در همان حال که میلیونها زائر اربعین و مشتاق زیارت حرم حضرت اباعبداللهالحسین آماده حضور در مراسم جهانی اربعین شده و میزبانان عراقی با برپایی موکبهای حسینی آماده پذیرایی از آنان میشدند، ناگهان موجی از ناآرامی و اجتماعات اعتراضی در بغداد و چند شهر دیگر عراق پدید آمد. اعتراضات و تظاهرات خیابانی علیه فساد و کمبود خدمات اجتماعی و رفاهی پیش از این هم در عراق سابقه داشته و در مواردی مراجع و علما و شرکای دولت عراق نیز، مشابه چنین اعتراضاتی را بروز داده و یا از معترضان حمایت کردهاند. اما این بار اعتراضاتی که همراه خشونت و حمله به نیروهای امنیتی و ساختمانهای دولتی شده بود در پارهای موارد با شعارهایی علیه مراسم اربعین و ضدیت با ایران اسلامی همراه شد که گرچه عمومیت نداشته و فراگیر نبود، اما از نوعی فرصتطلبی و موجسواری حکایت داشت. بازیگرانی که در این میان بهدنبال موجسواری و سوءاستفاده از زخم عفونی فساد برای پیشبرد اهداف خود برآمدند، عبارتند از:
۱- امریکا که خود را بازنده تحولات عراق و منطقه یافته و نهتنها از تشکیل حکومت مستقل عراق بلکه از تصمیمات و اقداماتی، چون نادیده گرفتن تحریم علیه ایران اسلامی، همکاری با چین و تلاش برای خرید تسلیحات روسی تا به رسمیت شناختن حشدالشعبی به عنوان بخشی از نیروهای مسلح خود و تهدید رژیم صهیونیستی در حمله به نیروهای مردمی عراق ناراحت است. ۲- آلسعود که علاوه بر موارد فوق، سقوط حاکمیت صدام و به سرانجام نرسیدن فتنه داعش و تقویت مقاومت را علیه خود میداند و عدم همراهی دولت عراق را با ائتلافهای مدنظر خود به مثابه یک شکاف منطقهای و عربی نیز تصور و احساس خسران میکند. ۳- باقیمانده حزب بعث و جریانات تکفیری که بهرغم جنایتهای سنگین و سالها جنگ و گریز و اقدامات تروریستی مجبور به پذیرش شکست شده و از سپهر سیاسی کشور عراق طرد گردیدهاند. ۴- رژیم صهیونیستی که حاکمیت عراق مستقل را در پیوند با مقاومت، خطری برای خود تلقی کرده و برقراری ارتباط زمینی عراق با سوریه را اتصال تهران به بیروت دانسته و از پیوستن نیروهای مردمی به بدنه دفاعی کشور عراق و ارتقای توان دفاعی این کشور و پر شدن خلأ ناشی از فرسایش قدرت دفاعی عراق در حمله امریکا و اشغال داعش به شدت نگران است.
از این رو در اعتراضات اخیر موج جنگ روانی و رسانهای از سوی امپراتوری رسانهای وابسته به امریکا و سایر بازیگران مورد اشاره در فوق چنان تصویر آشفتهای از عراق انعکاس میداد که گویا حاکمیت عراق در حال فروپاشی بوده و این کشور در آستانه هرج و مرج قطعی قرار دارد.
البته فرصتطلبی برخی بازیگران داخلی مثل جریان سائرون برای قبضه قدرت و استفاده ابزاری از معترضان برای کنار زدن رقبای سیاسی نیز در پدید آمدن این موقعیت برای کشور بیتأثیر نبود.
اما در این میان با برخورد منطقی دولت عراق با اعتراضات بهجا و جدا شدن صف معترضان از فرصتطلبان، موجسواران و همچنین ورود مراجع و برخی گروههای سیاسی طرفدار مردم از یکسو و برملا شدن تقابل ناآرامیها و اعتراضات در آستانه اربعین حسینی با اعتقادات و عواطف مذهبی جامعه عراقی از دیگر سو شاهد برگشت آرامش به عراق هستیم.
مهمترین عاملی که زمینه فرصتطلبی و موجسواری را از بازیگران متکی به زر و زور و تزویر گرفت، حب اهل بیت و امام حسین (ع) بود که در شعار «حبالحسین یجمعنا» تجلی یافته و بر هرگونه مرزبندی سیاسی و جغرافیایی فائق آمده است. طراحان این سناریو که بهدنبال اختلاف بین مردم ایران و عراق و همچنین سایه انداختن بر مراسم جهانی اربعین از یکسو و انتقام از حاکمیت مستقل عراق بودند، فاقد درک راهبردی بوده و پتانسیل این جاذبه معنوی را به حساب نیاورده و لذا در رسیدن به اهداف شوم خود ناکام ماندند. حب امام حسین (ع) و آثار اجتماع جهانی اربعین که فراتر از علقههای قومیتی و مذهبی است به همان میزان که با ظلم و استکبار تقابل ایجاد میکند، حریت و ایثار همراه با عقلانیت و معنویت را تأیید و دلها و فطرتهای پاک انسانی را به خود جذب میکند. همین جذابیت است که توطئه جدایی بین ملت عراق و ایران و ایجاد ناامنی در آستانه اربعین را خنثی و غیرت را برای حضور جدیتر و پرشکوهتر در مراسم اربعین و میزبانی از زائران تشدید کرده است.