سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: در آستانه ولادت مهربانترین آفریده پروردگار، حضرت محمد (ص) هستیم. مهربانی از جمله خصوصیات و خصلتهایی است که به دلیل اهمیت ویژه و خاصش یک روز در تقویم را به خود اختصاص داده است. روز ولادت حضرت رسول اکرم (ص) را روز اخلاق و مهرورزی نامیدهاند. این بدان معناست که در این روز، فراموششدگان را به یاد آوریم. برای لحظهای در بازی زندگی، دکمه ایست را بزنیم و برخیزیم و نگاهی به اطرافمان کنیم. ببینیم چه کسی را مدتهاست ندیدهایم؟ آخرین بار چه زمانی دست نوازش بر سر فرزندمان کشیدهایم؟ یا چه وقت نگاه پرمهری به والدینمان کردهایم؟ و از این قبیل رفتارها که گاه آنقدر سرگرم بازی دنیا میشویم که اصلاً یادمان میرود هدف از این بازی چه بود!
جادو و افسون فقط در عالم خیال و رؤیا نیست. در عالم واقعیت سحری وجود دارد که با آن به یکباره تمام خارها تبدیل به گل میشود و آن محبت و مهربانی است. حسی که در زمان ابراز همه را غرق در خود میکند. ممکن است در بین اعضای خانواده یا اقوام قهر و کدورتی وجود داشته باشد و چه زیباست که در روز مهربانی با شاخه گلی عطر آشتی و لبخند را در خانه پخش کنید.
مهربانی کردن از جمله عادات رفتاری است که بیش از آنکه به شخص مقابل حس خوبی دهد بیشتر متوجه خود شما میشود. برای مثال زمانی که گلی از کودک کاری میخرید حس خوبش تا مدتها در وجود شما باقی میماند یا زمانی که در حمل بار سالخوردهای به او کمک میکنید، این حس رضایت از خود باعث تقویت اعتماد به نفس شما خواهد شد. پس مهربان باشید و مهربانی کنید تا بیشتر از هر کس خود از نتیجه آن لذت ببرید.
حتی رفتارهای نیک هم مانند هر چیز دیگری حد و حدودی دارند. مهربانی کردن به کسی نباید به حدی باشد که تبدیل به یک عادت همیشگی و بعد آن توقع شود. گاهی اوقات محبتی از سر مهربانی و دلسوزی به شخصی میشود که آن شخص به تعبیر اشتباه آن را وظیفه دانسته و در صورت عدم دریافت آن حس اظهار ناراحتی و گلهمندی میکند؛ مانند کمک مالی به یکی از نزدیکان. در ابتدا ممکن است به دلیل مشکل و شرایط مهلک موجود شما به این شخص کمک کنید، اما پس از مدتی متوجه میشوید که این فرد کوچکترین تلاشی هم برای بهبود وضع موجود انجام نمیدهد و طوری رفتار میکند که انگار شما به او بدهکار بوده و این وظیفهتان است که بدهیتان را بدهید! مراقب باشید و مرزهای مهربانی خود را بشناسید. سعی کنید مرزهای مهرورزی را بشناسید تا خوبیتان از حد نگذرد، چون نادان خیال بد میکند.
گاهی فکر کنیم و ببینیم اصلاً هدف از خلقت جهان و اصل و اساس این زندگی چیست؟ ما متولد شدهایم که در این جهان آزمون پس دهیم تا حواسمان باشد یکدیگر را از یاد نبریم و با هم بودن و عشق بههم را به چیزی نفروشیم. گاهی چنان در حال دویدن به دنبال پیشرفت و کسب مال و منال دنیا هستیم که گرمای آغوش پدر و مادرمان را از یاد میبریم.
