سرويس اقتصادی جوان آنلاين: به گزارش «جوان»، نیکولاس مادورو، وارث دولت هوگو چاوز و سازند اورینوکو به عنوان بزرگترین ذخیره نفت دنیا شناخته شده است. اینک این موضوع روشن شده که اهداف این جنگ فراتر از سلطه بر میادین عظیم نفت سنگین این کشور بوده است. در گام نخست باید به این نکته توجه کرد که کدام شرکتها خواهان تصاحب سهم در میدانهای نفتی این کشور هستند. در کشور ونزوئلا، شرکتهای نفتی چینی به رهبری سیانپی سی و دولت چین از دوره حکومت چاوز تاکنون، نقشی کلیدی در پیشبرد صنعت نفت این کشور سوسیالیست داشتهاند. در واقع ونزوئلاییها تاکنون ۶۱ میلیارد دلار از چینیها استقراض کردهاند. به دلیل بحرانهای اقتصادی دولت ونزوئلا، رهبران کاراکاس از راهبرد تحویل نفت در برابر وامهای دریافتی خود بهره میبرند. از سال ۲۰۱۰ میلادی، شرکت دولتی روسنفت پروژههای مشترکی را با شرکت ملی نفت ونزوئلا (پی دی وی اسای) به ویژه در کمربند اورینوکو/ چاوز اجرا کرده است. چند سال پیش، شرکت روسنفت وامی ۶ میلیارد دلاری در اختیار کاراکاس قرار داده بود و بازپرداخت این وام با تحویل نفت ونزوئلا انجام شد. در پایان سالجاری، مبلغ باقیمانده وام فوق ۳ /۲ میلیارد دلار خواهد بود. روسنفت در پنج پروژه نفتی ونزوئلا مشارکت داشته و صددرصد یک پروژه گازی را در اختیار دارد. علاوه بر دو غول سیانپیسی و روسنفت، شرکتهای توتال فرانسه، ایکوینور نروژ و شورون ایالات متحده دارای سهام در چند پروژه بالادستی این کشور انقلابی امریکای لاتین هستند.
این شرکتها با وجود بحران سیاسی این کشور، خواهان تداوم حضور در پروژههای خود هستند. بدین ترتیب شاهد ایجاد این پرسش هستیم که آنها فراتر از انبوه اطلاعات مستند شده در مورد ذخایر نفت سنگین ونزوئلا، چه چیزهای دیگری میدانند.
غنیمت واقعی چیست؟
غنیمت اصلی این غولهای نفتی بینالمللی قدرتمند در شرق میادین نفت سنگین اورینوکو که هماکنون آنها در آن مشغول فعالیت هستند، قرار دارد.
غنیمت واقعی را باید کنترل کامل بر یکی از رازهای بزرگ و پنهان صنعت نفت، وجود ذخایر هنگفت طلای سیاه در منطقهای مشترک و مورد اختلاف سه کشور ونزوئلا، برزیل و گویان دانست. این منطقه گویان اسیکوییبا نامیده میشود. در بخش فراساحلی، بزرگترین میدان نفتی دنیا قرار دارد که کیفیت نفت آن بالاتر از نفت سنگین اورینوکو است. مشکل کنونی این است که به دلیل چند دهه اختلاف میان دو کشور گویان و ونزوئلا، ابعاد دقیق این میدان مشخص نیست. هر دو کشور گویان و ونزوئلا که در گذشته مستعمره انگلستان بودهاند، مدعی حاکمیت بر منطقه اسیکوییبا هستند.
در سال ۱۹۸۳ میلادی، رهبران این دو کشور توافق کردند تا در یک دوره ۱۲ ساله، به توافقی مشترک دست یابند، اما همچنان اختلافنظرها باقی مانده است. نماینده سازمان ملل متحد نیز از آن زمان تاکنون شرایط را مسکوت نگه داشته است. هیچ یک از دو کشور نیز عملیات اکتشاف را در این منطقه آغاز نکردهاند. در سایه این شرایط، دولت گویان از شرکتهای بینالمللی برای فعالیت در کشورش دعوت کرده است.
