اثری که هم‌اینک در باب آن سخن می‌رود، مجموعه‌ای از خاطرات اللهیار صالح است که توسط سیدمرتضی مشیر، جمع‌آوری و تدوین یافته و پس از در گذشت وی نشر یافته است. این مجموعه برای نخستین بار، در دهه ۶۰ نشر یافت و اینک با هیئتی متفاوت، به تاریخ‌پژوهان عرضه گشته است. تدوین‌گر در دیباچه خویش بر این مجموعه، در باب محتوای آن چنین آورده است:
«سابقه ارادت نگارنده با شادروان اللهیار صالح، یار وفادار دکترمحمد مصدق بیش از ۳۰ سال بود و وقتی این ارادت مزید شد که چند سال قبل و به ملازمت دوست مشترک آقای حبیب‌الله ذوالقدر بعد از مدت‌ها خدمت آقای صالح رسیدیم و آنقدر مرحمت کردند که این جلسات تکرار شد و اگر همه هفته به حضورشان نمی‌رسیدم، سعی می‌کردم هر دو هفته یک‌بار ایشان را ملاقات کنم و دریغا آخرین دیدار در روز دوشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۶۰، در حالی اتفاق افتاد که معزی الیه صحیح و سالم بودند، ولی متأسفانه دو روز بعد با احساس کسالتی مختصر و شدت یافتن درد، در ۱۲/۱/۱۳۶۰ دار فانی را وداع گفتند و عموم دوستداران و علاقه‌مندان را داغدار ساختند. باری از چندی قبل، وقتی دانستم یادداشت‌ها و خاطرات آقای صالح را که جمع‌آوری کرده بودند، بر اثر حوادث ۳۰ سال اخیر از بین رفته است، خواهش کردم گاهی که خدمت‌شان می‌رسم، اجازه دهند پرسش‌هایی کنم و گوشه‌هایی از خاطرات زندگانی‌شان را جویا شوم تا بعد‌ها به انتشار آن‌ها اقدام کنم. ایشان با خوشرویی و محبت تقاضایم را پذیرفتند و تأکید کردند هر وقت پرسش‌هایم به اتمام رسید، یادداشت‌ها را به نظرشان برسانم تا اگر کسر و نقصانی داشت، تکمیل سازند، ولی افسوس که آرزوی قلبی نگارنده و آقای صالح تحقق نیافت و قبل از آنکه تمام خاطرات‌شان را جمع کنم، دیده از جهان فرو بستند و من مغبونم کاری را که شروع کرده بودم، ناتمام باقی گذاشتم....»
مشیر در بخش دیگری از این مقدمه، سوابق کاری اللهیار صالح را نیز فهرست کرده است که بخشی از آن در پی می‌آید:
۱- «مرحوم اللهیار صالح در سال ۱۳۱۵ هجری قمری دیده به جهان گشودند و به هنگام مرگ، ۸۵ سال عمر کرده بودند.
۲- تحصیلات مقدماتی و زبان عربی و فرانسه را در مدرسه علمیه کاشان به پایان رساندند و سپس به تهران آمدند و تا آن زمان به زبان انگلیسی آشنایی نداشتند.
۳- در سال ۱۹۱۴ میلادی (۱۲۹۳ شمسی) وارد کالج امریکایی‌ها (دبیرستان البرز) شدند و کلاس‌های هفتم، هشتم و نهم را یک‌ساله به اتمام و با احراز شاگرد اولی، دوره دوم متوسطه را در طول سه سال، با حفظ نمره اولی در سال ۱۹۱۸ (۱۲۹۷ شمسی) به پایان رساندند. آقای صالح سالیان دراز و حتی تا این اواخر، رئیس جامعه فارغ‌التحصیلان کالج البرز بودند و از هم‌دوره‌های ایشان، علی‌اصغر حکمت وزیر سابق فرهنگ بود که هر دو به مقام وزارت رسیدند.
۴ ـ بعد از فراغ از تحصیل تا سال ۱۳۰۶، سمت مترجمی زبان انگلیسی را به عهده داشتند و سپس در سال ۱۳۰۶ - که داور به وزارت دادگستری منصوب شد- آقای صالح هم خدمات خود را در عدلیه جدید، با مقام مستنطقی (بازپرسی) آغاز کردند و تا قاضی محکمه استیناف و ریاست دیوان کیفر، ارتقا مقام یافتند.
۵- بعد از رفتن داور به وزارت دارایی، آقای صالح هم به آن وزارتخانه منتقل شدند و به ترتیب در سمت ریاست اداره کل دخانیات و تریاک و سپس مدیر کل گمرک خدمت کردند.
۶- بعد از درگذشت داور، آقای صالح معاون وزارت دارایی شدند و در اواخر سلطنت رضاشاه، مورد بی‌مهری قرار گرفتند و از کار کناره‌گیری کردند....»
