بعضی‌ها در آستانه انتخابات چنان به کار افتاده‌اند و موضع‌گیری می‌کنند که گویی این‌ها از شکم مادر، زاده نشده به فکر درد و رنج مردم بوده‌اند و از کودکی تا به حال لحظه‌ای نبوده که بیل جهاد از دستشان بیفتد!
یکی عکس ورزشی خود را منتشر می‌کند، یکی از فقر و رنج مردم می‌گوید و ژست بغض فرو خورده ذاقه‌نشین‌ها را می‌گیرد، دیگری حامی حقوق سربازها شده است، آن دیگری گلوی خود را برای فساد جر می‌دهد و عده‌ای هم تیم‌های رسانه‌ای استخدام کرده تا خودشان را در شبکه‌های اجتماعی بچپانند. خلاصه کک تغییر به تنبان افتاده و آن‌ها که دامانشان به خدمت مردم آراسته نیست مثل آن خواننده لس آنجلسی برای رضای مردم خودشونو تو گل میپلکونن!
اما آقایان شما را به خدا دست بردارید از این شومن بازی‌ها، این حناهای قدیمی نه تنها دیگر رنگی برای مردم ندارد بلکه بیشتر موجب رنجش مردم از صندوق رأی و دلسردی نسبت به تغییر وضعیت شده است. شماها همان‌هایی بودید که طول چهار سال گذشته از جلسه‌ای به جلسه‌ای بیسکوییت در چای می‌زدید و طرح‌بازی می‌کردید. دست بردارید و این بار دیگر سعی نکنید با بازیگری و پای آب و صابون و سلبریتی‌ها را به وسط کشیدن، صحنه انتخابات را بهم بزنید و تشنگان خدمت را به سرآب وعده دهید.
این بار دیگر صحنه، صحنه برنامه است و عمل. البته جنس این عمل، پراگماتیستی نیست، بلکه برآمده از «لَیسَ لِلاِنسانِ اِلّا ما سَعیٰ» است. کاندیداها باید به جای آنکه وعده‌هایی دهند که فقط دهن پر کن و پر زرق و برق است اما قابلیت اجرایی ندارند و یا در حدود اختیارات آن‌ها نیست، سعی کنند در مدت باقی مانده کمی از مشاورین رسانه‌ای فاصله گرفته و به جای شعار سردادن با مشورت متخصصین و کارشناسان وعده‌ها و ایده‌هایی عملی و نو به صحنه آورند تا با عنایت خدا تغییری نیکو درافتد.
