سرويس ورزشی جوان آنلاين: قانونگریزی فرآیندی است عادی در فوتبال ایران که تقریباً تمامی فعالان این رشته تجربه آن را مستقیم یا غیرمستقیم داشتهاند. در این گیر و دار به نظر میرسد برخی افراد و برخی باشگاهها به این فرآیند بیقانونی عادت کرده و از این طریق به اهدافشان هم میرسند. به رغم وجود چنین واقعیتهایی سالهاست که برخورد قاطع و عبرتآموزی با خاطیان نمیشود!
رویارویی سپاهان و پرسپولیس سالهاست به یک معضل بزرگ تبدیل شده؛ هر زمان که این دو تیم باید به مصاف هم بروند کل فوتبال و حتی ورزشمان برای برگزاری هرچه بهتر و کم حاشیهتر بسیج میشوند، اما در نهایت مصدومان زیادی روی دست اورژانس میمانند، فحشهای زیادی نثار هواداران دو تیم میشود و حواشی بیرون زمین بازی بازیکنان را نیز به شدت تحت تأثیر قرار میدهد. این بار اگرچه ویروس کرونا جرقهای بود برای حاشیهسازی ولی در آخر باز هم نبرد این دو تیم مدعی را به حاشیه کشاند و همه منتظر اعلام نظر نهایی کمیته انضباطی فدراسیون بودند. اینکه چه کسانی در به وجود آمدن حواشی در بازی هفته گذشته نقش داشتهاند موضوعی است که باید از سوی فدراسیون فوتبال، کمیته انضباطی و سازمان لیگ به صورت ویژه بررسی شود و مسببان آن یک بار برای همیشه نقره داغ شوند. با این حال پرواضح است قانونی که از سوی مسئولان و مقامات تصویب میشود اجرای آن برای همه آحاد جامعه لازم الاجراست. اپیدمی بیماری کرونا هفته گذشته به حدی بود که تمامی مسابقات ورزشی لغو یا بدون تماشاگر برگزار شد. حتی دیدار حساس تیم ملی بسکتبال کشورمان مقابل قطر نیز در سالن خالی از تماشاگر آزادی انجام شد. به همین ترتیب اجازه برگزاری چهار بازی در لیگ برتر فوتبال نیز به شرط عدم حضور هواداران صادر شد ولی از آنجا که حمایت تماشاگران برای سپاهانیها اهمیت زیادی داشت مسئولان باشگاه تا لحظه آخر برای لغو بازی با مسئولان فوتبالی و غیرفوتبالی جنگیدند و در نهایت هم پس از ناکامی در رسیدن به هدفشان تیم به موقع در زمین حضور نیافت!
در شرایطی که همه باید از قانون تمکین کنند مسئلهای ساده به موضوعی بغرنج تبدیل شد و حالا هر دو تیم برای احقاق حقشان میجنگند. به اینکه حق با قرمزهاست یا زردپوشان کاری نداریم این وسط اجرای قانون برایمان مهم است. در اوضاعی که کشورمان به جنگ ویروس کشنده رفته و همه جامعه درگیر این مسئله شده است چرا یک تیم فوتبال باید مقابل قانونی که در جهت حفظ سلامت تماشاگران وضع شده است مقاومت کند؟! مگر نه اینکه همه مقابل اجرای قانون یکسان هستیم، چطور بعضیها توقع دارند آنها باید مستثنی واقع شوند؟ وقتی مشکلی در کشور پیش میآید و سلامت اقشار مختلف مردم به خطر میافتد وظیفه انسانی، اجتماعی و قانونی هر فردی است که در جهت کمک به جامعه قدمی بردارد نه اینکه با تشویش اذهان و برانگیختن احساسات، بخشی از جامعه را مقابل قانونگذار قرار دهد.
نکته اصلی که بیش از همه چیز خودنمایی میکند تکرار تخلفات مشترک از سوی تیمهای فوتبال است. در سالهایی که خیلیها دم از حرفهایگری زدهاند مستطیل سبز ایران پر بوده از خاطیانی که بدون ترس و واهمه برای رسیدن به منافعشان قانون را دور میزنند. همین افراد هر زمان که منافعشان به خطر میافتد با وسط کشیدن پای هواداران و فرافکنی شرایط را به نفع خود پیش میبرند. این اولین باری نبوده که تیمها با تحت فشار قرار دادن مسئولان سعی در تغییر روند بازی داشتهاند. از طرفی این اولین باری نیست که کمیته انضباطی در صدور رأی تعلل میکند. یک هفته از دیدار برگزار نشده سپاهان – پرسپولیس گذشت تا در نهایت رأی آن اعلام شد. ناظر بازی همه موارد را گزارش کرده و پرونده حواشی بازی به کمیته انضباطی رسیده بود ولی هنوز معلوم نیست چرا آقایان تا این اندازه وقتکشی کرده و نتیجه نهایی را با تأخیر اعلام کردند. تأخیر در اعلام رأی این شبهه را در ذهن همه ایجاد کرده بود که برخی اعمال نفوذها در رأی نهایی تأثیرگذار است. هرچند به رغم اعلام رأی آقایان برای تغییر آن در حال رایزنی هستند.
با این حال بازدارنده نبودن احکام انضباطی در فوتبال ایران یک معضل جدی محسوب میشود. این همان معضلی است که خاطیان را به تکرار تخلفات گسترده ترغیب میکند. اینکه کسی ترسی از آرای کمیته انضباطی نداشته باشد برای فوتبال هر کشوری مثل یک سم مهلک است؛ سمی که اثراتش در فوتبال ما به وضوح دیده میشود و آمار تخلفات، جرائم و حواشی نه تنها کاهش نیافته است، بلکه در یکی دو فصل اخیر با شیوههای جدیدی از قانون گریزی و تخلف هم آشنا شدهایم.