درحالی که جمهوری اسلامی ایران با ورود به دور جدید مذاکرات از هشتم آذرماه، به دنبال توافق با کشور‌های ۱+۴ در چارچوب برجام بوده و با حسن نیت، پیشنهادات منطقی، مستدل و قابل انعطافی نیز ارائه داده است، امریکا و برخی دولت‌های اروپایی و امپراتوری رسانه‌ای وابسته به آنان برای ایجاد فشار روانی و سیاسی علیه تیم مذاکره‌کننده ایرانی، ضمن نافرجام معرفی کردن و به بن‌بست خوردن مذاکرات، به‌دنبال مقصر جلوه دادن ایران در بروز این وضعیت شکننده و بی‌نتیجه هستند. در ادامه همین خط تبلیغی و جنگ روانی، این گونه القا می‌شود که حتی چین و روسیه نیز در کنار سه کشور اروپایی مواضع تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای را قابل دفاع نمی‌دانند و چشم‌انداز هرگونه توافق را مبهم و حتی ناممکن معرفی می‌کنند.
این درحالی است که تیم جدید ایران در دوره فعلی، فقط یک مرحله مذاکره داشته و البته با ابتکار عمل دو متن پیشنهادی را نیز ارائه داده که می‌تواند چارچوبی برای مذاکره و حل اختلافات به حساب آید. از سوی دیگر تیم ایرانی با اینکه سایر طرف‌های مذاکره‌کننده، وین را ترک کرده‌اند و برای رایزنی و مشورت به پایتخت‌های خود برگشته‌اند، همچنان در وین ماند و حسن نیت خود را برای ادامه مذاکرات و رسیدن به توافق احتمالی نشان داد؛ بنابراین همراهی برخی رسانه‌های داخلی با این خط القایی را می‌توان بازی در پازل دشمنان و مغایر قطعی با منافع ملی برشمرد که در پیوند با موارد ذیل به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست و باید به سرعت جبران گردد:
۱- هیچ مذاکره‌ای با حیطه و عرصه موضوعی و دامنه اختلاف مثل برجام نمی‌تواند بدون چالش و صرف زمان برای چانه‌زنی و تلاش به نتیجه برسد. برجام با ۱۳ ماه مذاکره فشرده در ۲۳ تیرماه به توافق انجامید و آن هم در شرایطی که تجربه خروج یکجانبه امریکا از آن و بدعهدی و وعده درمانی طرف‌های اروپایی هم وجود نداشت.
۲- قرار نیست دوباره کشورمان به تله مذاکره برای مذاکره یا مذاکره برای هرنوع توافق بیفتد. متأسفانه سرنوشت شوم برجام برآمده از همان اشتباه تاریخی است که براساس مفروض «رسیدن به توافق بهتر از عدم توافق است» و با اعتماد به تضمین شفاهی وزیر خارجه امریکا، به توافقی بدفرجام رسید که نه‌تن‌ها امریکا به‌صورت یکجانبه از آن خارج و موجب وارد شدن خسارت‌های سنگین مادی به جمهوری اسلامی شد، بلکه اعتبار و حیثیت تمامی طرف‌های شرکت‌کننده در این توافق را نیز زیر سؤال برد.
۳- براساس منطق مذاکره، یعنی چانه‌زنی و بده‌بستان سیاسی، مذاکرات باید ضمن جبران خسارت‌های لغو برجام، امتیازاتی نیز برای کشورمان داشته باشد که البته برآورده شدن آن از سوی کشور‌هایی که همواره عادت به یکجانبه‌گرایی و گرفتن امتیاز داشته‌اند، سخت و زمان‌بر است؛ بنابراین کسانی که میز مذاکره را در دوره جدید به بهانه مشورت با پایتخت‌ها ترک کردند، تیم ایرانی نبود، بلکه طرف‌های مقابل ایده جدی نداشتند.
۴- به‌کارگیری خط فشار و تهدید از سوی امریکا و متحدان آن که به‌دنبال اعمال تحریم‌های جدید و دیدار با مقامات رژیم صهیونیستی که با لفاظی، مدعی حمله به مراکز هسته‌ای ایران هستند، گویای مقاومت طرف غربی برای پذیرش منطق مذاکره و اصرار بر مواضع تکراری و شکست خورده قبلی است که نه‌تن‌ها سرعت مذاکرات را کند می‌کند، بلکه ملاحظات جدیدی را برای ادامه مذاکرات اضافه می‌نماید؛ بنابراین مقصر اصلی برای هرگونه چالش احتمالی را باید امریکا و برخی متحدان اروپایی آن دانست که بر اساس تصورات و عادات غلط، یکجانبه‌گرایی و استفاده از فشار و اجبار را حتی در میز مذاکره به‌کار گرفته و دیپلماسی را نیز از محتوای اصلی آن دور می‌نمایند. همان‌گونه که جمهوری اسلامی ایران، پیش از این و تا قبل از خروج امریکا از برجام نشان داد که پایبند به هر گونه تعهد است و گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای نیز آن را تأیید کرده، اینک نیز پای میز مذاکره برای مذاکره واقعی بر روی موضوعات مورد اختلاف حاضر شده و البته مذاکره را هم برای نیل به منفعت یعنی برداشته شدن تحریم‌های ظالمانه و بازگشت به همان برجام دنبال می‌کند. در مذاکرات جدید هم حیطه و هم موضوع مشخص است و ایران هم برای مذاکره و توافق آمادگی دارد، اما امریکا و متحدان آن با تصور غلط به دنبال اهدافی فراتر از برجام هستند که موجب بروز چالش‌های بیهوده و گاه جدی می‌شود. قطعاً جمهوری اسلامی تمایلی برای به بن‌بست رسیدن مذاکرات ندارد، اما هیچگاه خواسته‌های غیر منطقی و خارج از حیطه و موضوعات تعیین شده برای مذاکرات را نخواهد پذیرفت و مرعوب محیط پرفشار و جنگ روانی و رسانه‌ای امریکا و متحدان آن نیز نخواهد شد.
حال نوبت تروئیکای اروپایی است که استقلال خود از امریکا را در مذاکرات و حسن نیت برای رسیدن به توافق نشان دهد و امریکا نیز باید بداند که مسئولیت شرایط فعلی یعنی نقض برجام برعهده اوست و هیچ گزینه‌ای خارج از میز مذاکره هم وجود ندارد. آن‌ها باید به منطق مذاکره گردن نهند و خط مقصر‌سازی را کنار نهند.
