سرویس ایران جوان آنلاین: علی یوســفزاده ۳۷ ســاله یکی از نخبگان و فعالان اقتصاد مقاومتی در استان مازندران است که با بومیسازی بیش از ۹۰ درصــد دســتگاههای موردنیاز کشاورزان منطقه خود و تولید سالانه ۱۷۰ دســتگاه انواع ماشینآلات موردنیاز آنان گام بزرگی در جهت کمک به صنعت کشور بردارد. به سراغ این مبتکر بسیجی رفتیم تا در گفتوگویی از انواع و نحوه تولیدات بیشتر آگاه شویم.
ابتدا بفرمایید چطور ایده این کار به ذهنتان رسید و از چه زمانی دست به کار شدید؟
حدود ۱۵ ســال پیش تصمیــم گرفتم وارد حــوزه تولید ادوات کشــاورزی شــوم و برخی از دوســتان پیشنهاد کردند که واردات این محصولات میتواند ســود بهتری داشــته باشد، اما میخواســتم برای کشــور و شهرم مفید باشــم، به همین دلیل روی دستگاههای کشــاورزی کار کردم تا نحوه و چگونگی تولید آنها را به دست آورم. مدتی طول کشــید تا توانســتم به صورت کامل یک دستگاه را بسازم، اما بالاخره با پشتکاری که داشتم، توانســتم آن را تولید کنم. برای اولینبار در یک مزرعــه آن را امتحان کردم که متوجه شدم در برخی موارد دارای ایراد و اشــکال است. به همین منظور دوباره دســت به کار شدم و توانستم همه ایراد و اشکالات دستگاه را برطرف کنم.
یعنی از همان ابتدا ماشینآلات را طراحی میکردید؟
نه. اینطور نیست که همه آنها را طراحی کنم، بلکه پس از اینکه توانســتم یک دســتگاه کامل را تهیه و تولید کنم به فکر تولید محصولات تازه افتادم که البته ایده آنها بسیار ساده، اما روند تولید بســیار مشکل بود. هشت ســال پیش دستگاهی به نام بیل برقی پشــت تراکتــوری را اختراع و تولید کــردم که مورد اســتفاده کشــاورزان قــرار گرفت. ایــن بیل میتوانســت پس از اینکه تراکتور به منظور شخم زدن از زمیــن عبــور میکند، بدون اینکه به ساقه گیاهان آسیب بزند دوباره خاکها را به دور گیــاه بازگرداند و همه این مراحل بدون دخالت دســت کشاورز صورت بگیرد.
طرحها را ثبت میکردید؟ یا از جایی مورد حمایت بودید؟
این طــرح را در همان زمان به بســیج سازندگی ارائه دادم که مورد اســتقبال آنها واقع شد و مبلغ ۲ میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت کردند تا بتوانم بخشــی از هزینه تحقیقاتم را بپردازم. همیــن موضوع باعث شد تا بتوانم روی محصولات دیگر کار کنم و محصولات دیگری را در مسیر تولید قرار دهم.
یکی از دســتگاههایی که توانســتیم بــه مرحله تولید برسانیم، دستگاه علف تراش بود. این دســتگاه قابلیت تراشــیدن علف به صورت یک دســت را دارد که دیسکهای آن قابل تعویض است. این دیسکها تعیینکننده میزان علف در زمان برش است و میتوان با ارائه یک برنامه ساده به رایانه این دســتگاه، به راحتی علفها را به صــورت یک اندازه چید. دســتگاه دیگــری که در این بخش مورد بهرهبرداری قرار گرفت، دســتگاه جمعآوری علف بود کــه این دســتگاه نیز مورد استقبال کشــاورزان قرار گرفت. این دستگاه بیشتر در زمینهای بزرگ مورد استفاده قرار میگیرد تا زمینهای کوچک.
دســتگاه دیگری که توانســتیم تولید کنیم، دســتگاه شــخمزن صنعتی است که بدون آســیب زدن به گیاه میتواند به راحتی مورد اســتفاده قرار بگیرد. یک دیسک روی این دستگاه تعبیه شده تا کشــاورز بتواند با نشستن روی آن احاطه کامل برای بررسی شخم زدن داشته باشد. این دستگاه بیشتر در شالیزارهای شمال مورد استفاده قرار میگیرد، به این دلیل که ساقه گیاه برنج بسیار حساس است، اما با به کارگیری این دستگاه هیچ آسیبی متوجه آنها نمیشود.
چند نفر برای ساخت این دستگاهها با شما همراه هستند و برایشان ایجاد اشتغال شده است؟
با وجود مشکلات بسیار زیادی که در اقتصاد کشور وجود دارد، توانستم هفت نفر را به صورت مستقیم شاغل کنم. این شــاغلان، بــه غیر از افرادی اســت که به صورت غیرمستقیم در بخش عاملیت فروش و حمل محصولات ما فعالیت دارند و با احتساب این افراد حدود ۲۰ نفر مشــغول به کار هســتند و ما میخواهیم تعداد همه آنها ۱۰ برابر شــود، اما متأسفانه مشــکلات و نبود حمایت دولتی اجازه این کار را نمیدهد.
در مجموع چه تعداد دستگاه را بومیسازی و چه تعداد در طول سال تولید میکنید؟
هماکنون بیش از ۱۷۰ دســتگاه کشــاورزی در ســال تولید میکنیم و حدود ۹۰ درصــد دســتگاهها بومیسازی شدهاند. تولید انواع دســتگاههای دروگــر برنــج با قابلیت برداشــت ۱۳ محصول، دستگاه علفتراش، روتاری، انواع دیسک، فورغون برقی و بیل گردان برقی جوانان زیادی را مشتاق کرده تا به سمت این کار بیایند که با رفع مشکلات این کار امکانپذیر است.
آیا طرح و ایده تازهای هم در ذهن دارید که در برنامه قرار داشته باشد و بخواهید عملی کنید؟
بله، برای کسی که در راه ساخت و تولید قرار میگیرد، همیشه تغییر و تحول و پیشرفت بهترین کار است. به همین خاطر ما هم علاوه بر ادوات کشــاورزی تولید شده، ایدهها و طرحهای جدیدی در ذهــن داریم، اما به دلیل نداشــتن نقدینگــی توانایی ایــن کار را نداریم. ما سعی میکنیم مواداولیه خود را از داخل تأمین کنیم، اما هر روز باید با قیمتهای جدید خریداری شود. این در حالی است که کشــاورزان درآمد زیادی ندارنــد و در صورت افزایــش قیمت آنها دوباره به کشت سنتی رو میآوردند. اگر واقعاً میخواهیم مشکل بیکاری حل شود، باید بخشی از نقدینگی موجود در کشور را به ســمت واحدهای تولیدی ببریم، در غیر این صورت هر روز شــاهد رشد غول بیکاری خواهیم بود.