جوان آنلاین: امیرحسن اوصالی در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: راستش را بخواهید من‌برای این عکس بغض کردم. بغضی از سر شرمساری و بی‌سوادی! انس و الفت این مرد ربانی را با کتاب که می‌بینم، دوست‌دارم کتاب‌های نخوانده‌ام دهن وا کرده و من را ببلعند. دیگر با چه زبانی بگوید کتاب بخوانید؟! از مستند غیررسمی بگیریم تا عکس‌های خلوتش، نشان از یک سلوک می‌دهد که آن زیستن در عالم کتاب و اندیشه‌هاست. این مرد نورانی می‌گوید:
«امروز کتابخوانی و علم‌آموزی نه تنها یک وظیفه ملی که یک واجب دینی است. از همه بیشتر، جوانان و نوجوانان، باید احساس وظیفه کنند، اگرچه آنگاه که انس با کتاب رواج یابد، کتابخوانی نه یک تکلیف که یک کار شیرین و یک نیاز تعلل‌ناپذیر و یک وسیله برای آراستن شخصیت خویشتن، تلقی خواهد شد و نه تنها جوانان‌که همه نسل‌ها و قشر‌ها از سر دلخواه و شوق بدان رو خواهند آورد.» (پیام به‌مناسبت آغاز هفته کتاب در سال ۷۲)
به واژه واجب دینی فکر می‌کنیم؟! اصلاً من معتقدم جامعه با تحریم و جنگ و... از پای نمی‌افتد. جامعه بی‌کتاب و بی‌اندیشه همیشه محکوم به نابودی است. ثمره این بی‌کتابی‌ها را می‌توان در انتخابات، نحوه معاشرت، کیفیت‌تعامل، فرهنگ‌عمومی و... مشاهده کرد. حتی نابودی اسقاطیل، در قله بودن، سلوک در مدار امید و... همه مقدمه‌ای هستند که ذی‌المقدمه‌اش مطالعه است. باید بخوانیم تا بفهمیم؛ و بعد از فهمیدن دیگر وقت خارش سر هم نداشته باشیم! باید جهاد کنیم، آن‌هم از نوع تبیینش، و آن نیز از نوع جریان‌سازش.
کجاست حلقه‌های کتابخوانی‌مان؟ کجاست نظم مطالعاتی‌مان؟ کجاست نقد و بررسی کتاب‌های خوانده‌شده‌مان؟ کجاست قفسه کتاب‌های مطهری، شریعتی، مصباح و...؟ و کجاست رمان‌بینوایان‌مان؟
من نه با نیایش فیلسوف دینانی ذوق کردم و نه با جامعه باز پوپر! اصلاً این‌ها را من نیز در کتابخانه‌ام دارم. ولی من همانقدر مست ملاحتش شدم که ذوق‌مرگ قرآن خواندنش! میان آن‌همه افکار بشری این مرد مجاهد برایمان قرآن تلاوت می‌کند؛ و قرآن همان مبانی گمشده ما حزب‌اللهی‌هاست. اگر بخوانیم و مقصد قرآن نباشد باخته‌ایم. اگر بشنویم و صوت قرآن نباشد باخته‌ایم. اگر بگوییم و کلام قرآنی نباشد گمراه کرده‌ایم. اصلاً فلسفه به‌تن‌هایی مسیر را دور و دراز می‌کند. خیلی‌ها فلسفه می‌خوانند تا قرآن را فهم کنند. پس زندگی در عالم کتاب شیرین است. اما شیرین‌تر از آن سلوک در عالم قرآن است؛ و این عکس برایم یک مشق شب بود که از آخرین باری که قرآن خوانده‌ام، چند ساعت یا چندماه می‌گذرد؟