ورود امریکا
در سال ۲۰۱۵ میلادی، گویان قراردادی اکتشافی با اگزون موبیل امضا کرد. در آن سال، مدیرعامل این غول امریکایی رکس تیلرسون بود که در دولت ترامپ به سمت وزارت خارجه رسید. اگزون به سرعت یک میدان نفتی با ۵ میلیارد بشکه ذخیره کشف کرد که میتواند اقتصاد این کشور کوچک را دگرگون کند. تولید از این میدان در سال آینده آغاز خواهد شد. برخلاف نفت سنگین و پرهزینه سازند اورینوکو/چاوز، میدان نفتی فراساحلی گویان، باکیفیت و سبک است.
کارشناسان صنعت نفت اعلام کردهاند ضریب موفقیت اگزون در این منطقه ۸۲ درصد و بسیار بیشتر از میانگین ۳۵ درصدی صنعت بوده است.
تحلیلگران وود مکنزی اعلام کردهاند که این میدان فراساحلی میتواند به آسانی گویان را در دهه آینده به چهارمین تولیدکننده بزرگ نفت در امریکای لاتین تبدیل کند. همچنین امکان بهبود این جایگاه نیز فراهم است. اگر دولتهای مکزیک و ونزوئلا در مقابله با بحران کاهش تولید ناکام شوند، گویان میتواند به سرعت با سبقت گرفتن از آنها به جایگاه دوم دست یابد. فراموش نکنید که این منطقه از سالها پیش با توافق دو کشور مدعی حاکمیت بر آن با ممنوعیت عملیات اکتشاف روبهرو بوده است. اکتشافات غول امریکایی اکسون موبیل در گویان نشانگر آن است که منطقه اسیکوییبا دارای ذخایر عظیم نفت خام است. با تداوم بحران ونزویلا و اعلام ریاست جمهوری توسط خوان مادورو، رهبر مجلس ملی، آینده این کشور در ابهام قرار دارد. این شرایط با توجه به ذخایر عظیم منطقه اسیکوییبا پیچیدهتر میشود. از سال ۲۰۱۵ میلادی و کشف نفت توسط اگزون، دولت ونزوئلا بارها نسبت به اقدامات اکتشافی کشور همسایه و حضور شناورها و کارکنان شرکت اگزون در آبهای منطقه مورد مخاصمه اعتراض کرده است. وجود شرکت سینوک چین بهعنوان یکی از شرکای اگزون موبیل در این میدان گویان، شرایط را برای دولت مادورو پیچیده کرده است. اگر مادورو با دولت حامی بازار آزاد گوایدو جایگزین شود، بار دیگر شاهد حضور غولهای نفتی بینالمللی به ونزوئلا و خصوصیسازی مجدد شرکت پیدیوی اسای خواهیم بود.
گوایدو از حمایت رهبران انگلستان، فرانسه، اسپانیا و امریکا برخوردار است و وی در سخنرانیهای خود خواهان حفظ حقوق کشورش از ذخایر طلای سیاه اسیکوییبا شده است. شرکتهای نفتی این دولتهای غربی نیز در این منطقه حضوری فعال دارند. با به قدرت رسیدن گوایدو، غولهای نفتی امریکایی و اروپایی در کنار شرکتهای برزیلی میتوانند به سرعت عملیات اکتشاف و تولید خود را در این منطقه سرعت دهند.
چینیها نیز از سالها پیش همکاریهای خود را با گویان بهعنوان بخشی از مسیر راه ابریشم جدید آغاز کردهاند. رهبران پکن امیدوارند تا در راهبری کانال پاناما نیز مشارکت داشته باشند. بیتردید ابعاد ژئوپلتیک بحران ونزوئلا فراتر از رقابتهای انتخاباتی داخلی و مشروعیت انتخاباتهای این کشور است. داستان واقعی از ذخایر نفت آغاز میشود.