلندگو‌ها برای مقابله با شاه بی‌خدا و غاصبین فاسد دعوت می‌شدند، سرشار از روحیه شهادت‌طلبی امام‌حسین بودند و ملتهبانه حرکت می‌کردند. پس از اعلام ساعت حکومت نظامی، هنگامی‌که دسته‌ها از مساجد خارج می‌شوند تا در محل‌های تعیین‌شده به راهپیمایی بپردازند، به‌نشانه شهادت‌طلبی سر تا پا سفید پوشیده بودند. سازمان‌های انقلابی به‌کسانی‌که در خانه‌ها مانده‌بودند، دستور دادند تا بر بام‌ها روند و فریاد الله‌اکبر سر دهند. فریاد الله‌اکبر علاوه‌بر اینکه خط‌مشی نیرو‌های انقلابی‌را ترسیم می‌کرد، مانور قدرتی بود علیه رژیم، چه اینکه از اکثر پشت‌بام‌ها فریاد تکبیر بلند بود و این‌نشان‌می‌داد که شاه در ایران، هیچ جایی برای ماندن ندارد. به نظر ویلیام سولیوان سفیر وقت امریکا در ایران، فریاد تکبیر تاکتیک مؤثر و تازه‌ای بود که مخالفان‌مذهبی شاه برای نشان‌دادن قدرت خود به آن دست زدند. این ابتکار علاوه بر نشان‌دادن قدرت و کثرت نیروهای‌مذهبی، جنگ روانی بود که علیه نیروهایی‌که از شعار‌های اسلامی به‌وحشت افتاده‌بودند، به‌کار می‌رفت. تکبیرهای‌شب‌های محرم چنان برای شاه‌کابوس شده بود که بعد از فرار به‌مراکش وقتی صدای الله‌اکبر اذان از مأذنه‌ها پخش‌می‌شد، به‌وحشت‌می‌افتاد. شاه حق‌داشت از این فریاد رسای انقلاب‌اسلامی مرعوب‌شود، زیرا تانک‌ها و سلاح‌های مدرنی‌که اطراف‌کاخ‌های او مستقر شده بودند، اجازه تظاهرات در نزدیک‌کاخ‌ها را غیرممکن‌کرده بودند، ولی طنین‌الله‌اکبر در شب‌های‌محرم، از حصارهای‌کاخ عبور می‌کرد و به‌درون اتاق شاه می‌رفت. به گفته پیر بلانشه، این فریاد در خلال شب‌های مقدس محرم در ماه دسامبر، حتی به پنجره‌های‌کاخ نیاوران، کاخ شاه در شمال شهر تهران نیز می‌رسید... خصوصاً که این شعار همراه با زنده‌باد خمینی و خمینی وارث‌حسین است، توأم بود....»
