جوان آنلاین: نتایج نمایندگان ایران در این فصل از رقابتهای آسیایی روزنه امیدی است برای آینده، البته نه آنقدر بزرگ که خیال همه را آسوده کند و نه آنقدر کوچک که نشود روی آن حساب باز کرد.
صعود تراکتور در لیگ نخبگان آسیا و حضور سپاهان و استقلال در مراحل بالاتر سطح دوم رقابتها، بیش از آنکه یک موفقیت قطعی یا اتفاقی خارقالعاده باشد، صرفاً نشانهای از بازگشت تدریجی فوتبال باشگاهی ایران به مسیر رقابت است. مسیری که اگر با همین دستفرمان طی شود، میتوان امیدوار بود برای بازگشت سهمیه ۲+۱، اما نه به اینزودیها، چراکه بیتردید هنوز مسیری طولانی و پرمشقت در پیش داریم و علاوه بر آن، سهمیه فوتبال ایران برای فصل آینده رقابتهای آسیایی، یعنی فصل ۲۰۲۷–۲۰۲۶ بهطور کامل قطعی و نهایی شده و هر اتفاقی رخ دهد برای سالهای بعدتر خواهد بود، نه سال آینده. بیتردید صعود نمایندههای ایران به مرحله بعد، اتفاق خوبی است، چه در لیگ نخبگان و چه سطح۲ لیگ قهرمانان آسیا. با وجود این باید واقعبین بود. درست است که استقلال و سپاهان در سطح دوم آسیا به جمع هشت تیم بعدی رسیدهاند و تراکتور هم در لیگ نخبگان، صعودش را پیش از پایان مرحله گروهی قطعی کرده، اما این صعود را نباید بیش از اندازه بزرگ کرد، وقتی خوب میدانیم که موفقیت رقم خورده بیش از آنکه محصول رقابت فرساینده باشد با چاشنی شانس همراه بوده و نتیجه ساختار خاص مسابقات تا رقم خوردن اتفاقی خارقالعاده که بخواهیم آن را به پیشرفت فوتبال باشگاهی ایران ارتباطش دهیم. با این حال نمیتوان منکر شد که همین نتایج به ظاهر معمولی، در سطح محاسبات کنفدراسیون فوتبال آسیا معنا و مفهومی متفاوت دارد.
برایایافسی آمار و ارقام اهمیت دارد و براساس آمار بهجا مانده از مسابقات مرحله گروهی لیگ نخبگان و سطح ۲ آسیا، فوتبال ایران اکنون در جدول امتیازات منطقه غرب آسیا، با میانگین ۳۹۸/۱۱ و مجموع ۷۴۵/۶۶ امتیاز، در رتبه سوم قرار دارد، یعنی بالاتر از قطر و پایینتر از عربستان و امارات. در واقع این همان روزنه امیدی است که ایجاد شده است. درست همان جایگاهی که میتواند در دو فصل بعد مسیر بازگشت به سهمیه ۲+۱ را هموار کند. البته در صورت تداوم داشتن موفقیتها و حفظ جایگاه فعلی یا ارتقای آن. سهمیه فصل ۲۰۲۷–۲۰۲۶ قطعی شده و ایران در لیگ نخبگان تنها ۱+۱ خواهد داشت، اما کسب نتایج قابل قبول در ادامه راه میتواند امیدی هرچند اندک برای افزایش سهمیه ایران در آینده دورتر باشد، اما به شرط آنکه هر سه نماینده ایران بتوانند به روندی را که در پیش گرفتند ادامه دهند، خصوصاً که سایر تیمهای حاضر در این رقابتها نیز به دنبال دستیابی به چنین موقعیتی برای کسب سهمیه هرچه بیشتر هستند، بهویژه آنهایی که در جدول ردهبندی پایینتر از ایران قرار دارند. جدا از تمام این مباحث، اما نمیتوان این مهم را نادیده گرفت که نه تراکتور در لیگ نخبگان و نه سپاهان و استقلال در سطح ۲آسیا هنوز به قدرتهای منطقه برنخوردهاند و به عبارتی سادهتر، رقابت واقعی در این مسابقات نداشتند و باید دید با توجه به تفاوتهای انکارناپذیر میتوانند در ادامه مسیر نیز با کسب نتایجی قابل قبول این روزنه امید را حفظ کنند یا با اولین برخورد به قدرتهای آسیا بار دیگر تفاوت فوتبال ایران با آسیاییهایی که طی چند سال اخیر بیخ گوشمان رشد قابل توجهی چه به لحاظ فنی و چه زیرساختی داشتند، خودنمایی خواهد کرد. تفاوتی که قبل از هر چیز باید در اندیشه کاهش آن باشیم تا خوابیدن در باد امید اندکی که با چاشنی شانس به وجود آمده است، چراکه آینده را عملکرد تیمها رقم میزند، نه صرفاً امیدی که براساس نتیجهگیری مقطعی ایجاد شده است.