بیاییم کمی مهربانتر از پیش شویم. حالی از پدر و مادرمان بپرسیم و سری به پدر و مادربزرگ پیرمان بزنیم. شاخه گلی از دستهای کودکانه کودک کاری بگیریم و به دستهای پر چروک و پیر مادربزرگمان هدیه دهیم. کمی همبازی فرزند نونهالمان شویم و تکیهگاه همسرمان. هدیهای هرچند کوچک هم که شده برای فراموششدگان زندگیمان بگیریم و با ملاقات آنها لبخند کهنه را گردگیری کنیم. امروز به گلها آب دهید و جرعهای هم خود بنوشید. گلویی،تر و چشمهایتان را با دید دیگری باز کنید. فراموش نکنیم مهرورزی مرز ندارد. انسان نه تنها با همنوع خود بلکه با حیوانات، گیاهان، زمین و حتی هوا نیز مهربان بوده و هست. رفتار مهربان حتی در بین حیوانات نیز وجود دارد. مانند حمایت جنس ماده از فرزندانش، غذا آوردن پرندگان برای جوجههایشان و بسیاری از رفتارهایی که تعجب ما را برمی انگیزد. در این باب تاکنون کلیپهای بسیاری در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی و... منتشر شده و به علت خاص و جالب بودنشان حتی گاهی بازتاب جهانی نیز داشته است.
پس درمییابیم حیوانات نیز مانند انسانها رفتار مهربانی را درک میکنند و برای همین است که بعد از غذا دادن به سگ یا گربهای، حیوان تا مدتی دنبال شما میآید و به نشانه تشکر دم خود را تکان داده یا بالا میگیرد! کمی که در تصویر غذا دادن به پرندهها تأمل کنیم، درمییابیم که آدمی به راحتی میتواند با حیوان تعامل مهربانانه داشته باشد. گاهی دانهای برنج شکم گنجشکی را سیر میکند. پس سهم گنجشکها را دور نریزیم. در یک کلام حیوانات چه اهلی باشند و چه وحشی، همه مخلوق خداوند متعال هستند. حیوانات مانند انسانها حق زندگی دارند. آنان که قلبی مهربان و رئوف دارند، هیچگاه به حیوانات ظلم و ستم نمیکنند.
کمی از بیمهریها و رفتارهای ناشایستمان دست برداریم و با مهربانی، نشاط را به خود و اطرافیانمان هدیه دهیم و باعث ارتقای فکری خود و آنها شویم. همان طور که وسایل کهنه و فرسوده را دور میریزیم، باید افکار کهنه را نیز از فکر و ذهن خود دور بریزیم. اگر کسی حرفی درباره ما زده یا رفتار نادرستی انجام داده، تا جایی که به شخصیت اجتماعی و شئونات خانوادگی ما لطمه نزند، آن حرف و رفتار را از ذهن بشوییم و اجازه ندهیم با ما در تمام ادوار زندگیمان همراه شود.
اگر کسی به هر دلیل از جمله بدهی، خود را از ما مخفی کرده یا به تلفن ما جواب نمیدهد، شرایط وی را درک کنیم. خود را به جای او بگذاریم. به او فرصت داده یا طلبمان را به طور اقساط از وی دریافت کنیم. یقین داشته باشیم این شرایط برای ما هم ممکن است اتفاق بیفتد. فراموش نکنیم مهربانی کلید حل اکثر مشکلات زندگی و یک منبع جادویی است.
جان کلام اینکه کشور ما کشور مهربانی است و این را میتوان از رفتارهای مردم به ویژه کمکهای مردمی به راحتی متوجه شد. کمک به سیلزدگان، زلزلهزدگان، خیریه، کودکان بیسرپرست و... همه باعث بالا رفتن آمار مهربانی ما شده است. پس به خود ببالیم که مردمانی داریم پر از عشق و حس دلسوزی. مردمی که در لحظه نیاز حاضر به فدا کردن جان خود نیز هستند و این را در کادر درمانی در این ایام که درگیر کرونا هستیم به عینه شاهد هستیم. بارها دیده شده در زمان بروز حادثهای دلخراش چگونه سیل کمک و مهرورزی در جامعه و حتی در اقصی نقاط کشور جاری میشود. دیدن صحنه هدیه دادن عروسک دختر بچهای با دستهای خودش به کودک زلزلهزده اشک را از هر چشمی جاری میکند. اینها نشان از وسعت دلها، رأفت قلبها، شفقت و نرمخویی مردم ما و سرعت وصفناپذیر افزایش آمار بالای مهربانی در جامعه ایرانی است. ما مردمی هستیم که مهربانی را از رسول مهربانی میآموزیم.