جوان آنلاین: خدا وقتی زن را خلق کرد، برایش موهبت‌های خاصی قرار داد تا جنس مذکر قدر وجودش را بیشتر بداند و برای برخورداری از موهبت همراهی و ازدواج با او هدیه‌ای قرار داد که نامش را گذاشتند مهریه. اسمش زیباست از ریشه مهربانی و چیزی که از روی مهر هدیه داده می‌شود. واضح است که آدم هدیه را به دوست می‌دهد و نه دشمن خود. یک حق طبیعی است که با جاری شدن خطبه عقد نکاح شامل زن می‌شود و می‌تواند هدیه را هر زمان اراده کرد طلب کند. فکر کنید شما یک پولی پیش دوست یا شریک تجاری خود امانت گذاشته‌اید و گفته‌اید، فعلاً با آن پول کاری ندارید و می‌تواند با آن پول تجارت کند. شما به او لطف کرده‌اید ولی مهربانی شما چیزی از وظیفه امانتداری او کم نمی‌کند و باید مال را به شما برگرداند. گاهی به آن پول احتیاح دارید و تمامش را طلب می‌کنید و گاه بخشی از آن را می‌بخشید. این دست شماست که با حق خود چگونه رفتار کنید.
حالا بیایید مرور کنیم، در طول تاریخ چه بلایی سر این هدیه زیبا آمد. هدیه تبدیل شد به وظیفه و حالا هم یک تهدید. برای بعضی‌ها تهدید است برای عده‌ای تنبیه و عده‌ای ترساندن اینکه دست از پا خطا کند، باید مهریه را بدهد. زندان‌ها پر است از آدم‌هایی که با نوا‌های عاشقانه شروع کردند و با پس گرفتن مهریه تمام کردند. آنهایی که برای بله گفتن عروس حاضر شدند هر وعده‌ای بدهند و هر مبلغی را برای هدیه‌دادن بپذیرند. ولی مگر می‌شود، چیزی که از خودشان ندارند به همسرشان هدیه دهند؟ می‌شود از هیچی پول درآورد؟ وقتی نمی‌تواند هدیه را بدهد چرا قبول می‌کند؟ این بزرگ‌ترین مشکل جامعه امروز است؛ یعنی همان جمله خطرناک «کی داده کی گرفته؟»
چه بلایی سر جامعه آمد که مهریه شد چالش اجتماعی؟ شد بلای جان جوان‌ها و باعث نه گفتن خیلی‌ها به امر مقدس ازدواج؟ چه بلایی سرمان آمد که هدیه تبدیل شد به بلا؟ تا اوضاع گل‌وبلبل است که هیچ، ولی تا تقی به توقی می‌خورد تهدید می‌کنند که مهرشان چند سکه است؟ انقدر تبدیل به ابزار برتری شده که حتی توی فضای مجازی هم به سخره گرفته می‌شود. انگار مرد‌ها آلت دست زن‌ها شده‌اند و قرار است سکه‌های مهر شده ضامن خوشبختی و وفاداری مرد به همسرش باشد. ولی در واقعیت اینطور نیست. زنان زیادی هستند که حاضرند مهرشان را هرچقدر هم زیاد، ببخشند تا رها شوند. طبق همان ضرب‌المثل معروف مهرم حلال جانم آزاد. حالا این هدیه تبدیل شده به غول بی‌شاخ و دم که آرزو و جوانی آدم‌ها را می‌بلعد و آنها را می‌ترساند. عامل مهربانی تبدیل شده به اهرم فشار که زنان مرد‌ها را مثل موم توی دست‌شان حفظ کنند. با این توجیه که برای وفاداری مرد ضمانت می‌خواهند. ولی دادگاه‌ها پر است از پرونده‌هایی که با وجود مهریه‌های سنگین باز هم پایدار نمانده و به طلاق ختم شده‌اند. جالب است که دادن مهریه سنت الهی و خداپسندانه است، اما غیر مذهبی‌ها بیشتر به آن استناد می‌کنند و بیشتر روی آن پافشاری دارند. برای عبور از این چالش دشوار که به مانع مهمی برای ازدواج جوان‌ها تبدیل شده نیاز است، فرهنگساری شود. به خانواده‌ها پیش از ازدواج فرزندان مشاوره‌های لازم ارائه شود و معنای مهریه به طور کامل برای آنها تبیین شود. باید دختران یاد بگیرند، مهریه یک حق است نه یک اهرم فشار. معامله‌ای در کار نیست که خانواده‌ها سعی کنند مبلغ بیشتری برای حفظ شأن اجتماعی‌شان تعیین کنند. باید بدانند، ضامن خوشبختی نیست. مهریه زیاد مرد را پایبند زندگی مشترک نمی‌کند. چه بسا افراد زیادی که به دلیل فرار از مسئولیت مهریه، حاضرند بدون هیچ تفاهم و عشقی زندگی کنند. پسر‌ها باید بدانند چه تعهدی را می‌پذیرند. باید معنی عندالمطالبه را بدانند و بعد برای بله گرفتن هر سندی را امضا کنند. باید بدانند چه تکلیفی را می‌پذیرند. اگر فردای ازدواج همسرش طلب مهر کند باید آن را بدهد. آیا می‌تواند؟ آیا وقتی خانه‌ای برای سکونت و حتی خیلی از امکانات اولیه زندگی مشترک را ندارد، قادر است مهریه‌های کلان تقبل کند؟ باید بداند که اگر همسرش هدیه‌اش را خواست به معنی بی‌محبتی و ظلم نیست. می‌تواند هدیه‌اش را ببخشد ولی اگر نبخشید، لزوماً بدجنس یا بی‌رحم نیست.
عشق را نمی‌توان با پول خرید. راه‌های بیشتری برای پایبندی به خانواده هست. راهی که به جای ختم‌شدن به تهدید و تجربه میله‌های زندان و قرار سکه‌های هرماه، تبدیل به آرامش و ثبات شود. در آیه چهار سوره نسا مهریه را به عنوان هدیه‌ای خالصانه و از روی طیب نفس یاد کرده و باید با رضایت قلبی به زن داده شود.
پس طبق این دستور واضح، اگر می‌خواهید همسر اختیار کنید، حتماً مهری تعیین کنید که حاضر باشید با جان و دل آن را بدهید، نه اینکه دنبال وکیل و ماده و تبصره قانونی باشید برای حذف با کم کردنش. دنبال هتک حرمت یا بردن آبروی همسرتان نباشید به امید کم کردن مهریه. به عهدی که بسته‌اید وفادار بمانید و اگر روزی به هر دلیلی از یکدیگر جدا شدید، حرمت روز‌ها و خاطرات مشترک را حفظ کرده و برای گرفتن یا ندادن مهریه توهین و فحاشی نکنید.
