میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) در منظومه فکری انقلاب اسلامی، صرفاً یک مناسبت تاریخی نیست؛ بلکه فرصتی است برای بازخوانی جایگاه زن در اندیشه اسلامی و ارزیابی مسئولیتهای نظام و جامعه نسبت به زنان، بهویژه مادران، زنان شاغل و زنان سرپرست خانوار.در مکتب فاطمی، زن محور استحکام خانواده و از ارکان بنای اجتماعی است... 
افتخار السادات سجادی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی
میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) در منظومه فکری انقلاب اسلامی، صرفاً یک مناسبت تاریخی نیست؛ بلکه فرصتی است برای بازخوانی جایگاه زن در اندیشه اسلامی و ارزیابی مسئولیتهای نظام و جامعه نسبت به زنان، بهویژه مادران، زنان شاغل و زنان سرپرست خانوار.در مکتب فاطمی، زن محور استحکام خانواده و از ارکان بنای اجتماعی است؛ الگویی که از پیوند کرامت انسانی، نقش اجتماعی و مسئولیت تربیتی شکل میگیرد و ظرفیت تمدنسازی دارد.رهبر معظم انقلاب در سالهای اخیر، گفتمان زن را از سطح رویکردهای شعاری، به یک رویکرد تمدنی، واقعنگر و حکمتمحور ارتقا دادهاند. تأکید معظمله بر این است که:
«مادر بودن نقشی کلیدی در تمدنسازی است و زن باید از حمایتهای واقعی و ساختاری برخوردار باشد.»
سه محور اصلی این رویکرد عبارت است از:
۱. پشتیبانی ساختاری از مادران
ساماندهی مرخصیها، حمایتهای بارداری و شیردهی، تسهیل فرزندآوری و ایجاد زیرساختهای اجتماعی پشتیبان برای ایفای نقش تربیتی.
۲. حمایت کرامت محور از زنان شاغل
تطبیق محیط کار با اقتضائات خانواده و رفع تعارض میان مسئولیتهای اجتماعی و خانوادگی.
۳. توانمندسازی پایدار زنان سرپرست خانوار
ارائه حمایتهای هدفمند، مهارتافزا و بیمهای برای ایجاد استقلال اقتصادی و کاهش آسیبپذیری.
سخنان اخیر معظم له بار دیگر یادآور شد که زن در هندسه پیشرفت اسلامی، حاشیه نقشه نیست؛ مرکز نقشه است.
این نگاه، متکی بر سه اصل بنیادین است: کرامت ذاتی زن، نقش تمدنی مادر، و حضور اجتماعی معنامند زن مؤمنه.
رهبر انقلاب، مسئله زن را نه از منظر رقابتهای جنسیتی، بلکه از منظر «اصالت انسان» تبیین میکنند. زن، موجودی دارای هویت مستقل، شعور اجتماعی، و قدرت اثرگذاری تمدنی است؛ نه ابزاری برای اقتصاد و نه کالایی برای مصرف فرهنگی.در این خوانش، زن بیش و پیش از هر چیز انسانی است با کرامت الهی و همین کرامت، مبنای نقشهای او در خانواده، جامعه و تمدنسازی است.
رهبر معظم انقلاب در بیانات اخیر بار دیگر تأکید کردند:
اگر مادران امن، آرام و با امید در جامعه حضور داشته باشند، کشور از سرمایه انسانی لبریز میشود.
مادری در منظومه ایشان:یک «وظیفه شخصی» نیست بلکه یک «رسالت تمدنی» و سرچشمه امنیت روانی و تربیتی نسل آینده محسوب می شود.
محور پیوند خانواده، جامعه و ساختار حکمرانی است.ازاینرو، تقویت سیاستهای حمایتی از مادران از امنیت شغلی تا مرخصی، از کودکیار تا بیمه مادران نه لطف به آنان، بلکه سرمایهگذاری بر آینده ایران به شمار می رود.