سرویس سیاسی جوان آنلاین: مهدی فضائلی، تحلیل‌گر مسائل سیاسی، طی یادداشتی در روزنامه صبح نو به جریان‌شناسی حواشی ایجاد شده پیرامون استعفای رئیس‌جمهور پرداخت. او نوشته است:
حدود یکسال و نیم مانده به پایان دوره ریاست جمهوری آقای روحانی، استعفای وی به موضوعی نسبتاً پردامنه در بین برخی نخبگان و سیاستمداران تبدیل شده است. استعفای آقای روحانی از سوی سه جریان با سه هدف متفاوت مورد توجه قرار گرفته است.
نخستین جریان علاقمند به استعفای آقای روحانی، دشمنان انقلاب اسلامی به سرکردگی آمریکاست. این جریان بدنبال بی ثبات کردن ایران یا حداقل بی ثبات نشان دادن آن است و استعفای رئیس جمهور یا هر چالش سطح بالا بین مجلس با دولت یا یک جریان سیاسی داخلی با دولت می‌تواند این خواسته را محقق کند. استعفای دولت ایران پس از استعفای دولت‌های لبنان و عراق، پازل آمریکا در منطقه را نیز تکمیل می‌کند.
دومین جریان علاقمند به استعفای آقای روحانی، بخشی از جریان اصلاحات است. این جریان بیشتر با هدف رها کردن خودش از زیر بار مسئولیت ناشی از حمایت روحانی و همچنین تقویت گزاره «نمی‌گذارند» و نوعی «مظلوم‌نمایی» برای روحانی این خط را دنبال می‌کند.
و سومین جریان هم بخشی از نیروهای انقلابی هستند که بدلیل ناکارآمدی مفرط دولت و با هدف نجات کشور از دست آن، این پیشنهاد را مطرح کرده و بدنبال استعفای روحانی است.
صرف نظر از اینکه اساساً آقای روحانی حاضر به استعفا می‌شود و یا اینکه ترجیح می‌دهد در قدرت بماند و ضمناً آینده سیاسی خود را حتی المقدور صیانت نماید، عنایت به اهداف سه جریان فوق الذکر و غلبه خواست دشمن در این میان و تبعات ناشی از استعفای احتمالی رئیس جمهور کافی است تا به نامطلوب و خسارت بار بودن این گزینه واقف شویم.
بهترین گزینه برای تامین منافع کشور باقی ماندن همین دولت است تا یا در زمان باقی مانده از سوی یک مجلس واقع بین و کارآمد و برخوردار از عقلانیت انقلابی بکارگرفته شود و از این حالت رخوت و کم تحرکی خارج شود و یا برای دوره‌ای طولانی پنبه تفکر غیر انقلابی و دلبسته به غرب زده شود.
