رسانههایی که هفته گذشته فهرست هنرمندان درگذشته در سال ۹۹ را منتشر کردند، کمی عجله کردند و این تا حدی هم طبیعی بود، چون هیچ کس احتمال نمیداد هوشنگ میرزایی نیز تسلیم کرونا شود.
میرزایی مستندساز خوشاخلاق و خوشبرخوردی بود که به گفته خودش با دوربین زندگی مردم ایران را به تصویر میکشید. او پیش از مرگ و در حالی که حال خوشی نیز نداشت، با انتشار تصویری از خود روی تخت بیمارستان نوشت: «به خاطر ۵ میلیون تومان دستمزد ناقابل و یک ورکشاپ یک هفتهای، حالا ۲۰روز است دارم با مرگ دست و پنجه نرم میکنم. این تصویر را که امروز گرفتم، گویای حقیقت تلخی است؛ دستمزد ورکشاپ فیلمسازی در هفت شهر به خاطر فشارهای بانک مسکن و مبلغ ۵ میلیون تومان دستمزد، من را به این روز انداخت. نمیدانم زنده میمانم یا نه، اما دارم میجنگم، چون همیشه فیلمهای من و نگاهم ستایش زندگی بوده است. امیدوارم خداوند و دوستهایم من را ببخشند، الان که موبایلم پیش همسرم بود... با زجر تمام این پست را گذاشتم. این تصویر تلخ و دردناک رنج فیلمسازی و تنهایی من را اثبات میکند.»
میرزایی در جنگ با کرونای منحوس شکست خورد؛ شکستی که یک پای آن بحث مالی و مشکلاتی است که هنرمندان زیادی از جمله میرزایی با آن دست و پنجه نرم میکنند.
شاید اگر این هنرمند مستندساز تا این حد تحت فشار مالی نبود، ریسک بیماری را به جان نمیخرید و در گوشهای به عافیت این روزهای پرخطر را پشت سر میگذاشت. درگیری مالیای که میرزایی را به کام مرگ کشاند، مرا به یاد خاطرهای از او انداخت. چند سال پیش در ساختمان شبکه مستند اتفاقی او را ملاقات کردم، بحث به مسائل اقتصادی کشید، گفت تا پیش از این برای امرار معاش مستندهایم را برای پخش به BBC WORLD میدادم و تأکید کرد از همکاری با شبکههای فارسیزبان ماهوارهای خودداری کرده است، اما از وقتی شبکه مستند و آقای تاجیک (مدیر وقت شبکه) برای کار مستندسازها ارزش قائل میشود و شبکه مستند را به پاتوق هنرمندان مستندساز تبدیل کرده است، در مقابل درخواست شبکه BBC WORLD برای اجازه پخش مستندهایش جواب منفی داده و گفته دیگر نمیخواهد از آن شبکه مستندهایش دیده شود. میرزایی میگفت: از نظر مالی قطعاً حق پخشی که آنها به من میدادند مناسب بود، اما وقتی دیدم شبکه مستند صداوسیما برای بچههای مستندساز جایگاه قائل شده و به آنها احترام گذاشته، دیگر دوست دارم کارهایم را به تلویزیون ایران بفروشم.
مرحوم میرزایی نمونهای از هنرمندانی بود که هنرش را برای مردمش نگه داشت، اما قدر دانسته نشد. وعدههای حمایت از هنرمندان در شرایط کرونایی هیچ وقت برای امثال میرزایی معنا نشد، او در حالی که میتوانست با ادامه دادن به همکاری با شبکههایی مثل BBC WORLD درآمد دلاری خیلی خوبی داشته باشد، سختی کار در شرایط کرونا را به جان خرید، ولی به قولی که به خودش داده بود وفادار ماند.ای کاش این ایثارهای هنرمندانه به چشم مدیران هنری میآمد تا کمی از فشاری را که جامعه هنری در این شرایط سخت کرونایی متحمل میشوند، جبران کنند.